به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" به هنوز چند روزی از حمله ی تروریستی بر علیه شیعیان در قندوز افغانستان و شهادت بیش از ۵۰ نفر و زخمی شدن ۱۰ ها نفر دیگر نمی گذرد که این بار تروریست ها، شیعیان را در مسجدی دیگر در قندهار، هدف قرار داده و ۳۰ نفر را کشته و بیش از ۱۰۰ نفر را زخمی کردند.
نسل کشیِ شیعیانِ بازمانده از “ایران” در افغانستان و همچنین اقدامات رژیمِ “باکو” بر علیهِ شیعیان و آذری های مقیمِ این کشور در کنار اذیت و آزار و کشتارِ شیعیان در “پاکستان” که همه ی آنها روزی جزوی از خاکِ ایرانِ بزرگ بوده و هم اکنون نیز در سپهر فرهنگیِ “ایران و شیعه” قرار دارند؛ نشان از وجودِ اتاقِ فکر و فرماندهیِ واحد برای نسل کشیِ نژادِ ایران و شاخه هایش در سرتاسر منطقه است.
البته کشورهای ایران ستیز به دلیل تلاش های شبانه روزی و درایتِ سربازانی همچون شهید “قاسم سلیمانی” در ایجادِ دو بالِ اصلیِ دفاعیِ ایران یعنی جبهه مقاومتِ خاورمیانه و غرب آسیا و توان موشکی؛ هنوز موفق به ورود و ضربه زدن به سرزمینِ اصلی نشده و در حالِ زدنِ شاخه های این درخت در کشورهای همسایه و جدا شده از ایران هستند.
به همین دلیل شیعیانِ افغانستان، آذربایجان، پاکستان و… تاوانِ نزدیکی به ایران و هم ریشگی و برادری با این نژاد را می دهند و شرایط منطقه ای و بین المللی نشان می دهد که جبهه ی کشورهای ایران ستیز از عربستان سعودی تا اسرائیل و آمریکا به قدری در عزم خود برای ویرانیِ “ایران” و تجزیه ی آن راسخ و مصمم هستند که حتی به فرزندانِ بی دفاع و جدا افتاده از وطن نیز به جرمِ “شیعه و ایرانی” بودن؛ رحم نمی کنند.
“پیرمرد” جنازه ی حاصل عمرش را که در انفجار روز گذشته ی مسجد فاطمه (س) در قندهار کشته شده؛ بر دوش می کشد…
“مادر” ضجِّه زنان در پسِ او روان است…
خاک در انتظار “پسر” دهان باز کرده است.
در این روزها شیعیانِ افغانستان در خونِ خود دست و پا می زنند و خبری از نهادهای بین المللی مبارزه با تروریست و دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمریکا نیست؛ گویی آنجا که “تصمیم” گرفته شده و “باید” قومی را از نقشه ی جغرافیا حذف کرد، حقوق بشر و انسانیت هم دیگر معنایی ندارد.
این البته تازگی ندارد و در ژوئیه سال ۱۹۹۵ که صربهای “بوسنی” با چراغ سبز و همکاری صلح بانانِ هلندی، تنها در چند روز ۸۰۰۰ هزار نفر از مسلمانانِ سربرنیتسا را در قلب اروپا کشته و زنان و دختران را مورد تجاوز جنسی قرار دادند؛ دنیا فهمید که “حقوق بشر” تنها کلمه ای زیبا برای مجالسی شیک و پر زرق و برق، در اروپا و آمریکا است.
اجسادِ به جا مانده از نسل کشی “سربرنیتسا” در قلبِ اروپا/ ژوئیه ۱۹۹۵
در این میانه آن ملتی که خود را قوی نکند و از خود دفاع نکند، مورد هجومِ خونریزان قرار می گیرد…
