عدالت خواهان گلستان"بررسی‌های مثلث نشان می‌دهد که این معاونت موجب شده تا افراد بعدها به وزارت هم برسند. میرسلیم، عباس آخوندی، علی جنتی و کامران دانشجو از کسانی هستند که از صندلی این معاونت به وزارت در دولت‌های بعد رسیدند. تا پیش از انتقال وزارت کشور از ساختمان بهشت به محل فعلی چند نفر در دوره‌های ابتدایی سال‌های انقلاب این پست را در اختیار داشتند یا قائم‌مقام‌های وزارت کشور این پست را اداره می‌کردند. از جمله این افراد می‌توان به میرسلیم اشاره کرد که بعدها در دولت هاشمی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت.
صادق طباطبایی
وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ همراه امام خمینی(ره) به ایران آمد و ابتدا در وزارت کشور، معاونت سیاسی و اجتماعی آن وزارتخانه و نیز برگزاری رفراندوم نظام جمهوری اسلامی را عهدهدار شد. او خواهرزاده امام موسی صدر و همچنین برادر‌زن سیداحمد خمینی بود. صادق طباطبایی سپس در دولت مهدی بازرگان معاونت سیاسی نخست‌وزیر و سخنگویی دولت را بر عهده گرفته و به‌عنوان وزیر مشاور این دولت، انجام وظیفه می‌کرد. بعد از استعفای بازرگان و تا شروع نخست‌وزیری رجایی؛ وی را با حکم شورای انقلاب، در سمت سرپرست نخست‌وزیری و نهادهای وابسته می‌بینیم. بعدها در زمان جنگ به آلمان رفت و گفته می‌شد که در کار خرید اسلحه به ایران کمک می‌کند اما پرونده‌ای برای وی تشکیل شد که در آن متهم به کم‌فروشی شد. با این حال این پرونده با تبرئه او خاتمه یافت. پس از مدتی وی در فرودگاهی در آلمان با ۱۸۰۰ گرم تریاک دستگیر شد. دادگاهی در آلمان وی را البته از اتهام تبرئه کرد.
ميرسلیم
در سال‌های ابتدایی انقلاب که آیت‌الله هاشمی مدتی سرپرستی وزارت‌کشور را برعهده داشت، مرتضی محمدخان نیز به‌عنوان معاون سیاسی در این وزارتخانه خدمت کرد. او برای سه سال در دوران حساس سال‌های 1358 تا 1361 به‌عنوان معاون سیاسی - اجتماعی وزارت کشور منصوب شد. مصطفی میرسلیم از اعضای حزب موتلفه بود که در دولت هاشمی به‌عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی انتخاب شد. او در سال 61 از وزارت کشور رفت و سرپرست نهاد ریاست‌جمهوری و مشاورت عالی رئیس‌جمهور را تا سال ۱۳۶۸ برعهده داشت. میرسلیم از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ مشاور رئیس‌جمهور در امور تحقیقات و از ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دوم هاشمی‌رفسنجانی بود. او هم‌اکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی است.
عباس آخوندی
پس از کمال‌الدین نیک‌روش، علی‌اکبر ناطقنوری پست وزارت کشور را برعهده گرفت. ناطقنوری در اولین اقدام ساختمان وزارت کشور را از خیابان بهشت به خیابان فاطمی انتقال داد و پست معاونت سیاسی را به عباس آخوندی، باجناقش سپرد. آخوندی متولد 1336 در نجف است و تحصیلات ابتدایی‌اش را در همین شهر گذرانده. او پس از مهاجرت به ایران در دانشگاه فنی دانشگاه تهران تحصیل کرده بود. آخوندی اکنون در دولت تدبیر و امید به وزارت مسکن و شهرسازی رفته است. او دوره دکترای اقتصاد سیاسی را در دانشگاه رویال‌هالووی لندن به اتمام رساند و هم‌اکنون در دانشگاه تهران عضو هیات‌علمی دانشکده مطالعات جهان و استاد مطالعات بریتانیاست. یکی از مهمترین شهرت‌های وی، فامیلی با علی‌اکبر ناطقنوری است. علاوه بر ناطقنوری، حجت‌الاسلام شهیدی نیز باجناق اوست که در دولت یازدهم به ریاست بنیاد شهید رسیده است.
