اصلاح طلبان در فرآيندهاي سياسي خود به دنبال خروجي بيشتري نسبت به آنچه در دولت روحاني اتفاق افتاده هستند و بايد گفت كه روحاني براي آنها "گزينه اجبار" بود.
به گزارش پایگاه عدالت خواهان" در عالم سياست ائتلاف ها و اتحادها ميان گروههاي سياسي بر اساس منافع حزبي و حتي شخصي (بيشتر در ايران) ايجاد مي شوند و از بين مي روند. نام حسن روحاني در سال 92 در پيوند با اصلاح طلبان توانست براي خود وزنه اي كسب كند و به قول مرحوم هاشمي رفسنجاني در ابتدا روحاني تنها 3 درصد راي داشت ولي با حمايت او به عنوان يكي از تصميم گيران براي اصلاح طلبان به 53 درصد رسيد.
روحاني اهل سرخه سمنان، در نزديك به 3 دهه از عمر فعاليت هاي سياسي خود پس از انقلاب با مناصب امنيتي و اطلاعاتي شناخته مي شد و در كنار هاشمي قرار گرفتنش بيشتر براي او آورده داشت تا ديگري. روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92، با رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی، به تدریج به یکی از نامزدهای اصلی انتخابات تبدیل شد و با هم اندیشی میان زعمای اصلاح طلب، سرمایه گذاری بر نام وی برای معرفی تک نامزد مورد حمایت این جریان صورت گرفت.
در این میان محمدرضا عارف که هزینه های بسیاری برای ادامه حضور در عرصه انتخابات داشت به تشخیص رهبران اصلاح طلب و طیف هاشمی رفسنجانی، کنار رفت تا اشتباه سال 84 بار دیگر تکرار نشود. مجموعه ای از عوامل سبب شد تا حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور یازدهم انتخاب شود و راهی پاستور گردد.
در طول بیش از 3 سال از دولت یازدهم، برخی از اصلاح طلبان به دولت حسن روحانی تحت عنوان رحم اجاره ای نگریستند و سیعد حجاریان نیز تز نرمالیزاسیون را درباره این دولت داد که بر اساس آن ماموریت اصلی دولت عادی سازی شرایط سیاسی کشور برای ایجاد محیطی جهت بازگشت تدریجی اصلاح طلبان به قدرت خواهد بود.
بی گمان طیف وسیعی از اصلاح طلبان نیز بر این امر معتقد بودند که با توجه به سوابق جریان اصلاح طلب در انتخابات سال 88، حساسیت های پیرامون آن بسیار بالاست و فعال شدن مجدد ظرفیت هایش نیازمند گذشت زمان و محیطی است که دولت روحانی می تواند آن را فراهم سازد. به هر حال طیفی از اصلاح طلبان خواسته هایی سیاسی را مدنظر داشتند و توقع آنها از دولت نیز برآورده کردن این خواسته ها بود، ولی عدم تحقق آنها در طول 4سال، نقطه کانونی نااميدي از روحاني شده است.
برخي از فعالين سياسي اصلاح طلب عملا از شكست پروژه اصلاح طلبان در حمايت از روحاني سخن گفته اند و تقليل گفتمان اصلاحات در روحاني را شكست اصلاح طلبان مي دانند.
با وجود آنكه در طول 4 سال گذشته اظهاراتي مبني بر عبور از روحاني از ميان اصلاح طلبان شنيده مي شد، ولی از سویی این شرایط الان وجود دارد که "عبور از اصلاح طلبان" توسط دولت روحانی نیز کلید زده شود.
در انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند 94 و اردیبهشت 95، هر چند شرایط عادی جلوه داده شد اما اتفاقات درون مجلس دهم نشان از ارجحیت تعامل دولت یازدهم با طیفی از حامیانش را داشت که به نظر دولت از عقلانیت سیاسی بیشتری نسبت به اصلاح طلبان برخوردارند و می توانند منافع دولت را در عرصه کلان سیاسی برآورده سازند. این حرکت به ویژه در انتخاب رئیس مجلس نمود واقعی پیدا کرد.
نگرش دولت یازدهم به نیازمندی اصلاح طلبان به وجود دولتی چون دولت تدبیر و امید، نقطه قوتی را برای تیم حسن روحانی ایجادکرده که با کمترین امتیاز به این طیف، بیشتر بهره برداری ها را ببرند! نگاهی که می تواند به بن بست ختم شود. اين بن بست با نزديك شدن به انتخابات رياست جمهوري 96 و شوراهاي شهر و روستا بسيار نزديك شده است.
در صورت پيروزي حسن روحاني، وي با خيال راحتري نسبت به زياده خواهي هاي اصلاح طلبان مقاومت خواهد كرد و دست رد بر سينه آنها خواهد گذاشت. با توجه به اختلافات جدی و گاه حتی بنیادی در حوزه سیاسی میان اصلاح طلبان و دولت تدبیر و امید، به احتمال قوی پس از انتخابات، طلاق سیاسی میان دو جریان روی خواهد داد.
هرچند حمايت هر يك از يكديگر آورده هايي داشته ولي اين آورده ها به حد مناسبي نبوده كه پيوندها را مستمر سازد. حتي پس از رحلت هاشمي رفسنجاني، پركردن جاي وي توسط روحاني با كمترين اقبالي روبه رو شد، و نام هاي ناطق نوري و حسن خميني بيشتر شنيده مي شد.
رئيس دولت اصلاحات سعي كرد با طرح آشتي ملي مجموعه اصلاحات را به حاكميت پيوند دهد و از طريق نردبان جديد به سمت قدرت خيز بردارند كه اين خود گوياي آن است كه اصلاح طلبان و روحاني به پايان كار خود نزديك مي شوند و اصلاح طلبان بايد راه هاي جديدتري را براي نقش آفريني بيشتر در عرصه سياسي پيدا كنند. اما همانگونه كه گفته شد روحاني گزينه اجبار اصلاح طلبان است و در ماههاي آينده هريك مسير خود را در عالم سياست طي خواهند كرد و ائتلاف به پايان خود خواهد رسيد.جهان نیوز
