نامه‌ای سرگشاده حمیدرضا مظاهری سیف یکی از طلاب و محققان حوزه علمیه قم به سید صادق شیرازی

عدالت خواهان گلستان"به نقل از رسا، یکی از طلاب و محققان حوزه علمیه قم در نامه ای سرگشاده خطاب به سید صادق شیرازی تاکید کرد: استاد محترم! امروز شیعیان و غیر شیعیان در جهان اسلام به برائت نیازی ندارند، بلکه محتاج وحدت و هدایت هستند و بیش از هر زمان دیگر آمادگی آشنایی عمیق و واقعی با مکتب اهل بیت را دارند؛ در این شرایط هیچ چیز به اندازه‌‏ی تکفیر و افراطی‏‌گریِ متشیّعین مانع از ترویج و تعمیق مکتب تشیع نیست؛ امروز بیش از هر زمان دیگری باید چهره‏‌ی جذاب، منطقی، مهربان و با اخلاق شیعه به مسلمانان سایر مذاهب اسلامی معرفی شود؛ چند نفر از فقها و محدثین از متقدمین و متأخرین قمه می‏‌زدند؟/ امروزه با انعکاس رسانه‌‏ای قمه‌زنی و ادبار قلوب از دیدن آن صحنه‌‏ها، دیگر نمی‏‌توان این رفتار را تعظیم شعائر حسینی دانست، زیرا براستی چهره‏‌ی نامناسبی از شیعه و کربلا به نمایش می‏‌گذارد.

متن کامل نامه حمیدرضا مظاهری سیف به این شرح است:

بسمه تعالی

جناب آیت‌الله سید صادق شیرازی وفقه الله تعالی

با سلام و احترام

مدت‌هاست برخی افراد که خود را به شما منسوب می‌دانند، با افراطی‏‌گری و ارائه‌‏ی چهره‏ای مخدوش از تشیّع و به خصوص حضرت اباعبدالله الحسین روحی لثاره الفداء بهانه به دست جریان‏‌های تکفیری وابسته به وهابیت داده و جان شیعیان و بسیاری از پیروان سایر مذاهب اسلامی را به خطر انداخته‏‌اند. و نیز موجب تنفر و روگردانی پیروان مذاهب دیگر از مکتب اهل بیت شده‏‌اند.

به موجب آیه شریفه «وَ لْتَکنْ مِنْکمْ أُمَّةٌ یدْعُونَ إِلَی الْخَیرِ وَ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ ینْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکرِ وَ أُولئِک هُمُ الْمُفْلِحُون» (آل عمران ۱۰۴) وظیفه شرعی خود می‏دانم که نکاتی را به محضر عالی عرض کنم:

نخست آن‌که، عدم طرد متشیّعین افراطی و تکفیری که به مقدسات برخی از مذاهب اسلامی اهانت می‏‌کنند و آتش کینه‏‌ورزی را در بین وهابیون و هم‌پیمانان آن‌ها شعله‏‌ور می‏‌سازند؛ منکر بزرگی است و ساکتان را در گناه ریخته شدن خون شیعیان مظلوم و سایر مسلمانان در کشورهای مختلف شریک می‏‌سازد.

متشیعیّن تکفیری با استفاده از سرمایه‌‏ها و فرصت‏‌های رسانه‏‌ای و پشتیبانی آمریکا و انگلیس در ده‏‌ها شبکه‌‏ی ماهواره‌‏ای، مقدسات گروهی از مسلمانان را به باد تهمت و اهانت می‏‌گیرند و از سوی دیگر مدعی هستند، که کسی غیر از شما را قبول ندارند و می‏‌کوشند با سوءاستفاده از این انتساب، برای خود پشتوانه‌‏ی حوزوی بسازند و این همه متأسفانه با سکوت شما تأیید می‏‌شود.

حضرت آیت‌الله! شیعه رازهایی دارد و دردهایی که با تمسک به سنت خدا و اهل بیت پیامبر اکرمصلی‌الله علیه و آله و سلم آن‌ها را فاش نساخته است و تا ظهور حضرت حجت عج فاش نخواهد ساخت. خلفا در کدام یک از گفتار اهل بیت علیهم‌السلام به صراحت و به عنوان اولی لعن شده‌‏اند؟ اگر اوصاف و عناوین ثانویِ موضوعی بیان شده، بهتر است که ما هم تابع و مطیع باشیم و پیش و پس نیفتیم.

