به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" رئیس جمهور در جریان اخرین سفر به اصطلاح استانی که به خراسان شمالی داشتند، گفته بود: «بعد از جنگ جهانی دوم ژاپنی ها گفتند دیگر روزی هشت ساعت نباید کار کنیم. جنگ شده، ویرانی شده، باید کشورمان را آباد کنیم. هشت ساعت کار می کنیم پول می گیریم، 4 ساعت، 5 ساعت هم مجانی کار می کنیم. باید این کار را کرد، چاره ای نیست. همه ما مسئولیم». جدای از آنکه روحیه اضافه کار بدون چشم داشت موضوع مناسبی است اما آقای روحانی پیش از هرچیر باید متوجه باشد که وضع اقتصادی کشور خصوصا نرخ بیکاری در چه وضعی قرار دارد و راندمان کاری در مشاغل موجود مثلا وضع تولید کارخانجات چگونه است؟ همچنین چه خوب است که ایشان به جای طلب کار اضافی اراده کنند تا ساعت کار مفید را در قوه مجریه ارتقا دهند.
اما مهم تر آن است که ایشان قبل از بیان هر اظهارنظری اندک تاملی انجام دهند تا به جای درمان، پیشگیری کرده باشند. استفاده از عبارت کشوری مانند ژاپن برای ملت بزرگ و مقاوم ایران به عنوان الگو از یک سو و همچنین عبارت «ژاپن بعد از جنگ جهانی» به چه معناست؟ یعنی در ذهن آقای روحانی وضع کشور همانند یک کشور جنگ زده مثل ژاپن و آن هم در مقطع تخریب گسترده بعد از جنگ جهانی است؟ قطعا آقای روحانی امروز باید بیشتر از همه از پیشرفت های گسترده و چشم گیر در چهل سال گذشته و در حضور همیشگی تحریم ها مطلع باشد. بدون شک این فرض آقای روحانی غلط است اما اگر این هم باشد بلایی است که در دولت های یازدهم و دوازدهم بر سر وضع اقتصادی کشور و به واسطه شرطی شدن اقتصاد کشور و بی توجهی به توان و امکانات داخلی آمده است. نکته بعد که در آنجا می توان به آن اشاره کرد آن است که آقای روحانی به عنوان رئیس دستگاه اجرایی قبل از بیان این اظهارات و طلب کار مجانی، باید نگاهی به خود و زیرمجموعه شان بیاندازند تا مشاهده کنند تصور مردم از دولت ایشان در افکار عمومی خصوصا با انتشار اخباری نظیر ثروت های نجومی، حقوق های نجومی، ویلاداری و بالاشهرنشینی برخی مسئولان دولتی منتسب به دولت اعتدال چگونه است؟
فیلم/ روحانی: ژاپنی‌ها بعد از جنگ جهانی دوم گفتند باید روزی ۵ ساعت مجانی کار کنیم
آقای روحانی چراغ اول را روشن کنید
در همین باره، حسن رضایی طی یادداشتی در واکنش به اظهارات روحانی در روزنامه وطن امروز نوشته است: آقای روحانی در جریان سفر اخیر به خراسان شمالی گفته‌اند: «باید مثل ژاپن بعد از جنگ جهانی روزی چند ساعت مجانی کار کنیم». حسام‌الدین آشنا، مشاور رسانه‌ای ایشان هم بلافاصله با هشتگ «هاشمی زنده است» در شبکه توئیتر نوشته است: «فرمایشات دکتر روحانی چراغی است در تاریکی. ولی افسوس. همانطور که تئوری ژاپن اسلامیِ امیرکبیر ایران را به باد تمسخر گرفتند، این هم به همان روز دچار خواهد شد». اینکه مشاور رسانه‌ای رئیس‌جمهور آنقدر منفعل باشد که مهم‌ترین نگرانی‌اش، هجو سخنان آقای روحانی از سوی جامعه باشد، اصلا نشانه خوبی برای دولت نیست و در دل خود، حرف‌های ناگفته بسیار دارد. خبر تلخ‌تر اما این است که اصطلاح ژاپن اسلامی را ظاهرا آقای هاشمی هیچ‌گاه نه در خاطرات و نه در سخنان رسمی خود به کار نبرده‌اند!
