سرمقاله شماره امروز روزنامه رسالت به مطلبی تحت عنوان «بازخوانی فتنه» اختصاص دارد:
پنج سال پیش در چنین روزهایی، تاریخ ایران شاهد ظهور فتنه عجیبی بود. در یک انتخابات آزاد، چهار نامزد انتخاباتی مورد تأیید شورای نگهبان، با هم رقابت کردند. از میان آنها فردی با اختلاف یازده میلیون رأی با نفر دوم، به پیروزی رسید. نفر چهارم که تعداد آراء او از تعداد آراء باطله نیز کمتر بود، همراه با نفر دوم، فتنه ای را آغاز کردند که به تعبیر قرآن، از قتل بالاتر بود.
آمریکا و غرب قبلاً در راه اندازی انقلاب های نارنجی گفته بودند اگر فردی که مورد علاقه ماست از صندوق بیرون نیاید، اقلیت را با فنون نبرد نرم به جان اکثریت خواهند انداخت تا حکومت مطلوب خود را شاهد باشند. آنها همین تز را در ایران، عملیاتی کردند و با نامزدهای معترض، با اسم رمز «تقلب» یک شورش تمام عیار را کلید زدند. مردم در بهت و ناباوری هرگز فکر نمی کردند کروبی و موسوی با آمریکایی ها همصدایی کنند. آنها تأیید شورای نگهبان را داشتند. آنها امضاء کرده بودند که به جمهوریت و اسلامیت نظام، وفادار و پایبند باشند. سوابق آنها هم این فتنه گری را تأیید نمی کرد. اما لجاجت، جاه طلبی و حق کشی، آنها را به اردوگاه فتنه برد و هر چه دلسوزان نظام به آنها نصیحت کردند، نشد که نشد. آمریکایی ها در تأیید شورش آنها بر جمهوریت نظام، اقتدار و امنیت ملی را نشانه گرفته بودند. آنها هم با این راهبرد آمریکا همراهی کردند. کسی شک ندارد پس از فتنه بود که آمریکایی ها تحریم های ظالمانه را تشدید نموده و تهدیدهای نظامی را به رخ ملت ما کشیدند. ملت طی پنج سال گذشته، رنج ها و آسیب های تحریم را علاوه بر جرم محاربه، تحمل کردند.
فتنه گران پای در راه تفرقه افکنی میان امت خمینی (ره) گذاشته بودند. آنها پای در طریق انهدام ارزش ها و آرمان های امام (ره) نهاده بودند. آنها نظام اسلامی، قانون اساسی، امنیت و نظم و آرامش مردم را هدف قرار دادند و در این راه هیچ ابایی نداشتند که خون بی گناهانی بر زمین ریخته شود. حد اقل بیست شهید شناخته شده از سوی بنیاد شهید ثبت شده که در این فتنه به دست فتنه گران به لقاء الله پیوستند. در این میان در روز قدس، روز 13 آبان، روز 16 آذر و بالاخره روز عاشورای سال 88 هر آنچه را که امام (ره) از بذر آرمان های اسلام و انقلاب در این مملکت کاشته بود، شخم زدند. فتنه گران در تظاهرات شبانه و خیابانی، از جمهوری ایرانی و نفی اصل ولایت فقیه سخن گفتند و به امام و رهبری اهانت کردند، اما کسی نبود از آنان سئوال کند اگر با منتخب ملت، مسئله دارید، چرا تیغ بر ملت و نظام و امام می کشید؟
کروبی و موسوی وقیحانه رفتند در کنار گوگوش و سروش و منافقین و سلطنت طلب ها و بهایی ها قرار گرفتند و این رویکرد بی شرمانه را در بی بی سی و رادیو آمریکا و رسانه های کفر، الحاد و نفاق به نمایش گذاشتند. فتنه گران، وزیر ارشاد دولت اصلاحات را به لندن فرستادند تا ارکستر سمفونیک ضد انقلاب در خارج را که متشکل از فراریان
رسانه های دولت اصلاحات بود، در بی بی سی رهبری کند تا آواز فتنه علیه رأی ملت و شورش بر جمهوریت، ساز ناهمساز نداشته باشد.
مردم، غمگنانه به این شرارت ها نگاه می کردند تا اینکه در قیام تاریخی 9 دی بر سر مسئولین فریاد برآوردند؛ فتنه را با اِعمال حکم قرآن در باره محاربین، خاموش کنید. نظام و مسئولین قضائی، دست آمریکا و غرب در بروز فتنه را خوانده بودند. لذا برخورد حد اقلی را در دستور کار داشتند. سیاست جذب حد اکثری و دفع حد اقلی در حوزه سیاسی هم در دستور کار قرار گرفت. اما این رأفت اسلامی نتوانست کینه شتری سران فتنه را خاموش کند. آنها همچنان در کانون فتنه باقی ماندند و برخی هم قدری حیا کردند و از این جماعت فاصله گرفتند.
