به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"عدالت یعنی پرهیز از افراط و تفریط که هر دو مضر است برای انسان. یعنی هر چیز و هرکاری باید در حد وسط و اعتدال انجام شود. ان الله یامر بالعدل و الاحسان. خداوند بشر را امر به رعایت عدالت و احسان میکند و سعادت انسان در رعایت همین است و در حدیث آمده است که : خیر الامور اوسطها. یعنی بهترین کار ها آنست که در حالت اعتدال انجام شود. یعنی در هر اقدامی نه زیاد زیاد و نه کم کم. یعنی نه خشونت اضافی و نه نرمش بیش از حد، این میشود عدالت.
پس این دنیای پر از رقابت، پر از نفرت، پر از خشونت، پر از جنجال و کشت وکشتار و پر از خصومت که ما فعلا در آن زندگی میکنیم در نتیجه کردار و اعمال غیر متعادلی است که ما مردم داریم انجام میدهیم. یعنی به حق خود در حد رفع نیاز قانع نیستیم و فزون طلبی میکنیم. یعنی در جمع مال افراط میکنیم و بیش از حد نیاز متوسط و رفاه معقول مان میخواهیم و به اصطلاح برای فردا و روز مبادای مان هم میخواهیم جمع میکنیم و همین اندیشه غلط و غیر اسلامی باعث افتادن ما در غرقابه افراط شده است. فقط اگر کمی دقت کنیم خواهیم دید که : باند حکومتگران امریکا دارند کاری میکنند تا بهر ترتیب ممکن که بشود همه جهان را تحت سلطه خود درآورده و بر آن حکومت کنند و کاری به پی آمدهای آن ندارند. همین بیماری و روش در هر شهر و هر روستا و حتی هر خانه ای هم حالا حکمفرماست. در هر شهر ممکن است شهردار و فرماندار و دیگر اشخاص گرفتار همین بیماری روانی فزون طلبی باشند و سعی در این داشته باشند که تمام ثروتهای عمومی متعلق به مردم در شهر را بهر شیوه و دوز و کلکی در اختیار خود گرفته و وارد حسابهای بانکی خود کنند. خلاصه سیاست پا گذاشتن بر عدالت در وجب به وجب این جهان امری متداول و رایج شده است و تا ترک این سیاست غلط نشود چیزی بنام سعادت حاصل نخواهد شد.
پس راه رسیدن به سعادت اول فقط در اینست که هر کسی در جای خود دست از فزون طلبی غیر شرعی، غیر اخلاقی و غیر قانونی بردارد و به آنچه که در نتیجه سعی قانونی و اخلاقی خود بدست میاورد قانع باشد و خود را در گردونه مسابقه جمع مال بیش از حد و اعصاب شکن قرار ندهد و به آنچه که حلال است و برکت دارد اکتفاء نماید. ( برکت خود یک چیز عجیب است که فعلا خیلی کم از مردم در مورد آن چیزی میدانند ). و این فرد که مال حلال بدستش آمده است مازاد این مال حلال و با برکت خود را که اضافه از نیازمندیهای ضروری و معقول و حد متوسط اوست بصورت زکات، صدقات، تبرعات وغیره به ترتیبی که خداوند در قرآن فرموده است بدون ریا و تظاهر به سخاوتمندی و فقط برای بدست آوردن رضای خداوند خالق و مالک> اول بین خویشاوندان محتاج، سپس بین همسایگان محتاج و بی بضاعت، سپس بین مهاجران و مجاهدان راه حق و عدالت و سپس بین مسافران محتاج و مانده در راه توزیع نماید. حالا یک سئوال ؟ آیا با کرداری این چنین عادلانه و انسانی در جوامع بشری، محبت جای نفرت، اخوت جای خصومت و تواضع جای تکبر را نخواهد گرفت؟ و این دنیای فعلی پر از تبعیض و پر از نفرت و پر از جنگ و جدال و دعوا و جهنم شده تبدیل به جنت و جایگاهی راحت و پر از سعادت برای بشر نخواهد شد؟
ای مردم بیائید عدالتخواه شویم؟ دنیا را باندازه کافی پر از نفرت و کینه و حسادت و بدنیتی و دشمنی ونا امنی بی حساب کرده ایم، اگر هوس است هم دیگر بس است. بیائید عدالتخواه شویم وگرنه مردم غارت شده و محروم مانده از حقوق اساسی و انسانی شان که در رنج و زحمت فراوان بسر می برند ثروتمندان اطراف خود را با نگاه تنفر و کینه خواهند دید و خواهی نخواهی به آنان اجازه راحت و خوشبخت زیستن نخواهند داد. چون این یک قاعده کلی است که محرومان یک جامعه، ثروتمندانی را که از راههای غیر قانونی به زور یا تزویر به ثروت بی حساب رسیده اند و دارند یک زندگی افراطی و اشرافی و اسرافی میکنند و به مردم محروم جامعه خود پز وفیس و افاده می فروشند حتما به دیده تنفر می نگرند و آنها را ظالم می پندارند و دیر یا زود ممکن است تمام یا قسمتی از ثروت اضافی و بی حسابی را که برای عیاشی و ترویج فساد در اختیار دارند از آنان بگیرند و صرف نیازمندی های ضروری خود و دیگر محرومان کنند. و اینهائی که گرفتار چنین عقوبتی میشوند اصولا کسانی هستند که بقول معروف با کدخدا ساخته و ده را چاپیده و مردم را بیچاره کرده اند بخاطر اینکه خود عیاشی کنند. و این باز خود یک سئوال است که اینگونه ثروتمندان متخلف از قوانین خدا وقتیکه در چنین وضعیتی قرار میگیرند دیگر چه سعادتی دارند؟
پس ای مردم ایران بیائید در این چهار روز زندگی عدالتخواه شویم تا بخاطر این دنیای دون و فانی به جهنم نرویم. یا حق!
منبع: مواج
