به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"ظریف بیش از هر کار دیگری، توئیتر باز و اینستاگرام باز بود؛ چه آن زمان که وزیر دیپلماسی بود و مثلا می خواست به نقض برجام توسط دولت اوباما یا ترامپ اعتراض کند. و چه حالا که با یک پیام اینستاگرامی، دیگر نیست. به نظر شما بود و نبود او، توفیر دارد؟!
- او آخرین بار از موضع پایین با روزنامه سوئیسی تاگس انسایگر گفت و گو کرد:
- خبرنگار: صادرات نفت ایران از 2.5 میلیون بشکه در روز به بیش از یک میلیون کاهش یافته؛ آیا این در دراز مدت کافی است؟
- ظریف: خیر، این کافی نیست و #کمتر از میزانی است که ما در #دوران_تحریم_های_سازمان_ملل و #قبل_از_توافق می فروختیم.
- ظریف همان کسی است که بهمن سال گذشته توسط آلمانی ها با ندادن بنزین به هواپیمایش تحقیر شد اما مجددا امسال دوباره به کنفرانس مونیخ رفت. سخنرانی کرد اما حتی یک جمله از دیپلمات خود (آقای اسد الله اسدی دبیر سوم سفارت اتریش) دفاع نکرد که هفت ماه قبل توسط وارثان هیتلر بازداشت سد و آزار دید و سپس به بلژیکی ها تحویل داده شد.
- ظریف همین قدر غیور بوده است. لبخندش برای آمریکایی ها و انگلیسی ها بوده و داد و بیدادش با نمایندگان منتقد مجلس و رسانه ها. به او بر نخورد که به اعتراف خودش، 20 ماه پس از برجام، حتی نشده یک حساب بانکی در انگلیس افتتاح کنند؛ یا جان کری و وندی شرمن و اوباما (و همتایان اروپایی شان) پس از آن که خرشان از پل گذشت، با هم به ریش او خندیده اند.
- برجام باد شده، به بسته توهین آمیز و پر از خالی INSTEX فروکاسته شد اما ظریف همجنان پایبند حفظ (پوسته و تعهدات) توافق به هر قیمت بود. او در عمل به هر بدعهدی و کلاهبرداری و مرزشکنی که غرب مرتکب شد، رضایت داد و فقط در تویتر یا مصاحبه با فلان نشریه، برای مصرف داخلی، صرفا ابراز ناخرسندی کرد ! اما اقدام عملی بازدارنده، به هیچ وجه!
- ظریف قطعا شایسته سکانداری وزارت خارجه جمهوری اسلامی نبود؛ چنان که در دوره اقتدار و پیروزی های پیاپی ایران در منطقه، ضعیف ترین کارنامه را از خود بر جای گذاشت و از موضع انفعال و نرمش یکطرفه با حریفان رو به روشد. نبودن او در این سکان، هیچ آسیبی به منافع ملی ما نمی زند و چه بسا مفید هم باشد.
- اما او مانند کارگر ناشی یی است که خود را بنای معمار جا زده، با کلنگ به جان بنایی محکم افتاده و حالا که خرابی به بار آورده، با ژست قرمانی و مظلوم نمایی می خواهد شانه خالی کند و بگریزد. او باید پاسخگو باشد.
- بازی استعفا را از زاویه دیگری هم می توان دید. جریان متبوع ظریف، کلا هر وقت به سربالایی می رسد و می خواهد در شرایط گرفتاری و بی کفایتی خود، امتیاز هم از حاکمیت مطالبه کند، به شگرد استعفا و تهدید به آن متوسل می شود.
- سال 82 در انتخابات مجلس هفتم همین کار را کردند و سال 88 نیز برخی دیپلمات های وابسته به طیف مذکور، اقدام به استعفا و دادن شوک به فضای سیاسی داخلی کردند اما در همه این اتفاقات، نظام با اقتدار تمام بی اعتنایی کرد و "نه" گفت. شبیه همین شگرد ناکام را احمدی نژاد در ماجرای خانه نشینی 11 روزه مرتکب شد.
- آقای ظریف، به شگردی نخ نما و سوخته متوسل شده تا هم از پاسخگویی درباره خسارت های پنج ساله ای که برای کشور به ارمغان آورد، بگریزد و هم در خدمت پروژه به سربالایی رسیده "برجامیزاسیون سیاست خارجی"، شوک ایجاد کند.
- تاریخ مصرف ظریف با کارنامه ای که ساخته، ماه هاست به پایان رسیده بود و او آخرین ماموریتش را با استعفا انجام داد تا شاید برای طیف بزک کننده غرب که از چشم مردم افتاده، موج سیاسی و اجتماعی ایجاد کند.