آخوندی در مردادماه سال ۱۳۶۱ از سوی وزیر کشور، به‌عنوان معاون سیاسی و اجتماعی وزیر کشور منصوب شد؛ معاونتی که پس از او به سه معاونت در وزارت کشور تقسیم شد. دوره مسئولیت او در این معاونت همزمان با اوج ناامنی کشور بر اثر جنگ و اقدامات مخالفان بود.
سیدمحمد صدر
سیدمحمد صدر که حالا پدر همسر یاسر خمینی (فرزند دوم سیداحمد خمینی) است در زمان محتشمی‌پور به معاونت سیاسی وزارت کشور رفت. او از جمله خاندان صدر است که به اصلاح‌طلبان نزدیک است. از طرف دیگر صدر خود نیز خویشاوندی نزدیکی با همسر سیدمحمد خاتمی دارد. او از یک طرف پسرخاله خانم زهره صادقی (همسر سیدمحمد خاتمی است) و از طرف دیگر پسرخاله خانم فاطمه طباطبایی (همسر سیداحمد و مادر سیدحسن خمینی) است. او بعدها به معاونت وزارت‌خارجه نیز رسید و هم‌اکنون در این زمینه فعالیت می‌کند.
عطریانفر
پس از آن محمد عطریانفر این سمت را برعهده گرفت. محمد عطریانفر متولد 1332 در اصفهان است و سردبیر روزنامه همشهری در ابتدای دهه 70. در کیهان دوره خاتمی دو سال عضو شورای سردبیری بود. از سال 1364 تا 1368 مشاور عالی وزیر کشور و از آن تاریخ چهار سال معاونت سیاسی وزارت کشور را عهدهدار بود. عضو شورای فرهنگ عمومی کشور، عضو موثر کارگزاران سازندگی، عضو شورای شهر تهران و دارای مهندسی شیمی پالایش از دانشگاه صنعتی شریف است. از سوابق امنیتی وی می‌توان به فرماندهی حفاظت اطلاعات ناجا و عضو اصلی دفتر اطلاعات نخست‌وزیری قبل از تشکیل وزارت اطلاعات اشاره کرد. او از جمله افرادی است که در حوادثی بسیار مهم ردپای وی قابل مشاهده است. محمد عطریانفر در دوران وزارت کشوری عبدالله نوری (سال‌های 68 تا 72) مدیرکل سیاسی شد و به واسطه ارتباطات نزدیک با رئیس‌جمهور وقت و همکاری با غلامحسین کرباسچی به انتشار روزنامه همشهری پرداخت. او بعدها در دوره اصلاحات به سمت نایب‌رئیس شورای شهر تهران در دوره اول این شورا رسید و بعد از انتخابات ٨٨ دستگیر شد.
محمدرضا تابش
در دوره وزارت کشوری علی‌محمد بشارتی مدتی را محمدرضا تابش به‌عنوان معاونت سیاسی در وزارت کشور خدمت کرد. بشارتی خود در مصاحبه‌ای در این باره گفته بود: «آقای مهندس تابش استاندار خوزستان بود که ایشان را به‌عنوان معاون سیاسی وزارت کشور منصوب کردم. آقای احمدی‌نژاد دانشجوی علم و صنعت بود و آقای تابش هم در همین دانشگاه تحصیل می‌کردند. آقای تابش پیشنهاد کردند برای آقای ثمره‌هاشمی و آقای احمدی‌نژاد پست‌هایی در نظر بگیریم. در نهایت آقای احمدی‌نژاد را به‌عنوان استاندار اردبیل معرفی کردیم.» تابش خواهرزاده سیدمحمدخاتمی است.
