یکی از مظلومیت هایی که حضرت امام خامنه ای و امت ایشان طی سال های اخیر با آن مواجه بوده اند و متاسفانه، در جریان مذاکرات هسته ای به اوج خود هم رسید، بیان نقل قول های عجیب از معظم له بوده است که بعضا از سوی برخی منصوبین سیاسی و... هم ایراد می شود اما به سرعت و با اولین اتخاذ موضع صریح و آشکار ولی امر مسلمین، تضاد نقل قول صورت گرفته از سوی آن افراد، سریعا مشخص می شود
، این مظلومیت نه از جانب بدخواهان و دشمنان، بلکه با عرض تاسف، از سوی خودی ها به امام و امت تحمیل شده است و نکته تلختر آنکه همین افراد، به وابسته روابط و انتصاباتی هم که دارند، چنان با قوت و قدرت نقل قول ها را از جانب ایشان مطرح می کنند، که در مرتبه نخست، طیف های مختلف مردم و حتی مسئولان، به سرعت آن نقل قول ها را می پذیرند اما با اولین سخنرانی معظم له و اتخاذ مواضع صریح و شفاف و انقلابی، تفاوت میان آن نقل قول ها و این بیانات آشکار می شود.
این مظلومیت دوسویه، هم برای امام به وجود آمده و هم برای امت. امام برای از بین بردن شک و شبهات، چندین بار تاکنون در این رابطه اعلام موضع کرده و متاسفانه، بخشی از زمان و انرژی ایشان به رفع این ابهامات اختصاص یافته است و از سوی دیگر، امت نیز بعضا در جریان تردید گرفتار می شود چه آنکه ناقلان، چنان با قاطعیت و جزم سخن می گویند که گویی همینک از محضر ولی امر مسلمین ماموریت انتقال این پیام را به عهده گرفته اند و مردم هم به واسطه اطمینانی که به آنان دارند، در وهله نخست نوعی پذیرش را از خود نشان می دهند اما در ادامه و مشخص شدن نظر قطعی معظم له، فضا برای تردیدافکنی های ضدانقلاب و سست کردن باور اعتقادی مردم به نظام فراهم می شود.
این مساله به ویژه در موضوع مذاکرات هسته ای شدت عجیبی گرفته است به نوعی که حتی برخی رسانه ها و فعالان انقلابی را نیز ناگزیر به اتخاذ مواضع اولیه ای کرد که در مرتبه دوم، همان رسانه ها و فعالان، درصدد جبران مسایل قبلی خود برآمدند.
اگرچه به جهت ملاحظات مختلف نمی توان در این مساله به صورت جزیی تر وارد شد اما صرفا جهت آگاهی مخاطبان گرانقدر، به صورت سربسته فقط اشاره ای گذرا می شود. به عنوان نمونه، بعد از توافق فاجعه بار لوزان، ناقلان کوشیدند به سرعت آن توافق را همسو با خواست و البته رضایت امام خامنه ای جلوه دهند تا جایی که حتی عده ای با دستپاچگی به ارسال پیام تبریک نیز اقدام کردند اما به سرعت، مردم واکنش سخت و علنی معظم له درباره پیام های تبریک و نهی از ارسال آنها را شنیدند و در ادامه، خطوط قرمز تصریح شده و چندباره ایشان پیرامون مذاکرات هسته ای بدون کمترین عقب نشینی از اعلام نظرات قبلی، مجددا ایراد شد.
نمونه دیگر، به ماجرای "متن وین" بازمی گردد. ناقلان، قبل از اعلام پایان مذاکرات بعضا از صرفنظرکردن ولی امر مسلمین از برخی خطوط قرمز زمزمه می کردند که بلافاصله در دیدار ماه رمضانی معظم له با کارگزاران نظام، این مساله تکذیب و با بیان جزییاتی دقیقتر و شفافتر، آن خطوط قرمز اعلام شده قبلی مجددا مطرح گردید. پس از اعلام پایان مذاکرات نیز، باز همان جریان "ناقل" به تکاپو افتادند که این بار نیز، امام خامنه ای با اتخاذ تصمیمات علنی، آشکار و شفاف در محضر مردم، خط بطلانی بر تحلیل ها و خبرهای پستویی کشیدند و رسما اعلام نمودند که "متن فراهم شده باید دقیقا مورد بررسی قرار گیرد و مسیر قانونی خود را در کشور طی کند".
با این حساب، اگرچه ادامه این روند و عدم ارایه تحلیل و خبر صحیح و درست از سوی برخی منصوبین موجب سردرگمی بیشتر مردم ولایتمدار خواهد شد اما ظاهرا فعلا چاره ای جز رجوع مستقیم و بی واسطه به امام امت باقی نمانده است و تا اطلاع ثانوی هرگونه نقل قول، خبر و ارایه تحلیل از سوی منصوبین، معتمدین، نزدیکان، سایت ها و نشریات برخط و مکتوبی که به نوعی خود را منتسب به ایشان می کنند، تنها دیدگاه و نظر شخصی ناقلان و گردانندگان همان رسانه هاست؛ اخبار و تحلیل هایی که ثابت شده بعضا ممکن است با نظرات امام خامنه ای فرسنگ ها فاصله داشته باشد.
بنابراین، "حزب الله" تنها از شخص "امام خامنه ای" "خط" می گیرد و لاغیر؛ مساله ای که البته به شدت بغرنج و ناگوار است اما تا زمانی که ناقلان به رویه کنونی خود ادامه می دهند، جهت شناخت "صراط مستقیم"، چاره ای جز این مساله باقی نمانده است.
در پایان، بازخوانی این فراز کوتاه از بیانات دردآور امام خامنه ای که در ماه رمضان سال جاری در دیدار با دانشجویان و در پاسخ به سوالی در همین رابطه ایراد شد، برای امروز و فردای امت ضرورت دارد: "گفتند که کسانی به عنوان نماینده رهبری از زبان رهبری حرف می زنند. خب، من خودم هنوز که الحمّدلله زبانم از کار نیفتاده؛ حرف خود من که مقدّم به حرف آنها است. آنچه من می گویم، حرف من آن است؛ کسانی هم که حرف می زنند - نمایندگان رهبری و منصوبین رهبری و مانند اینها که تعداد زیادی‌اند - از قول رهبری نمی گویند؛ این را توّجه داشته باشید. در همین مسئله‌ای که بالخصوص اسم آوردند، آن کسی را که اسم آوردند، آن کس حرف خودش را زده بود؛ از زبان رهبری چیزی نگفته بود. بنده هم حرف خودم را زدم؛ هم قبل از آن، هم بعد از آن؛ خب، شما حرف من را از خود من بشنوید. بله، ممکن است یک نفری جزو منصوبین رهبری هم باشد، درباره فلان مسئله یک عقیده‌ای خلاف رهبری هم داشته باشد، هیچ اشکال ندارد... " (اینجا)
خیبر
