به گزارش پایگاه عدالت خواهان"تا حدی قابل پیش‌بینی بود که روحانی دولت دوازدهم در نوع مواجهه با اصلاح‌طلبان حتی با روحانی دولت یازدهم هم متفاوت خواهد بود. در واقع تفاوت دور دوم با دور اول ریاست جمهوری روحانی این است که وی در دولت یازدهم به اصلاح‌طلبان نیاز بیشتری داشت؛ چراکه انتخابات دوازدهم پیش‌رو بود، اما حالا دیگر انتخاباتی هم نیست که روحانی نیاز به آرای اصلاح‌طلبان داشته باشد. این در حالی است که روحانی با افزایش چند درصدی آرای خود نسبت‌به قبل، احتمالاً احساس قدرت بیشتری می‌کند و بر همین اساس، کمتر از گذشته خود را مدیون اصلاح‌طلبان می‌داند. البته نگاهی به نوع برخورد روحانی با اصلاح‌طلبان در چهار سال دولت یازدهم نیز نشان می‌دهد که او در آن زمان هم به اصلاح‌طلبان باج نمی‌داد و همواره تلاش می‌کرد آن‌ها را به‌دنبال خود بکشاند و با اهداف و برنامه‌های مدنظر خود منطبق کند.
بااین‌همه اصلاح‌طلبان پیروزی روحانی در انتخابات دوازدهم را حتی بیشتر از انتخابات قبلی مدیون خود می‌دانند و همین امر هم موجب شده تا آن‌ها در هفته‌های اخیر بارها برای دولت روحانی و به‌ویژه برای ترکیب کابینه‌ی او تعیین تکلیف کنند و «باید»هایی را برای روحانی تعریف کنند. این مسئله تا حدی بود که همان ابتدا، واکنش صریح حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور و از چهره‌های نزدیک به روحانی را موجب شد و وی نوشت: «کاسبان به‌اصطلاح اصلاح‌طلبی که باج‌خواهی رسانه‌ای و سیاسی از رئیس‌جمهور را آغاز کرده‌اند، بدانند روحانی خاتمی نیست؛ نه تعارف می‌کند، نه مأخوذبه‌حیا می‌شود.»
محمود واعظی، وزیر ارتباطات دولت یازدهم و از دیگر چهره‌های نزدیک به روحانی، نیز در مصاحبه‌ای نسبت‌به سهم‌خواهی اصلاح‌طلبان واکنش نشان داد و گفت: «سهم‌خواهی از روحانی در چینش کابینه اصلاً تفکر درستی نیست. مردم در 29 اردیبهشت 24 میلیون رأی به آقای روحانی دادند و از رئیس‌جمهور انتظار دارند به وعده‌هایش عمل کند. بنابراین دست رئیس‌جمهور در چینش کابینه باید باز باشد. اگر قرار باشد رئیس‌جمهور کابینه‌ی تحمیلی داشته باشد که نمی‌تواند به وعده‌هایش عمل کند.»
اصلاح‌طلبان اما همچنان به مسیر تعیین تکلیف برای روحانی ادامه دادند و کار به جایی رسید که چند روز قبل حتی روزنامه‌ی «شرق» نیز با ناامیدی از رایزنی‌های اصلاح‌طلبان درباره‌ی کابینه‌ی دوازدهم نوشت: «رایزنی‌ها و گمانه‌‌زنی‌ها درباره‌ی کابینه‌ی دوازدهم همچنان ادامه دارد، اما از نقل‌قول‌های فعالان اصلاح‌طلب چنین برمی‌آید که دوز اصلاح‌طلبی کابینه‌ی دوازدهم پایین خواهد بود و حسن روحانی به‌مثابه‌ی تصمیم شخصی خود در سال ٩٢ عمل خواهد کرد.»
اما اوج شکاف‌ها بین اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها جایی بود که محمدرضا عارف در نشست هم‌اندیشی شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، با بیان کنایه‌ای تند خطاب به روحانی، از اینکه رئیس‌جمهور اصلاح‌طلبان را وارد بازی نمی‌کند، انتقاد کرد: «بعضی‌ها پیروز می‌شوند یادشان می‌رود چه‌کسانی برایشان زحمت کشیدند و من این گله را دارم. در شورای عالی دو کار مهم پیش‌رو داشتیم: پیروزی در انتخابات سال 96 و ادامه‌ی گفتمان اصلاحات که به اتفاق آرا آقای روحانی رأی آورد. نتیجه‌ی انتخابات اتفاقی نبود، بلکه نتیجه‌ی شعار امید، آرامش و رونق اقتصادی بود. اگر ما را دنبال نخود سیاه نفرستند، قصد ما کمک کردن و ادامه‌ی راه است. در انتخابات اردیبهشت هیچ شکی نیست که پیروزی روحانی مدیون اصلاح‌طلبان است. خواهش ما در آستانه‌ی تشکیل دولت دوازدهم، همراهی و هماهنگی با فراکسیون امید است و هیچ سهم‌خواهی نخواهیم داشت. انتظارمان از روحانی این است با شورای عالی اصلاح‌طلبان مشورت کند.»
