به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"مسعود کرباسیان را با آن سابقه بد در گمرک کل کشور و وزارت اقتصاد، کمتر کسی است که نشناسد. در زمان تصدی گری وی در گمرک، شاهد افزایش بی سابقه کالای قاچاق از مبادی رسمی کشور بودیم. و مگر می شود این قاچاق گسترده از مرزهای کشور و از گمرکات رسمی، یا در اثر سو مدیریت نباشد یا ... آنقدر در بولتن نیوز با اسناد و مدارک دقیق در این مورد گفتیم که توصیه می کنیم برای درک بهتر این فاجعه مدریتی، به آرشیو ما یک سری بزنید.
به گزارش بولتن نیوز، بابت همین سابقه بد بود که وقتی او را برای وزارت اقتصاد معرفی کردند، طی چند مطلب مختلف به دولتیان که وی را معرفی کردند و مجلسیان که وظیفه بررسی صلاحیت و رای اعتماد به او را داشتند توصیه کردیم او را به این سمت نگمارند. اما گوش شنوایی نبود و کرباسیان وزیر اقتصاد کشور. نهاینا محصول وزارت کسی که در خوش بینانه ترین حالت، سو مدیریت دارد، اقتصادی شد که هیچ نسبتی با اقتصاد مقاومتی نداشت و در برابر تحریم های نیامده، خیلی سریع و سنگین فشارش را به مردم وارد کرد.
و حالا برخلاف ضوابط داخلی شرکت ملی نفت، او را به سمت رئیس این شرکت انتصاب کرده اند. اینکه با چه لطایف الحیلی و دور زدن قانونی، دستور العمل های شرکت ملی نفت را برای این انتصاب عجیب کنار گذاشتند به کنار، باید پرسید چرا دولت تا این اندازه برای به کرسی نشاندن حرف هایش که در مقابل قانون قرار دارند، تلاش می کند. قطعا کرباسیان یکی از مصادیق بازنشستگانی است که با قانون منع بکارگیری بازنشستگی باید دوران استراحتش را بگذراند. اما دولت اصرار دارد او را در مقابل این قانون قرار دهد و دنبال مجوزهایی است که وی مستثنی قرار گیرد.
واقعا اگر بنا به استفاده از مجوزهای قانونی برای مشمول نشدن کرباسیان به قانون منع بکارگیری بازنشستگان است، یعنی هیچ کس دیگری در آن شرکت نیست که از کرباسیان شایسته تر باشد؟ این همه تلاش برای دور زدن قانون و آسیب زدن به روح قانون منع بکارگیری بازنشستگان برای انتصاب فردی که همه نکات منفی را برای رئیس شرکت ملی نفت نشدن دارد؟ و جالب تر اینکه در توجیه این انتصاب از اذن رهبری صحبت می کنند.
یکی از مهمترین دلایل مخالفت با انتصاب کرباسیان به سمت رئیس شرکت ملی نفت، آن سابقه بد مدیریتی وی است. و دلیل مهم دیگر، عدم تناسب وی با اقتصاد مقاومتی و باور نداشتن به استفاده از ظرفیت های داخلی و ایستادگی در برابر فشارهای خارجی است. اگر قرار است کسی در شرکت ملی نفت سکان دار شود باید بابت حضور در گلوگاه درآمدی مملکت در این وضع فعلی، اعتقاد راسخ به مقابله با تحریم ها داشته باشد اما از سوی دیگر این فرد، کاملا از این بایدها دور است و این بیم می رود که جیب کشور بابت این تعارض جدی، با تهدید جدی مواجه شود.
حال در کنار این دو عامل، موضوع بازنشستگی هم مطرح است که باهم مثلثی را تشکیل داده و عدم صلاحیت کرباسیان را برای تصدی ریاست شرکت ملی نفت محرز می کنند. وقتی این مطالبه شکل گرفت و از دولت برای علت این انتصاب بد پرس و جو شد، با این جواب مواجه شدیم که اذن رهبری دارد. این یعنی هزینه کردن از رهبر انقلاب برای یک انتصاب اشتباه. بله، رهبر انقلاب برای برخی بازنشستگان که شامل قانون منع بکارگیری بازنشستگان می شوند، دستور خاصی صادر کرده اند. اما همانطور که در اول گفتیم، چرا دولت اصرار به استفاده از کرباسیان در این حوزه را دارد در حالی کع افراد بهتری هستند که می توانستند از اذن رهبری در منع بکارگیری بازنشستگان بهره ببرند. و درضمن، چرا از اذن رهبری برای سرپوش نهادن بر سو مدیریت کرباسیان استفاده می کنید؟
آیا این درست است که اشتباه دولت که ممکن است در آینده برای کشور هزینه های زیادی داشته باشد، اینگونه به پای رهبر انقلاب نوشته شود؟ آیا این روش، تنها برای بستن دهان منتقدین نیست؟ به نظر می رسد لازم است دولت در گام اول، از چنین نسبت دادن هایی پرهیز کند و در گام بعد، در عزل و نصب ها به تجربه های موجود نگاه کند و اینقدر اصرار بر اشتباهات جبران ناپذیر نداشته باشد.
انتهای پیام
