به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"محمدرضا کائینی از فعالان تاریخ و رسانه در یکی از شبکه های اجتماعی نوشت:
این روزها مصادف با سالگرد فوت آیت الله منتظری (به تاریخ قمری) بود و این قلم دریغ دارد از اینکه به نکته ای مغفول در منش سیاسی او در دوران پس از پیروزی انقلاب اشاره نکند.
راستش نویسنده این سطور، هیچگاه سخنان آقای منتظری در اعتراض به بدرفتاری با زندانیان سیاسی را باور نکرد. چرا؟ چون هرگز در یکی دو سال آغازین استقرار نظام، در هیچ تریبون و پیام و نامه ای از او نشنید و نخواند که به رفتارهای رفیق شفیق خود آقای شیخ صادق خلخالی، کوچکترین اعتراضی کرده باشد! اگر با ملاک های مدنظر آقای منتظری، رفتارهای هیات چندنفره صدور حکم برای مجاهدین در سال شصت و هفت یا رفتارهای آقای لاجوردی و دوستانش در زندان قابل اعتراش باشد، با همان ملاک ها، رفتارهای قضایی خلخالی بسی قابل تخطئه تر است.
با این همه آقای منتظری در آن دوره، درباره او کاملا سکوتی تائیدآمیز داشت. آقای خلخالی در جلد اول خاطرات خود اذعان دارد که در دوره ایفای مسئولیت قضایی، کاملا مورد حمایت آقای منتظری بوده و در آغاز جلد دوم خاطرات، از قلم منتظری در سال هزار و سیصد و هفتاد و سه، اجازه نامه ای را نقل می کند که او را به القابی بس فاخر ستوده است.
آقای منتظری در خاطرات خود - که در سالیان پایانی دهه هفتاد در سایت وی منتشر شد- درباره آقای خلخالی تنها یک جمله انتقادی دارد: "کار ایشان هم بی نقص نبود" جمله ای که درباره هر غیر معصومی می توان گفت. در اوایل دهه هفتاد که باب آشنایی صاحب این قلم با آقای منتظری باز شد، در موارد بسیار، آقای خلخالی را در منزل آقای منتظری می دید. او در دوران اوج گیری بیماری پارکینسون - که حتی راه خانه خود را گم کرده بود- راه خانه آقای منتظری را بلد بود و به آنجا آمد و شد می کرد.
واقعیت این است که این دو با یکدیگر دوستانی نزدیک بودند و هرچند که به ظاهر- و شاید به صلاحدید اطرافیان- آقای منتظری برای درگذشت آقای خلخالی پیامی صادر نکرد، اما در همان شب آغازین دفن، بر مزار او در بقعه شهید مفتح در حرم حضرت معصومه(س) حاضر شد و این در افواه، بازتاب زیادی داشت. از همین سربند است که این قلم، حرف های اخیر احمد منتظری درباره افول رابطه پدرش با خلخالی در سال های آخر را جدی نمی گیرد و البته دیگر مطلعین نیز جدی نمی گیرند.
پی نوشت اول: سطوری که در فوق آمد،در صدد قضاوت درباره منش آقای خلخالی نبود که این مجالی دیگر می طلبد، بلکه در صدد نشان دادن تناقضی کمتر دیده شده در رفتارهای آقای منتظری بود.
پی نوشت دوم:در فرصتی دیگر برخی خاطرات خود از آقای خلخالی را خواهم نگاشت، به همراه تصاویر و اسناد بسیار...
