پایگاه عدالت خواهان"اما واقعیتهای محاط بر شخصیت آیتالله موید آن است که هیچ وصیتنامهای وجود ندارد و هاشمیرفسنجانی اساسا چندان دغدغه وصیتنامهنویسی در عداد وصیتنامههای شخصیتهای برجسته سیاسی
نداشتهاند. کما اینکه یگانه وصیتنامه موجود از ایشان نیز تنها یک صفحه A4 را شامل میشده که آن هم به اجمال ناظر بر احوالات و املاک خصوصی ایشان بوده.
کوبیدن بر طبل وصیتنامه سیاسی و تفصیلی آیتالله تنها دامن زدن به افسانه وصیتنامهای است که اساسا وجود خارجی ندارد و این ترفندی آشنا در سنت خانوادگی هاشمیهاست. کما اینکه آیتالله نیز تا
زمانی که در قید حیات بودند همواره میکوشیدند سینه خود را مملو از اسرار مگوی نظام و انقلاب القا کنند که روزی اگر دهان باز کنند دودمان جماعتی به باد خواهد رفت.
اما واقعیت آن بود که آیتالله برخلاف ادعایشان اسرار خاص و مگوئی در انبان نداشتند و اساسا ساختار متکثر نظام آن چنان نامتقارن تعبیه شده که هیچ رازی در نظام سیاسی ایران پنهان نمانده و ولو با تاخیر
افشا شده و میشود.
اعدامهای ۶۷ و قتلهای زنجیرهای برجستهترین موارد از این دست بود که بخوبی نشتی ساختاری عایقبندیهای خبری در نظام اطلاعاتی و امنیتی ایران را نشان داد.
افسانه وصیتنامه هاشمیرفسنجانی نیز تنها ترفندی مسبوق به سابقه است تا بدینوسیله مرگ آیتالله را با ادعای مفقود شدن وصیتنامه ایشان در هالههای ایهام و ابهام بهمنظور اسطورهای کردن کاراکتر
شخصیتی «آیتالله» شما سازی کنند.