از میز مذاکره ژنو صدای هلهله دشمن به گوش می‌رسد!

وزیر امور خارجه دیشب به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس رفت تا به شبهات و سوالات نمایندگان پاسخ دهد؛ پاسخی که البته بنابر قول یکی از نمایندگان عضو این کمیسیون، مجلسی ها را قانع نکرد.

براساس این گزارش، ظریف با اعلام اینکه در جلسه دوطرفه با جان کری (بخوانید جلسه 7 ساعته!) بر روی 90 درصد موضوعات توافق شد و تنها 10 درصد باقی ماند، حل مابقی مسایل را به ژنو فردا موکول کرده است.

وی همچنین در برابر درخواست نمایندگان که خواهان دریافت اطلاعات از مشروح توافقات بودند با صراحت گفته است که اگر می خواهید استیضاحم کنیم اما از جزییات هیچ چیز نمی گویم!

این جمله ی ظریف، در واقع نوعی تیر خلاص زدن به آزادی اطلاعات و حق دانستن مردم و محرم دانستن آنان است. جایی که دشمنان ایران اسلامی از جزییات مذاکرات قبلی و حتی بعدی(!)، همینک اطلاع کافی دارند، مردم که هیچ، نمایندگان آنها نیز نامحرم تلقی می شوند و طرف تهدید هم می کند که اگر استیضاح هم شود از جزییات هیچ چیز نمی گوید! و البته بیان کرده برای این نامحرم دانستن مردم از شورایعالی امنیت ملی اجازه گرفته است.

حال که از ظریف تنها خبر توافق 90 درصدی آن هم به صورت کلی، به مردم می رسد، بهتر به اردوگاه حریف رفته و رفتار آنها را مورد ارزیابی قرار دهیم.

در سنگرهای حریف (بخوانید میز مذاکره ژنو) ظاهرا صدای هلهله و شادی به گوش می رسد، صدایی که البته برای بچه های انقلاب نگران کننده است. لطفا دقت کنید:

یوکیو آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، هفته گذشته دست خالی به ایران آمد اما با دست‌های پر از ایران رفت. او در سازمان انرژی اتمی با علی‌اکبر صالحی نشست و در توافقنامه‌ای ایران را موظف کرد درهای آب سنگین اراک و معدن گچین بندرعباس را روی بازرسان آژانس باز کند اما این همه دستاورد آمانو نبود. او برای غربی‌ها خبر خوشحال‌کننده‌ای داشت. او یک روز پس از اینکه ایران را ترک کرد؛ گزارش فصلی آژانس را فرصت مناسبی دانست تا در قالب آن اعلام کند ایران 3 ماه است توسعه فعالیت‌های هسته‌ای خود را متوقف کرده است!

جان کری، وزیر امور خارجه شیطان بزرگ، پس از مذاکرات قبلی ژنو، ایران را مسئول عدم توافق دانست و اوباما اعلام کرد که گزینه ی جنگ همچنان روی میز است.

فابیوس، وزیر خارجه فرانسه که در مذاکرات قبلی نقش پلیس بد را به نمایندگی از آمریکا و اسراییل به عهده گرفته بود، بلافاصله پس از مذاکرات قبلی به تل آویو رفت تا مزد دم تکان دادنش را بگیرد.

اولاند نیز به سرزمین های اشغالی رفت تا برای برنامه های بعدی هماهنگی بیشتر صورت بگیرد.

نتانیاهو به صراحت گفت که با فرانسه و آمریکا و دیگر متحدانش در حال هماهنگی است تا با توافق بهتری علیه ایران امضا شود.

بی بی سی و دیگر رسانه های صهیونیستی- بهایی، به بزن و بکوب خبر از توافقی می دهند که آن سرش ناپیداست.
و...

این سوی میدان، دانشجویان برای نشان دادن چشمان باز و بصیرت و مقاومتشان امروز در اطراف سایت فردو حلقه انسانی تشکلیل خواهند داد.

برخی خبرها از بیکاری تعدادی از عوامل انسانی برخی پروژه های هسته ای طی 3 ماه اخیر حکایت دارند.

در دولت نیز اتفاقات جالب و منحصر به فردی در حال وقوع است. درحالی که عموم دلسوزان مردم و کشور، به ویژه حضرت امام خامنه ای، مکرر گفته اند که به فکر معیشت و اقتصاد ملت از راه تکیه بر توانمندی های داخلی باشید، باز هم مسئولان رده بالای دولتی همه چیز را به مذاکراتی گره زده اند که نظام به آن خوش بین نیست.

شیخ حسن روحانی قبل از مذاکرات گذشته با بیان اینکه خزانه خالی است، دست تیم مذاکره کننده را خالی کرد و همین نکته کافی بود که اوباما و جان کری و دیگر مشاوران و معاونان و سخنگویان کاخ سفید به خوشحالی زایدالوصت اعلام کنند که این تحریم ها بود که ایران را به پای میز مذاکره کشاند!