گونه شناسی رفتار و لایه شناسی شعارهای اهل فتنه در سال 88 برای هر ناظر بیرونی، این تردید را باقی نمی گذارد که موضوع دعوا، اعتراض به رأی منتخب ملت نبود. معترضین در این پوشش، اصل نظام را هدف قرار داده و به دنبال براندازی بودند، و این کار را از طریق دروغ تقلب و تهمت به مسئولین، بی شرمانه جلو می بردند.
خداوند در قرآن کریم در آیه 33 سوره مبارکه مائده می فرماید: «سزای کسانی که با خدا و رسول او می ستیزند و برای گسترش فساد در زمین تلاش می کنند، این است که یا کشته شوند یا به دار آویخته شوند یا دست چپ و پای راستشان بریده شود و یا به دیاری دیگر تبعید شوند. این خواری دنیایی آنان است و در آخرت، عذابی بسیار بزرگ دارند.» مرحوم علامه طباطبایی (ره) در تفسیر بخشی از این آیه می فرماید: «مراد از محاربه، همانا فساد در زمین است از طریق اخلال در امنیت عمومی و راهزنی، نه مطلق محاربه با مسلمانان.» ایشان تصریح می کند: «اقدامی محاربه است که خوف عمومی جریان پیدا کند و ناامنی جای امنیت را بگیرد.» آیت الله موسوی اردبیلی که زمانی قاضی القضات نظام مقدس جمهوری اسلامی بود، در این باره می فرماید: «اخلال در امنیت عمومی، تنها از طریق کشیدن سلاح نیست، بلکه فتنه انگیزی، ایجاد تفرقه و دشمنی در میان مردم نیز مصداق آن است. بنا بر این هر چه موجب از بین رفتن نظم و اجتماع و امنیت مردم شود، مشمول حکم این آیه شریفه است. پس باید آشکارا گفت که اخلال در نظم و امنیت جامعه مصداق محاربه است، چه این عمل به قصد براندازی نظام سیاسی صورت گرفته باشد و چه به قصد دیگری.» ایشان تأکید می کند: «در تحقق جرم محاربه، آنچه اهمیت دارد برهم زدن آرامش جامعه است و نوع سلاح مورد استفاده، تأثیری در تحقق محاربه ندارد و حتی شامل سنگ اندازی هم می شود.» (فقه الحدود و التعزیرات، چاپ اول، مکتبة امیرالمؤمنین قم، صفحه 787) (به نقل از سایت جهان نیوز)
این روزها برخی راه افتاده اند و این طرف و آن طرف می روند و به دنبال رفع حصر سران فتنه هستند. آنها حافظه تاریخی ملت را نادیده گرفته اند و فریادهای مردم ایران در قیام تاریخی 9 دی را نشنیده می گیرند. آنها هشت ماه تبهکاری باند موسوی و کروبی و به خطر انداختن امنیت و آرامش مردم و کشته شدن شمار زیادی از بی گناهان را نادیده
می انگارند و می گویند آنها کاری نکردند و حصر، غیر قانونی است چون آنها در هیچ دادگاهی محکوم نشده اند. پاسخ ما به این جماعت غافل این است؛ شما که تصمیم نظام در مورد کروبی و موسوی را که یک اقدام تأمینی است، برنمی تابید، فردا اگر آنها در دادگاهی محاکمه شوند و بر اساس همین فتوای آیت الله موسوی اردبیلی به جرم محاربه به اعدام محکوم شوند، آیا این حکم را هم برنمی تابید؟!
این روزها آمریکایی ها دیگر با آرای ملت، با سلاح جنگ نرم به میدان نمی آیند، آنها جنگ سخت را هم قاطی این توطئه و فتنه کرده اند. آنچه امروز در سوریه و عراق شاهدیم، تیغ برهنه آمریکایی ها بر رأی ملت است. مسئولین نظام باید هشیار باشند و از یک سوراخ، ده بار گزیده نشوند. اقدام شایسته نشست رئیس جمهور در سالگرد انتخاب وی، با رقبا، یک پیام درست و صریح داشت و آن، اینکه ادبیات رقابت و دُز رقابت را اگر خودمان تعیین نکنیم، آمریکایی ها قرائت خود را در رقابت ها به دو یا سه طرف رقابت تحمیل می کنند و از دل این تحمیل، براندازی نظام و به تعبیر فقهی، محاربه با نظام و مردم را درمی آورند. هوشمندی سیاسی و حوادث اطراف کشور حکم می کند به وحدت ملی و انسجام اسلامی همت بگماریم و نگذاریم لجاجت، گمراهی و جاه طلبی، ما را در ریل راهبردهای آمریکا در منطقه و جهان بیندازد. بازخوانی فتنه 88 به ما کمک می کند خود را برای مقابله با فتنه های بعدی آمریکایی ها در منطقه و جهان، آماده کنیم.