سیدمصطفی تاج‌زاده
یکی از جنجالی‌ترین معاونت‌هاي سیاسی دوران انقلاب در دوران سیدمحمد خاتمی تجربه شد. شاید از همان زمان بود که این معاونت بیش از گذشته به چشم آمد. با پیروزی خاتمی در انتخابات ریاست‌جمهوری، سیدمصطفی تاج‌زاده در کنار عبدالله نوری در وزارت کشور به‌عنوان معاونت سیاسی مشغول شد. او اولین انتخابات شوراهای شهر و روستا را برگزار کرد. همچنین با تشکیل جبهه مشارکت ایران اسلامی از ابتدا به عضویت دفتر سیاسی و شورای مرکزی حزب در‌آمده بود. از تاج‌زاده به‌عنوان عامل استیضاح عبدالله نوری نام برده می‌شد. مخالفان معتقد بودند که او در واقع وزیر سایه دولت خاتمی در وزارت کشور است. وی پس از استیضاح عبدالله نوری و تا آمدن عبدالواحد موسوی‌لاری، سرپرست وزارت کشور شد و با آمدن موسوی‌لاری مجددا به معاونت سیاسی بازگشت. پس از برگزاری انتخابات مجلس ششم توسط ستاد انتخاباتی کشور که تاج‌زاده آن را در معاونت سیاسی مدیریت می‌کرد، اختلاف بر سر رای حدادعادل بالا گرفت. شورای نگهبان با شکایت دبیر این شورا تاج‌زاده را به دادگاه برد. دادگاه حکم به محکومیت تاج‌زاده داد و او برای مدتی از مناصب دولتی عزل شد. اما با پایان مدت محکومیتش مجددا به‌عنوان مشاور سیدمحمد خاتمی به دولت بازگشت. تاج‌زاده را می‌توان یکی از جنجالی‌ترین معاونین سیاسی وزارت کشور قلمداد کرد. پس از او مرتضی مبلغ این سمت را برعهده داشت تا دوران ریاست‌جمهوری خاتمی به پایان رسید.
هاشمی‌ثمره
با روی کار آمدن دولت محمود احمدی‌نژاد، مصطفی پورمحمدی به وزارت کشور رفت. او برای این پست مهم از علی جنتی خواست تا از سفارتخانه ایران در کویت به کشور بازگردد و در ساختمان وزارت کشور مشغول شود. جنتی که سال‌ها به‌عنوان سفیر ایران در کویت به فعالیت مشغول بود، به ایران بازگشت اما تنها یک سال توانست در این سمت باقی بماند. فشار اطرافیان در آستانه انتخابات شوراها و مجلس خبرگان به او این اجازه را نداد که به فعالیتش ادامه دهد. بنابراین تحت این شرایط کنار گذاشته شد و بار دیگر به‌عنوان سفیر به کویت بازگشت. پورمحمدی این بار یار نزدیک و همکلاسی محمود احمدی‌نژاد را در دانشگاه علم و صنعت انتخاب کرد. اینکه خودش او را انتخاب کرد یا فشار رئیس‌دولت بود، بحث دیگری است. اما اختلافات احمدی‌نژاد و پورمحمدی بسیار عریان‌تر از آن است که نتوان درباره آن قضاوت کرد. مجتبی هاشمی‌ثمره که مشاور ارشد و یار نزدیک احمدی‌نژاد بود به معاونت سیاسی رفت.
ثمره‌هاشمی را از افراد معتدل دولت احمدی‌نژاد به شمار می‌آورند اما در عین حال معتقدند که او از جمله کسانی بود که مبتکر طرح‌های جنجالی رئیس‌جمهوری به ویژه نوشتن نامه به روسای‌جمهوری دنیا بود. بدون شک او یکی از تاثیرگذار‌ترین چهره‌های سیاسی در دوران دولت نهم و دهم بود. اما دو سال بعد جای خود را به سرتیپ علیرضا افشار داد که تا پیش از آن معاونت فرهنگی ستاد کل نیروهای مسلح را برعهده داشت. هاشمی‌ثمره در دوران معاونت سیاسی‌‌اش، انتخابات مجلس خبرگان را برگزار کرد.
