به گزارش پایگاه عدالت خواهان": از هفته های قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، به ناگهان دولتمردان فعال شدند و به گوشه به گوشه کشور سر زدند تا روبانی را ببرند یا کلنگی را بر زمین بزنند امری که این روزها دیگر خبری از آن نیست.
به گزارش جهان نيوز، دولت یازدهم که از لحاظ اقتصادی و معیشتی مورد انتقاد بود، در آغاز سال جدید و همزمان با سال انتخابات از طرح ها و پروژه های بسیاری رونمایی کرد تا نشان دهد، در زمینه اقتصادی و تولیدی بیکار نبوده است. در یک ماه به انتخابات آمار افتتاحیه ها از کل 4 سال بالاتر رفت و حتی پروژه هایی افتتاح شدند که قبلا یکبار و شاید هم دوبار افتتاح شده بودند. دولتمردان به طرح های اقتصادی افتخار می کردند که در برخی از موارد کار اجرایی آنها بین 70 تا 90 درصدشان در دولت قبل انجام شده بود و باقی مانده آن در چهار سال دولت یازدهم.
ولی با عبور از انتخابات دیگر خبری از پرکاری و سفرهای استانی حسن روحانی و تیمش نیست. آنها دیگر علاقه ای به عکس انداختن در کنار کارخانه ها و واحدهای تولیدی ندارند. همه این موارد به قبل و حین انتخابات بر می گشت و به نظر می رسد خستگی آن سفرها بر تن پیرمردهای دولت یازدهم مانده و دیگر حس و حالی برای کار و تلاش ندارند!
نگاهی به تعداد سفرهای روحانی و دولتمردان از فروردین ماه تا هفته پایانی اردیبهشت نشان می دهد که در این بازه زمانی به صورت عجیبی بسیاری از طرح های استانی و پروژه ها که برخی از آنها تعدادشان به بالای 100 عدد نیز می رسید، افتتاح آنها به این بازه زمانی موکول شده تا با افزایش افتتاحیه ها به گونه ای در میان افکار عمومی تبلیغ شود که دولت یازدهم در حوزه اقتصادی و تولیدی بسیار فعال بوده است.
حال آنکه در بازه زمانی بعد از انتخابات، به صورت دقیق اگر بررسی شود تعداد افتتاح ها و بازدیدها از طرح های اقتصادی و تولیدی و عمرانی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی شود. ولی همزمان با کاهش تلاش و کوشش دولت برای کار و رسیدگی به بحران های افتصادی و معیشتی، با افزایش بازی های سیاسی و حاشیه سازی های بی مورد از سوی دولت و رسانه های حامی مواجه هستیم.
حسن روحانی، رئیس جمهور کشور خود به تنهایی بار بیشتر این حاشیه سازی ها را به خصوص در ماه مبارک رمضان و در دیدارهایی تحت عنوان افطاری با اقشار مختلف بر دوش کشید و حتی به ارکان و نهادهای انقلابی و کارکرد نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی نیز رحم نکرد.
متاسفانه در برخی از دولت ها، زمانیکه رئیس دولت برای دور دوم انتخاب می شود، حاشیه ها در این دور افزایش پیدا می کند و دولت ها حتی به صورت ظاهری نیز دیگر تمایلی به رفع مشکلات اقتصادی و پیشرفت در این حوزه ندارند. حال این کارکرد در دولت حسن روحانی بسیار وخیم تر از قبل است.
دولت یازدهم بیش از سه سال طول عمرش را به مذاکرات هسته ای و برجام اختصاص داد تا از کنار آن بتواند گشایش های اقتصادی و معیشتی را برای مردم به ارمغان آورد، ولی برخلاف تصوراتشان رفع نیم بند تحریم های هسته ای هیچگونه جهشی در سرمایه گذاری، راه افتادن چرخ اقتصادی و بهبود اوضاع معیشتی مردم ایجاد نکرد. به خاطر آنکه دولتمردان برنامه اقتصادی خاصی برای بعد از برجام نداشتند، مشکلات در این بخش تبدیل به بحران شده و کشور در حال حاضر با این بحران دست به گریبان است.
در صورتیکه رویه کنونی در دولت دوازدهم همچنان دنبال شود و به قولی دولت پنچر بر امور سیطره داشته باشد، بحران های اقتصادی عمیق تر خواهند شد که در آن زمان دیگر از دولتمردان کاری ساخته نخواهد بود. در این حالت است که به کابینه ملی از افراد شایسته و توانمند نیاز است که به دور از هر گونه بازی سیاسی و یا کم کاری و عادت به خان سالاری و حقوق های نجومی، به فکر آبادانی کشور بر اساس سیاست های اقتصاد مقاومتی باشند.
این درحالیست که سهم خواهی سیاسی اصلاح طلبان و جریان های حامی دولت در کابینه از شایسته سالاری سبقت گرفته و متاسفانه اگر چنین حالتی بر کابینه مستولی شود، دیگر نمی توان انتظار گره گشایی از معضلات اجتماعی و اقتصادی را داشت و 4 سال آینده سال های بحرانی در این حوزه خواهند بود.