این بار نیز، نهاوندیان جانشین مشایی در دولت روحانی، در سخنانی قابل تامل گفت: فعالان اقتصادی به زودی خواهند فهمید که معنای فتح در مذاکرات هسته ای چیست، چرا که بلافاصله میدان گشاده‌ای پیش رویشان قرار می گیرد که می تواند فرصت تحرک و اشتغال زایی را به آن‌ها هدیه کند!

و با این کلام، یعنی تیم اقتصادی دولت نیز تنها امیدش به مذاکراتی است که...

و در این میان، مردم انگشت به دهان و متحیر مشغول نظاره و رصد خبرها هستند تا متوجه شوند آش پخته شده برای آنان در نهایت چه طعمی دارد و این طعم، به دهان چه افرادی مزه خواهد کرد؟!

با کنار هم قراردادن تمام جزییات فوق و به ویژه جزییاتی که در عبارت های "و..." نیامده است، پازل نگرانی امت انقلابی در حال تکمیل است.

شاید عده ای خرده بگیرند که چرا یک روز مانده به رفتن تیم مذاکره کننده به ژنو، با انتشار چنین مطلبی آنان را بدرقه می کنیم، پاسخ این است که وقتی رییس جمهور و رییس دفترش که این روزها همه کاره ی تیم اقتصادی دولت است، قبل از مذاکرات تیم مذاکره کننده را خلع سلاح می کنند، چرا باید نگران نباشیم و نگرانی خود را مطرح کنیم؟

وقتی ظریف، بدون توجه به خبررسانی لحظه ای حریف، مردم و نمایندگان را به صورت کاملا جدی نامحرم می داند، چرا دغدغه های خود را بیان نکنیم؟ مگر چه گفته اید و چه شنیده اید که حاضرید استیضاح شوید اما هیچکس (به جز دشمنان) از گپ و گفت شما خبردار نشود؟

همانگونه که ولی امر مسلمین در سخنرانی بسیار مهم در 12 آبان امسال فرمودند که:"توصيه مي كنيم، هم به آحاد مردم، هم به مسئولين، هم به خصوص به شما جوانهاى عزيز كه چشم‌وگوش‌ها را باز كنيد. هر ملّتى با آگاهى، با هوشيارى، با بيدارماندن و به خواب نرفتن، مي تواند به اهداف والاى خود دست پيدا كند" باید چشم و گوشمان را باز کنیم و با مشاهده ی دقیق رفتار دشمنان، نحوه ی مواجهه ی خود با آنها را طراح کنیم.

نمی توانیم نگران نباشیم و نگرانی خود را پنهان کنیم. این مردم در راهپیمایی کم سابقه 13 آبان امسال از روی نگرانی و دغدغه اینگونه به خیابان ها آمدند و شعار "مرگ بر آمریکا" سردادند.

و ظاهرا هم در جهان یک آمریکا بیشتر نداریم، که نماینده ی همین آمریکای جنایتکار و مستکبر و دروغگو، آن طرف میز مذاکره نشسته است تا معامله ی سراسر برد برای خود و متحد حرامزاده اش، رژیم صهیونیستی، را به امضا برساند.

مگر می شود ایرانی بود، انقلابی بود، مسلمان و شیعه بود و نسبت به هلهله و سوت و کف دشمنان نگران نبود؟

مگر همین چند روز گذشته در تاسوعا و عاشورای حسینی(ع) میلیون های ایرانی فریاد "هیهات مناالذله" سرندادند؟ مگر سیدالشهداء(ع) در مذاکره با ابن سعد و دیگران، از همه ی حقوق خود عقب نشست؟ مگر رهبر شهید و مظلوم مکتب ما در کربلا، به حریف باج داد؟

اگر اباعبدالله الحسین(ع) و اباالفضل العباس(س) الگوی ما هستند، پس از امان نامه ای که با امضای دشمن به دستمان رسید، سرنوشتی جز لگدمال کردن ندارد.

بچه های انقلاب! هشدار! از میز مذاکره ی ژنو صدای هلهله ی دشمن به گوش می رسد. امیدواریم نمایندگان مردم، که مردم را نامحرم 100 درصدی می دانند، به این هشدار دلسوزانه توجه کنند و بدانند که برای احقاق حقوق هسته ای این ملت، خون عزیزان و نخبگانی همچون احمدی روشن ها، شهریاری ها و... به زمین ریخته شده است و امروز، زیر دین این خون ها هستیم.

مرگ بر ابولهب
مرگ بر یزید و شمر و ابن سعد
مرگ بر زاده‌ی زیاد
بگو بلند: بیش باد
مرگ بر قطعنامه های بستن فرات، قحط آب
مرگ بر تیر مانده بر گلوی کودک رباب
مرگ بر قطع خنده های روشن علیرضا
مرگ بر گلوله ای که خط کشید روی خاطرات آرمیتا
یک کلام…مرگ بر آمریکا