عمار چهارم روزهای پایانی خود را طی می‌کند. ششمین روز از اکران های مردمی با نمایش 50 فیلم، مستند، انیمیشن و نماهنگ کار خود را در سینما فلسطین تهران به پایان رساند.
در میان 50 اثر اکران شده روز ششم، تعداد زیادی اثر کوتاه از جمله مستند، نماهنگ و فیلم کوتاه پخش شد. به نظر می‌رسد بیشترین میزان آثار زیر 10 دقیقه را در روز پنجشنبه شاهد بودیم. به روال سابق نگاهی داریم به برخی آثار مطلوب و قابل توجه که به رویت خبرنگار ما رسیدند:
1- مستند "ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد" به کارگردانی احسان درفشان
داستان این مستند مربوط به مرگ "ندا آقا سلطان" در جریان فتنه 88 بوده و سازنده قصد دارد با آوردن چند ادله محکمه پسند این مرگ را ساختگی نشان بدهد. پیش از این نیز چند مستند در این زمینه ساخته شده بود.
نام این این مستند 55 دقیقه ای از کتابی به قلم پائولو کوئلیو برداشته شده که داستان دختری 24 ساله با زندگی و ایامی کاملا بر وقف مراد است اما نهایتا این دختر تصمیم به خودکشی می گیرد.
2- نماهنگ شانلی امام به کارگردانی قادر فریور
سرود «شانلـی امام» بر اساس شعر ماندگار مرحوم بولود قاراچورلـو متخلص به «سهند» و با صدای استاد اسفندیار قره باغی ساخته شده است. فریور بر روی این سرود که چندی پیش رو نمایی شده، کلیپی 6 دقیقه ای و زیبا را طراحی کرد که با استقبال مخاطبان جشنواره مواجه شد.
3-مستند "انتهای فلسطین جنوبی" به کارگردانی هادی حاجت‌مند
یک جانباز قطع نخاعی که قادر به حرکن دادن دست و پایش نیست، با همسر و دو دختر خود زندگی می کند. با وجود این که هزینه های نگه داری این جانباز بسیار زیاد است اما همسرش مثل کوه ایستاده و از او مراقبت می کند. علیزاده نام این جانباز سرفراز است که چندی قبل نیز در دیدار جانبازان جنگی با مقام معظم رهبری هم حضور داشت و حالا با قرار گرفتن مقابل دوربین یک مستندساز جوان خاطرات آن روز را روایت می کند.
4-فیلم کوتاه "تکلیف" به کارگردانی رضا شرفی
داستان داخل یک اتوبوس روایت می‌شود. نزدیک سحر تست و مسافران اتوبوس همگی در خواب هستند البته به جز دختر کوچکی که با نگرانی به اطراف می نگرد. بعدا متوجه می شویم که او نگران قضا شدن نماز صبحش است و از وقتی به سن تکلیف رسیده مقید است که نمازهایش اول وقت باشند. دخترک با بطری آبی که در دست دارد نزد راننده رفته و...
جلسه سخنرانی استاد حسن رحیم پور ازغدی با موضوع مفهوم یابی‌اسلامی در سینمای دینی ساعت 18 در سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار شد.
این جلسه با محوریت تعاریفی از سینما و نسبت فرم و محتوا تشکیل شد که مهمترین بخش های آن در ادامه خواهد آمد: 
*هیچ طبقه بندی آهنینی بین سینمای اسلامی و غیراسلامی شاید نتوان ترسیم کرد، چرا که دین عرصه های متنوع و گسترده ای دارد و مشترکاتی با سایر مذاهب دارد. اینطور نیست که همه چیز را به اسلامی یا غیراسلامی تقسیم کرد. اینطور نیست که اسلام با سایر ادیان و مذاهب فقط فارقات داشته باشد، مشترکات زیادی هم وجود دارد.
*هر فیلم و اثر هنری می تواند اسلامی و اسلامی تر باشد و بنابراین صفت مشکک پیدا می کند. همانطور که عمل ما می تواند مومنانه و مومنانه تر باشد. همینطور درباره آثار یک محصول هنری هم می تواند تحت چنین شرایط باشد. چون اسلام پیش فرض اش این است که انسان فطرت الهی دارد و خداوند فطرت بشر را رو به حق آفریده اینها زمینه هایی است برای کمک به فیلمساز مسلمان و کمک به جهانی شدن او.
*اخلاق و حقوق بشری که اسلام ارائه می کند اخلاق و حقوق بشر جهانی است. بنابراین یک ظرفیت بزرگی برای نفوذ در مخاطب جهانی وجود دارد. آنها که در دنیا اهل فکر و عدالتند و بشر دوست واقعی اند اینها به احترام همچنین سینمایی حتما بلند می شوند و کف می زنند. اگر با همین ترتیب جلو بروید ان شاء الله عمار در ده سال آینده جهانی خواهد شد.
*بهتر است که اصطلاح سینمای اسلامی را به کار ببریم و نه سینمای دینی و نه سینمای معنوی را. سینمای دفاع از خانواده و سینمای اخلاق و سینمای نظم و اخلاق و مدیریت و مدارا و سینمای برابری همه در ذیل سینمای اسلامی قرار می گیرد. به این معنا اگر نگاه کنید در هر صفحه از قرآن و هر روایتی می توان سوژه های سینمایی پیدا کرد.
*سینمای اسلامی برای اینکه اسلامی باشد باید سینماگرش با مفاهیم اسلامی آشنا باشد و هر چه با تکنیک و فن و ذوق سینمایی کار کنیم می تواند سینما تر باشد. پس سینمای اسلامی می تواند سینمایی تر باشد یا نباشد، و اسلامی تر باشد یا نباشد.
