به گزارش پایگاه عدالت خواهان"مجله آمریکایی "کامنتری مگزین" (Commentary Magazine) با انتشار تحلیلی تحت عنوان "امتیازدهی به ایران: معضل بی پایان" به انتقاد از سیاست‌های کاخ سفید در قبال ایران پرداخته است.
در تحلیل منتشره می‌خوانیم:
««یک سال پیش دولت اوباما و متحدانش توافق هسته ای با ایران را نهایی کردند. با وجود مخالفت اکثریت مجلس نمایندگان و سنا و همچنین اکثریت مردم آمریکا -بر اساس نظرسنجیهای آن زمان- پرزیدنت اوباما توانست تمامی تلاش ها برای متوقف کردن توافق هسته ای را شکست دهد و حتی جزئیات جنجالی توافق نیز در اختیار سنا قرار نگرفت.
رئیس جمهور به راه خود ادامه داد و ایران نیز مثل گذشته رفتارهای غرب‌ستیزانه‌اش را با تکرار آزمایش‌های موشکی غیرمجاز، حمایت از تروریسم و تأکید بر نابودی اسرائیل تداوم بخشید.
علیرغم همه این واقعیت‌ها، حامیان توافق هسته‌ای هنوز بی‌واهمه خواستار مماشات بیشتر با ایران هستند.
روزنامه "نیویورک تایمز" در سرمقاله خود با بیان اینکه ایران باید همزمان با اجرای تعهداتش طبق برجام از منافع اقتصادی آن نیز بهره ببرد و نباید اجازه دهیم پایبندی این کشور به تعهداتش دچار خلل شود، می‌نویسد:
«ایران آنطور که انتظار می‌رفت از منافع اقتصادی برجام بهره‌مند نشده است، اتفاقی که جایگاه حسن روحانی و اصلاح‌طبان را تضعیف می‌کند. ایران با وجود لغو تحریمهای بین المللی هنوز به سطح سرمایه‌گذاری که رئیس‌جمهور وعده داده بود دست نیافته است؛ زیرا تحریمهای غیرهسته‌ای آمریکا شامل ممنوعیت دسترسی به دلار به قوت خود باقی است. این وضعیت شرایط انعقاد قرارداد را پیچیده و بانک‌های خارجی را نسبت به تجارت با ایران نگران کرده است.»
اما حقیقت آن است که ایران تهدیدی برای منطقه و کل جهان محسوب می‌شود. هیچ میانه رو واقعی در این کشور وجود ندارد؛ البته اگر منظور شما هم از "میانه‌رو" کسانی باشد که به دنبال اتمام جنگ ایدئولوژیک ایران با غرب هستند، نابودی اسرائیل را آرمان خود قرار نداده‌اند، علاقه‌مند به سلطه منطقه‌ای جمهوری اسلامی نیستند، با حمایت ایران از تروریسم مخالفند و به دنبال این نیستند که کشورشان هفته‌ای یک بمب اتمی بسازد[!]
اراده روحانی برای تعامل بیشتر با غرب فقط به این دلیل است که او فکر می‌کند در مقطع کنونی سوءاستفاده از حماقت غرب و ماهیت رشوه‌خوار دنیای تجارت، تصمیم عاقلانه‌ایست؛ و البته درست فکر می‌کند.
او بدینوسیله اقتصاد کشورش را حفظ می‌کند تا ایران بعنوان یک کشور "متخاصم و تروریست" ثروتمندتر شده و به تهدیدی بزرگتر برای منطقه و جهان بدل گردد[!]
خیال پوچی است که امیدوار باشیم مماشات بیشتر با ایران و لغو تحریمهای موجود، یا سکوت در قبال انعقاد قرارداد بوئینگ با این کشور، یا نادیده گرفتن محدودیت‌های وزارت خزانه‌داری ایالات متحده بر تجارت ایران بوسیله دلار، جمهوری اسلامی را میانه‌رو می‌کند و از تمایل ایرانیان برای دستیابی به سلاح هسته‌ای می‌کاهد.
رئیس جمهور آینده آمریکا باید برای رویارویی با خطرات و تهدیدات ایران -که حاصل اشتباهات کنونی است- آماده باشد.
دیگر برای جبران آسیب بزرگ ناشی از مماشات با جمهوری اسلامی خیلی دیر شده و از این پس نیز هرآنچه ایران انجام دهد، دیگر تصور بازسازی رژیم تحریمهای گذشته علیه این کشور بسیار سخت به نظر می‌رسد.
بنابراین واشنگتن باید با نگاه به آینده، از اعطای پاداش‌های بیشتر به تهران خودداری نماید.»»
