درست است، چون مذاکره حتما نیازمند احترام متقابل است. و نادرست و نارساست، چون آمریکا ماجرایش فرق می کند. این فقط کافی نیست که آمریکایی ها تهدید را کنار بگذارند و با احترام پای میز مذاکره بیایند.
- اصلا آن تهدید و بلوف نظامی، برای استفاده کردن نبود؛ ترساندن مردم و مقامات ایرانی بود تا وقتی آمریکایی ها اعلام کردند فعلا از گزینه نظامی استفاده نمی کنند، عده ای دوباره این طرف جشن بگیرند که آمریکای ترامپی هم عقب نسینی کرد و به میز مذاکره برگشت.
- تهدید نظامی از ابتدا هم معتبر نبود و به تصریح نیکی هیلی، ترامپ نقش "مرد دیوانه" را که از نیکسون یادگار مانده، اجرا می کرد. اصلا ترامپ کجا راسا وارد جنگ شده که این دومی اش باشد؟ او حتی از ورود به جنگ سوریه هم عاجز ماند.
- آنها به مرگ (جنگ) گرفتند تا ما را به تب مذاکره مجدد راضی کنند. می خواهند پاسخگو نباشند و ما هم نپرسیم که "پس جنازه بر زمین مانده مذاکره و توافق قبلی و خسارات ما در برجام چه می شود؟!".
- با محاسبات دقیق اقتصادی می توان ثابت کرد کشور ما در اثر برجام و معطلی و فریب و تخدیری که برای شش سال در ذهن برخی مدیران ما ایجاد کرد، بالغ بر 100 میلیارد دلار خسارت دید و به همین میزان، عایدات امکانپذیر را از ما دریغ نمود. آرامشی که ما به بازار دادیم، قیمت نفت 80 تا 100 دلاری را تا 50 دلار هم پایین آورد؛ روزانه 30 میلیون دلار ارزان فروشی!
- احترام به طرف مقابل، شرط لازم برای مذاکره هست، اما شرط کافی نیست. بدون احترام، مذاکره و تعامل معنا ندارد، اما فایده مندی مذاکره، فقط به احترام نیست. اتفاقا از همین زاویه بود که سر دولت و تیم مذاکره کننده ما کلاه رفت.
- تیم اوباما و کری، تظاهر به احترام کردند؛ تا آنجا که آقای روحانی به واسطه پانزده دقیقه مکالمه تلفنی با اوباما، دست چدنی زیر دستکش مخملی را ندید انگاشت و گفت اوباما را بسیار مودب یافته است. شبیه همین احترام ظاهری را جان کری به آقای ظریف می گذاشت اما همه اینها زبان بازی برای تحمیل نرم مطالبات غیر قانونی خود بود.
- تیم ما فراموش کرد که بیشترین تعدی و دشمنی به ملت ایران از سوی همین دولت اوباما صورت گرفته. فراموش کردند که همین تیم پایه گذار تحریم های شدید موسوم به فلج کننده بود، همین ها دستور خرابکاری در برنامه هسته ای و ترور دانشمندان ما را صادر کردند و همین ها جنگ نیابتی داعش را علیه ملت های منطقه تدارک کردند و به سمت مرزهای ما گسیل داشتند.
- و چون فراموش کردند، پس از دادن امتیازات نقد برجامی، دیدند که چگونه همین دولت اوباما، قانون محدودیت ویزایی را با هدف ارعاب شرکت ها خارجی و صفر کردن عایدات ناچیز برجام برای ایران اعمال کردند.
- کار به جایی رسید که ظریف با گلایه و از موضع پایین، از جان کری -که امضای او پای برجام تضمین خوانده شده بود - می خواست فراتر از برجام بی اعتبار، نامه های آرامش بخش برای تضمین عدم مجازات شرکت های همکاری کننده با ایران صادر کند؛ و او هرگز چنین نامه هایی صادر نکرد.
- همین دولت بسیار مودب، نامزد ویژه آقای روحانی برای نمایندگی ایران در سازمان ملل (ابوطالب معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور) را رسما "تروریست" خواند و ویزا به او نداد.
- اجمالا اینکه نباید عقب نشینی تاکتیکی ترامپ از گزینه تهدید نظامی که از ابتدا هم دروغ بود، ما را به دیوانگی مذاکره دوباره بکشاند؛ تعبیر دیوانگی، یادگار عبرت های سال گذشته است که بر زبان خود آقای روحانی جاری شد و نباید فراموش شود.
همه اخبارحسن روحانی رئیس جمهور ایران
