به گزارش پایگاه عدالت خواهان"نزدیک به هفت سال از جنگ داخلی سوریه می گذرد. جنگی که به مراتب حتی می توانست شکل نگیرد و یا تا به این حد طولانی نشود اما با ورود نیروهای خارجی و تروریست های تکفیری اعتراضات خیابانی به جنگ داخلی فرسایشی و طولانی تبدیل شده است. با وجود تلاش های دیپلماتیک و سیاسی برای خروج از این بحران بازهم مشاهده می شود که منافع کشورهای غربی و رژیم های عربی مدافع منافع غرب در ادامه این بحران است.
جمهوری اسلامی ایران در بدو شروع جنگ داخلی سوریه با درک واقعیات موجود طرف های درگیر و براساس پیمان های امنیتی با حکومت سوریه به پشتیبانی از دولت اسد پرداخت. ادامه جنگ داخلی و لشکرکشی تروریست های تکفیری با پشتیبانی غرب و کشورهای منطقه نشان داد که سیاست ایران در قبال سوریه، سیاست دقیقی بوده که پس از چندسال و فروریختن پشت پرده ها دست حمایت کشورهای خارجی در تزریق ناامنی به این کشور کاملا مشهود شد.
اما با این وجود از همان زمان شروع اعترضات در سوریه و سپس جنگ مسلحانه و تروریستی، گروه ها و افرادی در ایران با دیکتاتور خواندن بشار اسد و حمایت از مواضع پروپاگاندای غربی علیه سیاست های ایران موضع گیری کردند. بیشتر این افراد در جریان اصلاح طلب قرار دارند که تفسیرشان از جنگ به تفسیر بی بی سی فارسی نزدیک است.
حال در این میان در هفته های اخیر غوطه شرقی به محور رسانه ای و دیپلماتیک در عرصه بین الملل تبدیل شده و در حالیکه کاملا مشخص است گروه های تروریستی در این منطقه با سواستفاده از عواطف انسانی و سپربلا کردن کودکان، قصد دارند تا در مقابل حمله ارتش سوریه و پاکسازی غوطه شرقی مقاومت کنند، تلاش شدیدی از سوی کشورهای غربی در جریان است تا مانع از این پاکسازی شوند. به مانند همیشه سازهای مخالف سیاست های کلی ایران در منطقه در این زمینه نیز کوک شده است.
کسانی که به مدافعان تروریست ها در غوطه شرقی تبدیل شده اند تقریبا هیچ شناختی از اوضاع کنونی سوریه ندارند یا خود را به جهل زده اند. امثال نبروهای اپوزیسیون خارج نشین روشن است اما در این میان کسی مانند محمود صادقی، نماینده مجلس شورای اسلامی که متخصص در حوزه حقوق است، در روابط بین الملل نیز اظهار فضل کرده و نوشته است: « آیا خلبانان سوری هنگام بمباران مواضع تروریست‌های تکفیری در غوطه شرقی رفتاری همانند خلبانان ایرانی با غیرنظامیان دارند؟» ولی آنسوی ماجرا و کشتار مردم بیگناه و غیرنظامی دمشق و غوطه غربی را به طور کلی فاکتور گرفته که توسط تروریست ها به مدت 7 سال است به خاک و خون کشیده شده اند و موقعیت پایتخت سیاسی سوریه را به خطر انداختند.
هرچند وی پس از یک روز سعی کرد تا در نوشتار جدیدی اشتباه خود را تصیحح کند ولی بازهم در سخنان کنایه آمیز ارتش سوریه را همپای تروریست ها قرار دهد: «کشتار غیرنظامیان محکوم است؛ چه در مرکز دمشق به دست تروریست‌های تکفیری چه در شرق دمشق به دست خلبانان سوری. چه در فلسطین، چه در یمن٬ چه در میانمار چه در چچن؛» این در حالیست که ارتش سوریه می تواند با پایان دادن به این جنگ خانمان سوز سوریه را وارد فاز جدید بازسازی کند که این فاز در حال حاضر به منافع کشورهای غربی و عربی منطقه گره خورده است.