این سخنان عارف با واکنش رسانه‌های حامی دولت همراه باشد؛ تاجایی‌که یکی از رسانه‌های اصلی حامی دولت با حمله‌ی تند به عارف نوشت: «عارف دست‌بردار نیست! همان کسی که در میان قحط‌الرجال سال‌های اخیر که بر اثر کناره‌گیری یا کنار گذاشتن برخی چهره‌های اصلی جریان اصلاحات، یک‌باره مهم شد! او حالا تصور می‌کند رئیس یک جبهه‌ی بزرگ به نام اصلاح‌طلبان است. او حالا پس از انتخابات تصور می‌کند روحانی مدیون او و شورای کذایی اصلاح‌طلبان است و به‌دنبال سهم‌خواهی‌هایی هست که بار دیگر، نزاع و اختلاف را برمی‌انگیزد و ناراحتی مردم را موجب می‌شود. نکته‌ی جالب اینجاست که هرگاه او انتظارات خود از روحانی در مورد کابینه‌ی آینده را مطرح می‌کند، تأکید می‌کند که به‌دنبال سهم‌خواهی نیستم!»
روحانی به‌خوبی می‌داند که در انتخابات، اصلاح‌طلبان چاره‌ای جز حمایت از او نداشتند که اگر داشتند، هیچ‌گاه از او حمایت نمی‌کردند.
افزون بر این، کار عارف به مجادله در فضای مجازی با حسام‌الدین آشنا نیز کشید؛ جایی که عارف در توئیتی آورده بود: «همراهی، هماهنگی و همدلی با جریان اصلاحات، رمز موفقیت دولت دوازدهم است و گفتمان اصلاحات در این مسیر دنبال سهم‌خواهی نیست.» و آشنا در پاسخ به او نوشت: «درست است که گفتمان از جنس سهم‌خواهی نیست، اما امان از سهم‌خواهی‌های افراد به اسم جریان.»
همچنین الیاس حضرتی، نماینده‌ی عضو فراکسیون امید، که در روزهای گذشته اخبار کابینه‌ی دوازدهم از صفحه‌ی شخصی او منتشر می‌شد، چند روز قبل در توئیتی نوشت: «اخبار خوب و خوشایندی از بستن لیست کابینه به گوش نمی‌رسد؛ مخصوصاً در تیم اقتصادی. امیدوارم این اخبار درست نباشد.»
این در حالی است که در روزهای گذشته خبری مبنی بر استعفای اسحاق جهانگیری از سمت معاون اولی رئیس‌جمهور نیز در برخی رسانه‌ها منتشر شد. خبری که فارغ از صحت یا عدم صحت آن، یک واقعیت را بیشتر نمایان کرد و آن‌هم وجود اختلافات جدی بین اصلاح‌طلبان و حسن روحانی است. اختلافاتی که محمدعلی ابطحی، فعال اصلاح‌طلب، این‌گونه بر آن صحه گذاشت: «روحانی در دور دوم فقط عقبه‌ی اصلاح‌طلبی داشت و مخالفان همه کار علیه او کردند. کابینه اگر پاسخ به سهم‌خواهی مخالفانش باشد، عقبه‌اش را از دست می‌دهد.»
به نظر می‌رسد، حسن روحانی به‌درستی به موقعیت و شرایطی که اصلاح‌طلبان در آن قرار داند، واقف است. روحانی به‌خوبی می‌داند که در انتخابات، اصلاح‌طلبان چاره‌ای جز حمایت از او نداشتند که اگر داشتند، هیچ‌گاه از او حمایت نمی‌کردند. روحانی خوب می‌داند عملکرد افراطی و ضد منافع ملی جریان اصلاح‌طلب در فتنه‌ی 88 پاشنه‌ی آشیل این جریان شده و آن‌ها چاره‌ای جز همراهی با او ندارند.
اصلاح‌طلبانی که در ابتدای دولت یازدهم از دولت روحانی با عنوان رحم اجاره‌ای نام برده بودند، حال و در ابتدای دولت دوازدهم، احتمالاً مطمئن شده‌اند که پروژه‌ی رحم اجازه‌ای به عکس خود بدل شده و این اصلاحات است که رحم اجاره‌ای دولت و جریان نومحافظه‌کاری شده است!*
