به گزارش پایگاه عدالت خواهان"صرفنظر از درست یا غلط بودن این تفکرات در عصر حاضر، در واقع تضاد ذاتی موجود در بین این دو موضوع و از طرفی شرایطی که زندگیهای امروزی مسبب به وجود آمدن آن شناخته میشوند، باعث شده است که این دو تیپ فکری در کنار هم یک زندگی اجتماعی را تجربه کنند.
طبعا با توجه به نوع اختلاف دیدگاه در هر دو نوع تیپ فکری، گاها دیده میشود که تعاملات بین انسانها در این فضا به علت شکل گیری روحیه تجملگرایی چندان مناسب نیست.
از طرفی شرایط جامعه امروزی به سمتی پیش رفته که چالشی بزرگ بین تجمل گرایی و سنت گرایی پیش آمده است.
در واقع باید گفت جامعه امروز ایران درگیر و دار سنتهای اصیل و فرهنگ غنی خود و مظاهر مدرنیته وارداتی از غرب قرارگرفته که این موضوع سبب پدید آمدن یک نقیصه بزرگ در سبک زندگی ها شده است.
در همین راستا امان الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه با بیان این که مسئله تجمل گرایی ریشه در امروز و فردا ندارد، گفت:« ایرانیان و بیشتر مردم ایران تجمل گرا بوده و هستند و این یک آفت بزرگ برای جامعه ما به شمار میرود.»
وی در ادامه با اشاره به پیشینه تجمل گرایی در تاریخ ایران خاطرنشان کرد:« اگر نگاهی به تاریخ ایران بیاندازیم در مییابیم که معضل تجمل گرایی ریشه ای عمیق در ایران دارد مثلا در ایران دوره ساسانی و در داستانهای بهرام گورهمه نوع تشریفاتی از جمله شکارشان و هدایای آنها (نقره، 300غلام زرین کمر و400خونیانگر) وجود داشته است »
خانه هایی برای فراموشی هویتی اجتماعی
یک نمونه کوچک از مظاهر تجمل گرایی پدیده آپارتمان نشینی است که در سه دهه گذشته به وفور زیاد شده است. در واقع ذات پدیده آپارتمان نشینی، نوعی فاصله گرفتن از هویت اجتماعی افراد و سوق پیدا کردن به سمت فرد گرایی است.
هویتی که در 30 یا 40 سال گذشته بخشی از آن در خانههای بزرگی شکل میگرفت که چند خانواده با هم زندگی میکردند و در واقع به برکت این خانه های اجتماعی هر چند کوچک تشکیل می شد، که در آن انسان ها خالصانه به فکر هم بودند.
اما امروزه مدرنیته و محصولات آن، فرصت همفکری و دلسوزی را از جامعه ایرانی گرفته است و متاسفانه شاهد آن هستیم که فاصله بین افراد روز به روز در حال بیشتر شدن است.
در این میان افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی در کنار توسعه تکنولوژی، موجب شده تا بسیاری از پارامترهای زیستی در نوع سبک زندگی بشر تغییر کند؛
به نحوی که با گسترش روز افزون شاخصهای زندگی و بالارفتن توقعات، طبعا منطقی به نظر نمی رسد که انتظار زندگی به سبک سی چهل سال گذشته را داشت. اما در این آشفته بازار فرهنگی می توان تلاش کرد، تا هویت اجتماعیای که در قالب همان خانه های قدیمی شکل میگرفت فراموش نشود.در اصل نکته مهم در آن نوع سبک زندگی، تشکیل همین روحیه جمعی بود.
رهبر معظم انقلاب در این زمینه می فرمایند:« خانههاى قدیمى ما یک نوع خانواده و خُلقیّات بار مىآورند (حیاط بزرگ، حوضى در وسطش و اتاقهایى در اطراف. از این اتاقْ پدر بزرگ در مىآید و از آن اتاقْ دایى و از آن یکى هم عمو. بچههاى خانواده، همه دور هم و بَرِ یک سفره جمع مىشوند و در واقع، این خانه است که خانواده را به دنبال خود مىکشاند) و آپارتمان نوعى دیگر از خانواده ایجاد مىکند. حتّى شکلِ در و پنجره و ارتباط اتاقها با هم، به ناچار تأثیر خاصى بر ذهن و خُلق و منش و تربیت افراد دارد.»
اما در عصر حاضر مهم این است که ایرانیها با مراجعه به منابع غنی فرهنگی ایرانی – اسلامی بتوانند، از تجمل گرایی دوری کنند، زیرا زندگی کردن بر همین مدار مشکلات عدیده ای را به طور خاص در حوزه روابط بین افراد به وجود خواهد آورد.- علیرضا پورجعفری