غوطه را چه کسانی به آتش کشیدند
غوطه شرقی از جمله اولین مکان هایی بود که با شروع اعتراضات مردمی به دولت مرکزی سوریه، به این اعتراضات پیوست. با ورود تروریست ها و مسلح شدن مخالفان، این منطقه جزء اولین مناطقی بود که به سرعت مسلح شد. در ابتدا تنها سلاح های سبک عشایر در دسترس بودند اما با آغاز تزریق سلاح به مخالفان و تروریست ها توسط کشورهای خارجی برای تبدیل اعتراضات به جنگ داخلی در سال2012، انواع سلاح به این منطقه وارد شد، به طوریکه اتفاقات این سال ها (18-2012)نشان داد که افراد مسلح در این منطقه توانایی ساقط کردن هواپیما، تسلیحات ضد زره، تانک و نفربر و حتی توان تولید مواد شیمایی برای استفاده در جنگ را دارا هستند.
جنگ رسانه ای و دیپلماتیک پیرامون غوطه شرقی در حالی در جریان است که آزادسازی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در کل سوریه پس از 7 سال جنگ داخلی، تنها 7 منطقه برای آزادسازی باقی مانده تا کل خاک این کشور در اختیار نیروهای دولتی قرار گیرد. غوطه شرقی جزء یکی از این مناطق است که در نزدیکی مرز سوریه قرار دارد. وجود نیروهای مسلح افراطی در نزدیکی پایتخت مسائل حاشیه ای فراوانی برای دمشق از لحاظ سیاسی و برای مردم عادی که به صورت روزانه در معرض حملات این گروه ها قرار دارند ایجاد کرده است. جمیت غوطه شرقی از 800 هزار نفر در شروع جنگ داخلی به 400 هزار نفر کاهش یافته و از سال 2013 تحت محاصره ارتش سوریه است ولی با این حال امکان ارسال غذا و دارو از طریق سازمان ملل وجود داشته است. درگیری گروه های مسلح با یکدیگر، درگیری سه گروه اصلی با ارتش سوریه، سوءتغذیه به دلیل محاصره و عدم همکاری گروه های تروریستی با نهادهای بشردوستانه جهت ورود کمک های غذایی و دارویی و در نهایت پناه گرفتن این گروه ها در مناطق مسکونی، تعداد تلفات را بالا برده است.
آخرین تلاش ها برای حل مسالمت آمیز درگیری ها به شکست انجامید و گروه های مسلح حاضر به ترک منطقه نیستند. در همین حال حمایت های غرب و کشورهای منطقه باعث وخیم تر شدن اوضاع گردیده و امیدهای کمی برای حل مسالمت آمیز این درگیری وجود دارد. هرچند شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه غیرالزام آوری خواهان آتش بس شده ولی براساس واقعیت های موجود، تنها راه پایان فاجعه انسانی در غوطه شرقی خروج گروه های مسلح باشد؛ چرا که ارتش سوریه در حال دفاع از آب و خاک خود در مقابل گروه های تروریستی است که با حمایت های کشورهای خارجی وارد سوریه شده و در چند محور باقیمانده همچنان برای گرفتن امتیازات و تغییر تحولات سوریه مقاومت می کنند. از سوی دیگر در حالیکه بسیاری از رسانه های جمعی در جهان تلاش می کنند تا تصاویر مربوط به غوطه شرقی را در زمینه تلفات به نمایش گذارند، حملات تروریست ها به غوطه غربی و مناطقی از دمشق تلفات انسانی زیادی به دنبال داشته که این رسانه ها هیچ تاملی بر آن ندارند.
به هر حال آنچه مشخص است دایه عزیزتر از مادر شدن عده ای در داخل ایران است که همراه با موج ایجاد شده توسط کشورهای غربی به محکومیت نظام سوریه می پردازند و سیاست های ایران در حمایت از کشور سوریه را به باد انتقاد گرفته اند. حال آنکه واقعیت چیز دیگری بوده و مشخصا هر جنگی هزینه هایی نیز به دنبال دارد که نمی توان آن را کتمان کرد ولی ارتش سوریه به مانند هر ارتشی در جهان در حال دفاع از خاک خود در مقابل گروه های تجزیه طلب و تروریست مورد حمایت غرب و کشورهای عربی منطقه است.