تردیدی نیست که حق اهل بیت علیهم‌السلام در اعمال ولایت و نیز حق جامعه اسلامی در برخورداری از هدایت آنان تباه شد، ولی مسأله این است، که سفارش پیامبرصلی‌الله علیه و آله و سلم و سنت ائمه‏ی معصومین علیهم‌السلام در برابر این رویداد چه بوده است؟ بیان حق و دفاع معقول و منطقی از آن و یا تهمت و اهانت به برادران مسلمان و توهین به همسر پیامبر؟

برائت و بیزاری از دشمنان اهل بیت علیهم السلام موضوعی است که امام علی علیه‌السلام به سفارش پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم آن را در دل نگه داشتند و در ظاهر هیچ عداوتی را آشکار نکردند. با وجود این سنت حسنه و سیره‏ی روشن، چگونه است که برائت را به نمادی برای شیعه تبدیل می‏‌کنیم و ایام ولادت پیامبر صلح و صبر را با رنگ بیزاری و دشمنی آن هم با برادران دینی خود می‏‌آلاییم؟

استاد محترم! امروز شیعیان و غیر شیعیان در جهان اسلام به برائت نیازی ندارند، بلکه محتاج وحدت و هدایت هستند و بیش از هر زمان دیگر آمادگی آشنایی عمیق و واقعی با مکتب اهل بیت علیهم‌السلام را دارند. در این شرایط هیچ چیز به اندازه‌‏ی تکفیر و افراطی‏‌گریِ متشیّعین مانع از ترویج و تعمیق مکتب تشیع نیست. امروز بیش از هر زمان دیگری باید چهره‏‌ی جذاب، منطقی، مهربان و با اخلاق شیعه به مسلمانان سایر مذاهب اسلامی معرفی شود و نهی از منکر متشیّعین هتاک بر همه‏‌ی ما واجب است.

دوم، نمایش جهانی چهره‏ای زننده از عاشورا و اباعبدالله الحسین علیه‌السلام خیانتی بزرگ و گناهی نابخشودنی است. هر کس در دنیای امروز نام عاشورا و کربلا را می‏‌شنود، در اولین انتخاب به شبکه‏‌های مجازی مراجعه می‏‌کند، تا با این مکتب آشنا شود، اما آنچه می‏‌بیند، صحنه‌‏های وحشتناک و نفرت‌انگیزی است، که هر کسی را روگردان و گریزان می‏‌سازد.

چند نفر از فقها و محدثین از متقدمین و متأخرین قمه می‏‌زدند؟ چرا یک رفتار عوامانه که از سوی برخی فقهای گذشته تلقی به قبول شده است، باید به نماد مکتب عاشورا تبدیل شود و شکوه و جاذبه و سازندگی مکتب حسینی را پنهان سازد؟ چرا با وجود این همه فتوا در باب حرمت قمه‌زنی، رشته‏‌ی احتیاط را در برابر این عملِ نهایتاً مستحب گسسته‌‏ایم و بی‌‏پروا بر انجام آن اصرار ورزیم؟

امروزه با انعکاس رسانه‌‏ای قمه‌زنی و ادبار قلوب از دیدن آن صحنه‌‏ها، دیگر نمی‏‌توان این رفتار را تعظیم شعائر حسینی دانست، زیرا براستی چهره‏‌ی نامناسبی از شیعه و کربلا به نمایش می‏‌گذارد. اگر روزی بنی‏‌امیه با شمشیرهای برکشیده دست مردم را از دامن حسین بن علی علیه‌السلام کوتاه کردند، امروز قمه‏‌های برکشیده و صحنه‏‌های مشمئزکننده‏‌ای که در رسانه‏‌های مجازی و ماهواره‏ای پر شده است، تازه‌آشنایانِ با مکتب عاشورا را چنان می‏‌راند، که بنی‌‏امیه نتوانستند چنان کنند. امیدوارم که این مختصر منشأ اثر شود.

حمیدرضا مظاهری سیف

ربیع الاول ۱۴۳۶- دی ماه ۱۳۹۳