کامران دانشجو
افشار تنها یک سال در این سمت باقی ماند. اندک زمانی پس از روی کار آمدن کردان، وزیر بحث‌برانگیز احمدی‌نژاد، او از این معاونت برداشته شد. اما با بازگشت صادق محصولی دوباره به جمع معاونان این وزارتخانه برگشت اما در معاونت اجتماعی نه سیاسی.
افشار توسط کردان کنار گذاشته شد و به جای او کامران دانشجو که تا پیش از آن استاندار تهران بود، به این سمت برگزیده شد. کامران دانشجو نیز مانند علی جنتی، میرسلیم و عباس آخوندی به وزارت رسید. او پس از اینکه انتخابات ٨٨ را در قامت معاون سیاسی و دبیر ستاد انتخابات کشور برگزار کرد، در دولت دهم به ساختمان وزارت علوم در شهرک قدس تهران رفت و چهارسال بعد را به وزارت مشغول شد.
سیدصولت مرتضوی
پس از آنکه در انتهای دولت نهم صادق محصولی و تنی چند از وزرای او به خاطر اختلاف بر سر مشایی از دولت جدا شدند، دولت دهم با وزارت کشوری مصطفی محمدنجار کار خود را آغاز کرد. نجار برای پست کلیدی وزارتخانه‌اش از سیدصولت مرتضوی استفاده کرد. مرتضوی از جمله کسانی بود که توانست چهارسال تمام در این پست باقی بماند و چهار انتخابات مهم یعنی مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی (در سال ٩٠)، شوراهای اسلامی شهر و روستا و ریاست‌جمهوری یازدهم (در سال ٩٢) را برگزار کند. مرتضوی بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم به‌عنوان مشاور ارشد رحمانی‌فضلی انتخاب شد اما اندکی بعد به مشهد رفت و از سوی شورای اسلامی شهر مشهد به‌عنوان شهردار این شهر انتخاب شد.
سیدصولت مرتضوی پیش از این در سمت‌هایی چون بخشداری مرکزی فارسان، فرماندار لردگان، فرماندار بیرجند، مدیرکل اقدامات تأمینی سازمان زندان‌ها، مدیرکل امور اداری و مالی سازمان زندان‌ها و استانداری خراسان‌جنوبی فعالیت کرده بود.
میرولد
بعد از اینکه عبدالرضا رحمانی‌فضلی توانست به‌عنوان وزیر کشور از مجلس رای اعتماد بگیرد، از سید‌کاظم میرولد درخواست کرد تا در پست معاونت سیاسی به دولت کمک کند. میرولد که سوابقی همچون رئیس دیوان محاسبات کشور در دوره پنجم مجلس شورای اسلامی، نمایندگی مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی و استانداری ایلام را در کارنامه خود داشت، مدتی بود از مناصب دولتی کنار رفته و ریاست هیات‌مدیره بانک پاسارگاد را برعهده داشت. اما عمر معاونت سیاسی او دیری نپایید و کمتر از هشت ماه توانست با دولت همکاری کند. درباره رفتن او از این معاونت مهم، اخبار ضدونقیضی منتشر شد.
اصلاح‌طلبان معتقد بودند که وی به خاطر اختلاف بر سر انتخاب استانداران از این سمت استعفا داده اما مقامات وزارت کشور گفتند که او از ابتدا نیز قرار بود به‌صورت موقت با دولت همکاری کند و به خاطر عارضه پزشکی نمی‌توانسته بیش از این به همکاری‌اش ادامه دهد. گفته‌هایی که خود میرولد نیز آن را تکذیب نمی‌کند.
