به گزارش پایگاه عدالت خواهان"ساده زیستی و دوری از اشرافی گری همواره یکی از توصیه های موکد ائمه معصومین و بزرگان دین به کارگزاران حکومتی بوده است.
در نظام جمهوری اسلامی ایران، این مهم همواره از جانب حضرت امام خمینی و رهبر معظم انقلاب به ویژه در خطاب به مسئولین کشور مورد تاکید قرار گرفته است.
در همین راستا امام خمینی می فرمایند:" آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد ، آن روز است که باید فاتحه انقلاب را خواند.آن روزی که رئیس جمهور خدای نا خواسته ، از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه کند ،آن روز است که انحطاط برای او پیدا می شود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند، آن روز است که باید فاتحه کشور را خواند."
و همچنین در همین باره مقام معظم رهبری نیز فرمودند: "اشرافی گری یکی از موانع اصلی پیشرفت کشور است. ثروت اندوزی برای مسئولین ممنوع است. آفت مسئولیت در یک نظامی که متکی به آراء و ایمان مردم است، این است که مسئولین به فکر رفاه شخصی و جمع آوری مال برای خود بیفتند. مسئول نظام جمهوری اسلامی حق ندارد به اعیان و اشراف و پولدارها نگاه کند و زندگی خود را با آنها بسنجد. یکی از پیامد های اصلی اشرافی گری در بدنه کارگزاران نظام، دور شدن هر چه بیشتر مردم از جامعه و در نتیجه شکاف میان مردم و مسئولین و به تدریج بروز اتفاقات ناگوار در سطح جامعه ای که در آن مردم، مسئولین را جدای از خود می داننند بروز می کند."
در همین حال رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر با رئیس و اعضای مجلس خبرگان، نیز اظهار داشتند: "خودداری از گرایش به اشرافی‌گری یکی از محکمات نظام اسلامی است اما متأسفانه یکی از مشکلات امروز جامعه، گرایش به نمایش اشرافی‌گری حتی در طبقات متوسط و پایین در اثر عملکرد برخی مسئولان است. همچنین دلسوزی بسیار برای طبقات ضعیف از اصول نظام اسلامی هست."
اما چرا عده ای باید حقوق نجومی چند ده میلیونی بگیرند و ملت را به صبر در برار مشکلات اقتصادی ومعیشتی تشویق کنند. چرا با اعلام نرخ تورم 8 درصد سالانه ،حقوق کارگران و کارمندان دولت 15 درصد افزایش می یابد و حقوق مدیران دولتی باید 60 درصد افزایش یابد.
این سطح از تبعیض در جامعه از یک سو موجب پایمال شدن حقوق مردم و از سوی دیگر سبب رویگردانی از انقلاب می شود.
ضمن اینکه اشرافیت دولتی سبب می شود که مسئولین از عامه مردم جدا و پیگیر خواسته های یک طبقه خواص باشند. زیرا واقعیت آن است که نمی توان با حقوق های نجومی و زندگی اشرافی درد طبقات مستضعف جامعه را فهمید.
اما از همه خطرناک تر مدیران غرب گرای داخلی و غیر انقلابی خواستار پیاده شدن اسلامی در ایران هستند که نسبت به رفاه طلبی و تجمل گرائی مسئولینش بی تفاوت باشد.
آنها اسلامی می خواهند که با فرهنگ خودشان سازگار باشد و در برابر غرب سازش پذیر و در مقابل مصرف گرائی مدیرانش بی تفاوت باشد.
اما اسلامی که مدیران را ساده زیست بخواهد با منافع نجومی بگیران در تضاد خواهد بود و به همین دلیل آن اسلام را مجبور می شوند به هر طریقی کنار بزنند.
این همان نقطه خطرناکی است که نجومی بگیران را مجبور به تقابل با این اسلام خواهد کرد و از طرفی دیگر آنها را به سمت اسلامی خاص سوق خواهد داد. همان اسلامی که بنیانگذار جمهوری اسلامی از آن به عنوان اسلام آمریکایی یاد می کرد.
در هر صورت جمهوری اسلامی با کارگزارنی که به قرائت اسلامی آمریکایی نزدیک شده باشند به اهداف اساسی خودش نخواهد رسید و این همان خطر بزرگ نجومی بگیران است که در دولت تدبیر و امید نه تنها طرد نمی شوند بلکه به هر طریقی باز در هرم قدرت باقی می مانند.
