به گزارش پایگاه عدالت خواهان" علی علیزاده نوشت:
چند هفته پیش با صادق زیباکلام مناظره‌ای داشتم که در شبکه‌های اجتماعی در ابعاد وسیعی منتشر شد و حتی اخبار بیست و سی صداوسیما هم نزدیک ده دقیقه از آن را بازپخش کرد.
همانطور که آن مناظره نشان میدهد تقریبا با اغلب مواضع دکتر صادق زیباکلام به ویژه در سیاست خارجی مخالفم. امروز صادق زیباکلام نوشته است که به جرم تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب به هجده ماه حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت سیاسی اجتماعی محکوم شده است.
دو پرسش زیر درباره این حکم به ذهنم آمد که با صدای بلند می‌پرسم:
یکم: ما معتقدیم انقلاب اسلامی ایران رخدادی یگانه در تاریخ مبارزه با استعمار و استثمار بود. ما معتقدیم انقلاب اسلامی نه فقط برای مسلمانان و مردم غرب آسیا که برای همه ملتهای تحت استعمار و استثمار و برای همه مستضعفان جهان حرف و سخن و جواب و راه حل دارد. ما معتقدیم صدای انقلاب اسلامی می‌تواند برغم عربده‌های دستگاه‌های عظیم تبلیغاتی آمریکایی و بریتانیایی و صهیونیستی و سعودی و قطری شنیده شود چرا که ما معتقدیم انقلاب اسلامی در وهله اول انقلابی در اندیشه بود و اندیشه نه مرزی میشناسد و نه ترسی. اما حکم قاضی شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب چیز دیگری میگوید. حکم قاضی دادگاه انقلاب میگوید ما حتی جواب سفسطه‌های دکتر صادق زیباکلام را در داخل کشور و به زبان فارسی نداریم. حکم قاضی دادگاه انقلاب میگوید ما از نگاه و ایدئولوژی صادق زیباکلام میترسیم و مجبوریم او را در زندان محبوس کنیم تا صدایش شنیده نشود. حکم قاضی دادگاه انقلاب میگوید منطق و اندیشه ما توان و قدرت و زور ایستادن مقابل حرف و کلام صادق زیباکلام و صادق زیباکلام‌ها را ندارد و برای همین ما مجبوریم از زور قضایی و امنیتی و جزایی علیه او استفاده کنیم. حکم قاضی دادگاه انقلاب، انقلاب ما را ترسیده و بدون اعتماد به نفس و بدون منطق و بدون اندیشه و بدون حقیقت جلوه میدهد. آیا حکم قاضی دادگاه انقلاب خودش یک «تبلیغ علیه نظام» تمام عیار نیست؟
دوم: سخنان صادق زیباکلام را میشد با یک مناظره ساده نقض کرد و بی‌پایه بودنش از منظر علمی را میشد در یک مباحثه یکی دو ساعته اثبات کرد. اما حالا سخنان او در هاله‌ای از «مظلومیت» و «شجاعت» صاحب سخن پیچیده میشود. حالا سخن او سخن کسی میشود که حاضر است برای حرفش هزینه بدهد و سختی زندان را هم تحمل کند. یعنی قاضی دادگاه انقلاب «مشروعیتی کاذب» را در سینی طلا تحویل صادق زیباکلام داده‌است که از امروز نقد و نفی و نقض سخنان او را بسیار بسیار دشوار میکند. آیا از منظر عملگرایانه حکم قاضی دادگاه انقلاب، گل خودی به نظام و رانتی تبلیغاتی و اخلاقی به نفع گفتمان غربگرایان ایرانی نیست؟ و آیا محبوبیت گفتمانی که امروز آقای زیباکلام سخنگوی آن است تا حد بسیار زیادی مرهون و مدیون رفتار همین گونه احکام قضایی و رفتارهای امنیتی در حوزه اندیشه در چند دهه گذشته نیست؟
پانوشت: برغم همه اختلافات با مواضع دکتر صادق زیباکلام او را فردی با نیتی خیر و نیرویی کاملا ایرانی و غیروابسته به بیگانگان میدانم. معتقدم چهار دهه بعد از انقلاب زندان را باید فقط و فقط برای نیروهای وابسته به اجنبی نگه داریم.
عبدالله گنجی هم در این باره نوشت:
تردید ندارم که جناب زیبا کلام در تهمت، تحقیر، وارونه نمایی وحتی بستن دروغ به نظام در صف اول قرار دارد و اصولا مشی وی مخالفت با هر آنچه جهت گیری نظام است می باشد اما او آب باشد جایی را نمی برد و آتش باشد جایی را نمی سوزاند. او به صورت خودکار"هجواجتماعی "است.
گرچه اشراف حقوقی ندارم اما حکم زندان برای او تقلیل ظرفیت تحمل نظام اسلامی است. او در دانشگاه‌ها و فضای مجازی موجب انبساط خاطر جوانان می شود وهمین برای یک استاد کمتر از حکم زندان نیست.