شوت چرخشی زدن در این حد، آن هم راجع به ژاپن و حواشی آن، بیش از هر چیز آدم را یاد کاپیتان سوباسا اوزارا می‌اندازد تا آقای هاشمی یا حسام‌الدین آشنا و مسائلی از این دست! تا ۱۴۰۰ اما ظاهرا اوضاع همین است که هست! آقای آشنا اما خوب است برای خدمت به کشور، لااقل خودش را از دایره این توصیه آقای رئیس‌جمهور خارج کرده، کمتر توئیت بزند. شخص ایشان، اگر در ازای این کمتر توئیت زدن، بیشتر هم پول گرفت، من یکی حرفی ندارم و در دنیا و آخرت راضی‌ام. فارغ از این توصیه‌های شخصی به آقای آشنا اما باید انصاف داد که کلیت حرف آقای روحانی، غلط نیست. اما سوال؟ چرا باید مشاور رئیس‌جمهور نگران هجو سخنان ایشان در سطح جامعه باشد؟! پاسخ را بهتر است از مشاور کسی بپرسیم که تکرارهای او وضعیت کنونی را خلق کرده است.
عبدالله ناصری، مشاور محمد خاتمی دی‌ماه ۹۶ در گفت‌وگو با روزنامه فرهیختگان، گفته بود: «روحانی در مقایسه با همه رؤسای‌جمهور پیشین بعد از انقلاب، وقت برای دولت نمی‌گذارد. می‌گویند او از ساعت ۹:۳۰ صبح تا ۱۹ سر کار است! این را تردید ندارم و یکی از اعتراضات و انتقاداتی است که دوستان روحانی به او دارند. ناطق‌نوری در همین زمینه به روحانی اعتراض کرده و گفته: من که الان فقط یک حوزه علمیه در لواسان دارم از ساعت ۶:۳۰ صبح آنجا حاضر می‌شوم و شما باید کمی زودتر بروید و به سخن وزرای‌تان گوش کنید». حسام‌الدین آشنا در همان مقطع نیز در واکنش به سخنان ناصری در توئیتر نوشته بود: «آیا کارت ساعت حضور و غیاب رئیس‌جمهور در اختیار ایشان است؟» ناصری چندی بعد در مصاحبه با خبرگزاری مهر پاسخ آشنا را اما داد.
ناصری این‌بار- نقل به مضمون- گفته بود: بابا! خودم دیدم! وی گفته بود: «آقای روحانی ساعت ۱۰ صبح در محل کارش حاضر می‌شود. این مسأله را با چشم می‌بینم. وقتی می‌بینم نه یک روز، نه ۲ روز بلکه روزهای متعدد، «اسکورت» آقای روحانی، چه ساعتی دم در خانه ایشان حضور پیدا می‌کند تا ایشان را به نهاد ریاست‌جمهوری ببرد، ساعت کاری ایشان مشخص می‌شود!» اینکه چرا آقای ناصری و رئیسش در ۴ سال نخست ریاست‌جمهوری آقای روحانی به فکر اطلاع دادن ساعات کاری ایشان به مردم نبوده‌اند، بلکه اردیبهشت ۹۶ هم با تمام قدرت و – جسارتا- فریب، برایش تکرار کرده‌اند، خود بحث ظریف و مفصلی است. این هم که آقای رئیس‌جمهور اکنون رویه خود را تغییر داده تا حداقل نظر آقای ناصری را به خود جلب کند یا نه، مساله‌ای دیگر. ما در جایگاه عوام‌الناس اما به‌نظرم می‌توانیم یک واقعیت را براحتی از میان این گفت و شنودها، رفت‌وآمدها و زد و خوردها بیرون بکشیم: رطب‌خورده، منع رطب چون کند؟!
نگرانی قابل درک آقای آشنا از هجو شدن سخنان رئیس‌جمهور درباره مجانی و زیاد کار کردن هم ظاهرا به همین علت است. درباره لزوم تلاش بیشتر البته همانطور که گفتم با آقای روحانی موافقم. دولت اما اگر دوست دارد جامعه به جای هجو کردن اینگونه سخنان، با او همراهی کند، خوب است خود در این زمینه پیش‌قدم شود. راهش هم بسیار ساده است.
با وجود تکلیف قانونی برای شفاف‌سازی حقوق و مزایای مدیران و کارکنان و ثبت آن در سامانه حقوق و مزایا، نه‌تنها تاکنون این سامانه عملیاتی نشده، بلکه انتقال آن به وزارت امور اقتصادی و دارایی و بلاتکلیفی آن، خود طنز دیگری از جنس همان درگیری لفظی مشاور محمد خاتمی و حسام‌الدین آشناست.
وزرا و مدیران ارشد دولت تا سطح فرماندار که بحمدالله وضع‌شان بد نیست، بسم‌الله! از امروز به جای دریافت حقوق‌های نجومی، رایگان برای مردم کار کنید. یا حداقل به حقوق قانون کار راضی باشید. مردش هستید آقای رئیس‌جمهور؟!