*قبول داریم که ایدئولوژی هالیوودی وجود دارد اما معنی آن نیست که هر چه از آنجا آمده حاوی مفاهیم ضداسلامی است. این سینما حتما جهانی است، دگم و بسته نیست و اسیر جزمیات و سیاه و سفید دیدن آدمها نیست، اما سیاه و سفید دیدن حق و باطل در آن حتما هست، و اینطور نیست که همه مسائل را خاکستری ببیند. بنابر روایات اکثر مردم کسانی هستند که خوب و بد را در زندگی شان با هم مخلوط می کنند. سینماگری که می خواهد پیرو خط انبیا باشد باید مانند انبیاء به قدر عقول مردم سخن بگوید و در عین حال بر سر حق باشد. جمع اینها مشکل است اما فوق العاده موثر و تاریخ ساز است.
*من معنی این جمله را نمی فهمم که هنر ارزشی و ضدارزشی وجود ندارد! یعنی سینمایی که مروج شرک و خرافه است با سینمایی که مروج توحید و عبادت مساوی است؟ بعضی ها اصلا به این چیزها فکر نمی کنند، به دنبال چیزی هستند که برایش کف بزنند، اینها دغدغه حقیقت ندارند، دغدغه ریاست دارند. اما انبیا دغدغه حق و باطل داشتند.
*اگر نفد نباشد رشد نمی کنیم و آزادی باید توأم با اخلاق و منطق را که با قانون حمایت شود و در عین حال نسبت به مرزهای انقلاب باید غیرت نشان داد. یک وقت هنرمند می خواهد همه را جذب به خودش بکند، یک وقت هم می خواهد جذب به حق و به خدا بکند. این تفاوت جذب مکتبی با جذب مشرکانه است. [باید به کسی که هنرمند ارزشی و ضدارزشی را مساوی می داند گفت:] می خواهی ارزش و ضد ارزش را یکی بگیری؟ یا می خواهی مردم را به سوی حق راهنمایی کنی؟
*بهترین روش برای تزریق سکولاریسم به ذهن بچه مسلمان ها این است که تلقین کنند این عرصه سینما عرصه شما نیست. اما همانطور که در عرصه تجارت و اقتصاد و عرصه های دیگر وارد شدن مشکل است اما ممکن، رفتن در عرصه هنر هم مشکل اما ممکن است.
*وقتی می گویید مفاهیم اسلامی، این مفاهیم دست کم در چهار سطح قابلیت سوژه شدن دارند. یکی تاریخ دینی مثل قصص انبیا است. دیگری حوزه شناخت و معارف دین است. از قبیل تعریف انسان و مرگ وسعادت. رده دیگر ارزش های اخلاقی و اخلاقیات اسلامی است. ارزش هایی مثل سخاوت و وفا و گذشت. مورد سوم رفتارسازی و سبک زندگی است. همانطور که از طریق همین سینما سبک زندگی ما تهدید شده است. و برقراری ارتباط میان طبیعت و ماورا الطبیعت هم از ماموریت های هنر دینی است.
5- مستند "پیامکی برای خدا" به کارگردانی محمد تقی رحمتی
یک روحانی شهرستانی برای وظایف تبلیغاتی خود در راه اسلام، به سمت تکنولوژی های روز رفته و با استفاده از سامانه پیامکی برای مردم مسابقات قرآنی برگزار می کند. او مستمعین خود را از راه پیامک و ایمیل در جریان جلسات بعدی و برنامه های روتین مسجد قرار داده و هدفش این است که ناشن بدهد، از پیشرفت تکنولوژی هم می‌توان در جهت مثبت استفاده کرد.
6-مستند "میانمار: برده های جنگ" به کارگردانی محمود رضاثانی
یکی از آثار شاخص و قابل توجه روز پنشنبه همین مستند بود که در 60 دقیقه تدارک دیده شد. کارگردان با نشان دادن تصاویری کمتر دیده شده از جنایات یک سال اخیر در میانمار، درباره ظلم و ستمی که در این مدت بر مردم رفته صحبت می کند و به معرفی قدرت هایی می‌پردازد که در این جریان سود می برند و عاملان جنایات و ظلم در میانمار هستند.
7- مستند "لبیک" به کارگردانی وحید امیرخانی
این مستند 21 دقیقه ای در هفتمین دوره‌ی جشنواره سینماحقیقت مورد تحسین قرار گرفت و ترکیبی از تصویر و موسیقی است و هیچ دیالوگی در آن وجود ندارد. «لبیک» حکایت راهپیمایی زائران امام حسین(ع) از نجف تا کربلا در اربعین حسینی است. موسیقی اختصاصی این مستند توسط آریا عظیمی نژاد، آهنگساز مطرح کشور ساخته شده‌است و پس از اکران مجدد در جشنواره عمار حسابی مورد تشویق قرار گرفت.
8- فیلم داستانی "بزرگمرد کوچک" به کارگردانی صادق صادق‌دقیقی
این فیلم درباره‌ی شهید «بهنام محمدی» نوجوان 13 ساله‌ی حماسه‌سازی است که در جریان مقاومت مردمی خرمشهر در مهر 1359 به شهادت رسید. داستان فیلم به اوایل جنگ و حمله‌ی عراق به خرمشهر باز می‌گردد. شهید «محمدی» در ابتدا به دست نیروهای عراقی می‌افتد و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد، اما اعتماد عراقی‌ها را جلب کرده و مواد غذایی و مهمات دشمن را به نیروهای ایرانی می‌رساند.
