به گزارش پایگاه عدالت خواهان"از زمان بدست گرفتن قدرت در سال 1392 از سوی دولتمردان اعتدال عادت مالوف منتقدان و مردم این شده است که همگان درک کرده اند که دولت حسن روحانی استراتژی مشخصی برای حل معضلات معیشتی و اجتملاعی و سیاسی کشور ندارد در نتیجه نیازمند وارد کردن مردم و منتقدان به حاشیه های مختلف است تا بنحوی بتواند با گذر زمان خود را از پاسخگویی رها سازد گویی مشاوران رئیس دولت کاری ندارند بجز اینکه در اتاق های فکر پاستور بنشینند و با لیست کردن موضوعات چالش برانگیر هر از گاهی همگان را به گرداب مباحث پوچ و بی حاصل رهنمون گردند.
بنا بر این گزارش و این رویه تا به امروز نیز با قدرت و شدتی زیاد ادامه داشته است لاکن در جریان راهپیمایی 22 سال جاری حسن روحانی ناخواسته یا خواسته اما بدون توجه به تبعات آن مبحثی را با عنوان "رفراندوم " مطرح کرد. (روحانی طی سخنانی در مراسم 22 بهمن گفت: «قانون اساسی بن بست‌ها را برداشته؛ اگر جایی بحثی دارد به اصل 59 قانون اساسی مراجعه کنیم. اصل 59 قانونی درباره رفراندوم است؛ یعنی صندوق بیاوریم و هر چه مردم گفتند عمل کنیم).
.وی در این سخنان به بن بست رسیدن اشاره می کند اما هیچ توضیخی نمی دهد که منظور از بن بست چه کسی و یا چه جریانی است؟
. ابهام در سخنان روحانی بیشتر در جایی نمود دارد که مخاطبین از خود سئوال خواهند کرد که بن بست مورد اشاره روحانی کجاست که برای برداشتن آن نیاز به همه پرسی است. آیا بن بست در برجام را مد نظر دارد؟/ آیا بن بست در حیات سیاسی – اقتصادی دولت را فریاد می کند؟/ آیا با زبان بی زبانی می گوید تمام قدرت در کشور را به وی واگذار کنند؟/ آیا بن بست مورد نظر او وادار کردن ملت به پذیرش واگذاری منافع ملی به غرب برای گشایش های اقتصادی است؟/ آیا سخنان افرادی مانند: علوی تبار، هاشم آغاجری، جلایی پور، منتجب نیا و... در تهدید نظام به شورش اجتماعی یا خودکشی و یا ... تکمل کننده پازل "تهدید ملت و حکومت" برای گذر از منافع و قدرت ملی برای ادامه حیات دولت روحانی و کسب امتیاز در انتخابات آتی است؟/ آیا سخنان محمود صادقی در توئیتی که منتسب به وی بوده و در آن به واگذاری یکی از جزایر به کشور برادر! امارات و کسب گازانبری پول در راستای درخواست رفراندوم یا حداقل آزمایشی برای بدست آوردن میزان مقبولیت ملی دولت برای عبور از خطوط قرمز سیاسی – جغرافیایی قابل ارزیابی نیست؟
. حسن روحانی ناخواسته ذهن ملت ایران را که هنوز گذر زمان آنرا دچار فراموشی نکرده است به سخنان معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) سوق داد. سید رحیم میریان از حلقه محافظان اصلی امام (ره) در مصاحبه ایی به بیان خاطره ای در باره دیدار مرجوم مهدی بارزگان نخست وزیر دولت موقت با امام اشاره کرده و می گوید: یادم هست که همان روز (سال 60) صداوسیما این جمله را پخش کرد. البته از قول بازرگان نگفت، امام فرمود: می‌گویند اسلام به بن‌بست رسیده ولیکن این‌ها خود به بن‌بست رسیده‌اند ولی در دیدار خصوصی این را گفته بود و مسلم به آقای بازرگان گفتند، زیرا کس دیگری در آن دیدار نبود.
. روحانی با این سخن خود بابی را که شاید نمی خواست ناخواسته به روی خوانندگان و شنوندگانش در روز راهپیمایی و در فضای مجازی گشود و آن این بود که " مردم راه رهایی از مشکلات معیشتی و اقتصادی خود را می توانند بر مبنای اصل 59 قانون اساسی و با گذراندن مراحل قانونی آن، بدست آورند و دولت فاقد استراتژی را که چند ماه قبل و با فضا سازیهای رسانه ای به قدرت رسانیده بودند از حیث مشروعیت قانونی و با راه کاری قانونی از مسئولان نظام سلب مسئولیت آن را درخواست نمایند."
. قطعا منتقدان راه سهل الوصول تری بغیر رفراندوم را پیش پای ملت خواهند گذاشت که بدون سابقه در تاریخ سیاسی معاصر نبوده است.
در مجموع این قلم می داندکه نوک پیکان افکار روحانی و مشاورانش از بیان این واژه (رفراندوم) به سمت منتقدان و کنترل فشار افکار عمومی بوده است زیرا بخوبی می دانند که هزینه ادامه این بی تحرکی در میادین سیاسی و خصوصا اقتصادی و چشم دوختن به خارج از مرزهای سیاسی در ابتدای دولت دوازدهم بسیار سنگین خواهد بود و اولین قربانیان آن نیز نمایندگان لیست امید مجلس و حامیان مجلس دهمی دولت حسن روحانی خواهند بود که باید در انتخابات اخر سال 1398 هزینه آنرا به حذف خود از فرایند قدرت قوه مقننه پرداخت کنند و این بنوعی به بازی شباهت خواهد داشت که تمام قطعات یکی پس از دیگری فرو خواهد افتاد و ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا قربانیان بعدی آن خواهند بود. باید همچنان به نظاره فضای سیاسی در زمانهای آتی بود.
رضا احمد زاده
