این روزها شورای شهر خود را در چاه ویل سیاسی تغییر اسامی معابر شهر انداخته است و ظاهرا جذابیت حاشیه‌ها را بر سختی رسیدگی به مسائل اصلی شهر ترجیح می‌دهد.
به گزارش پایگاه عدالت خواهان"تصویر نمایان شده از شورای شهر و شهرداری تهران در مدت کمتر از 8 ماه از تشکیل آن، نگرانی و انتقاد «غلامحسین کرباسچی»، شهردار اسبق تهران را به همراه داشته است.
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی که شورای شهر فعلی با حمایت شخص وی شکل گرفت در گفتگوی اخیر خود با سایت فرارو می‌گوید: «با شهرداری و شورای شهری که نصف گرفتاری‌هایشان صرف این شود که اسم خیابانی را عوض کنند که نمی‌شود شهر را اداره کرد. مدیریت کنونی خودش را گرفتار یک سری حاشیه‌های غیرضروری کرده است.»[1]
دغدغه اصلی این روزهای شورای شهری‌ها
چندی است که اعضای شورای شهر از جمله افرادی چون «احمد مسجد جامعی»، «حجت نظری» و «محمد جواد حق‌شناس» هم و غم خود را صرف تغییر اسامی معابر مهم شهر کرده‌اند. نظری و حق‌شناس برای تغییر یکی از خیابان‌های مرکزی شهر آن هم به نام «محمد مصدق» در صفحه توئیتر خود نظرسنجی گذاشتند.
تغییر نام خیابان کارگر شمالی به نام دکتر مصدق از جمله پیشنهاداتی بود که با حاشیه‌های فراوانی روبرو شد. برخی آن را نقد کردند که چرا در زمانه‌‌ای که حقوق کارگران نادیده گرفته می‌شود و فریاد اعتراض این قشر ضعیف در جامعه بلند است، اعضای شورای شهر تهران سعی دارند نام کارگر را از یک خیابان مهم در تهران حذف کنند. دیگر منتقدان هم با اشاره به مواضع امام و رهبر انقلاب درباره مصدق و نقش وی در شکست نهضت ملی صنعت نفت و اعتماد به آمریکایی ها به این نامگذاری انتقاد کردند.
این کش و قوسها ادامه یافت و وقت شورای شهر را که می‌توانست صرف امور مهمتری شود را گرفت تا اینکه اعضای شورای شهر تهران در جلسه‌ای به تغییر نام خیابان «نفت» در بلوار «میرداماد» به نام «محمد مصدق» در آستانه 29 اسفند روز ملی شدن صنعت نفت، رای مثبت دادند. اما به نظر می‌رسد مناقشه سیاسی هنوز بر سر نامگذاری خیابانی به نام مصدق تمام نشده و شورای شهر با این تصمیم، خود را وارد یک کار سیاسی تمام عیار با تغییر نام‌های دیگر کرده است.
در همین رابطه، محمدجواد حق‌شناس با حضور در جمع خبرنگاران درباره پیشنهادات و انتقادات مطرح‌شده مبنی بر نامگذاری خیابانی به نام مصدق، گفت: «در جامعه امروز ما «مصدق» مخالفان جدی هم دارد و حتی پس از مطرح‌شدن نامگذاری خیابانی به نام «مصدق» در تهران مخالفت‌ها در قالب موضع‌گیری اعلام شد و در آن اوایل آقای شاکری مسئول کمیسیون نامگذاری در شورای شهر قبلی دلایل خود را با استناد به نظر امام خمینی(ره) در مورد «مصدق» مطرح کردند. زمانی که جبهه ملی در مورد لایحه‌ای اشتباه تاریخی را مرتکب شدند، حضرت امام خمینی (ره) اظهار نظری در مورد «مصدق» داشت و این اظهارات امام خمینی (ره) فلسفه مخالفت شد.» [2]
بعد از مصدق نوبت بازرگان رسید
اما این پایان ماجرا نبود. چند روز از تغییر نام خیابان «نفت» به «مصدق» نگذشته بود که احمد مسجدجامعی گفت: «خوب است به نقش مهندس مهدی بازرگان در مبارزه با استعمار انگلیس و مدیریت اعتصابات نفت در دوران انقلاب هم توجه داشت و خیابانی را به نام وی نامگذاری کرد.» [3]
این عضو شورای شهر تهران در توضیحاتی درباره پیشنهاد خود اظهار داشت: «دقت داشته باشید که بزرگداشت افراد، به معنای این نیست که آنان در تمام عمرشان بی هیچ نقص و خطایی بوده‌اند، به هر حال به انسان غیر معصوم کم یا بیش، انتقادهایی وارد است و بزرگداشت انسان‌ها به معنی بزرگداشت خصایص و اعمال پسندیده آنان و نه به معنای بزرگداشت همه خصلت‌های آنهاست.»[4]
استدلالی که با آن می توان نام اعضای خاندان پهلوی را هم دوباره به خیابان‌ها بازگرداند
با این استدلال به نظر می‌رسد اعضای شورای شهر تهران نیز قبول دارند که در کارنامه کاری اسامی خاص منتخبشان برای نام خیابان‌های تهران، نقاط تلخ و سیاهی وجود دارد که نمی‌توان به سادگی از آن گذشت و نادیده گرفت. با این حال اما این افراد با سیاسی‌کاری و نگاه یکطرفه جناحی خود اغلب این نقایص فاحش و خطاهای بزرگ تاریخی نام های خاص را به عمد نادیده می‌گیرند و برخلاف مشی عمومی در کشور سعی در بزرگنمایی و الگوسازی نابجای چهره های مورد علاقه خود دارند.
اگر این منطق اساس تصمیم گیری در شورا برای تغییر نام خیابان‌ها باشد احتمالا باید منتظر بود تا شورای شهری‌ها نام‌های شناخته شده تاریخ ایران از جمله اسامی اعضای خاندان پهلوی و مسئولان رژیم طاغوت را هم مجددا به خیابان‌های شهرهای کشور بازگردانند. با نوع نگاهی که افرادی چون مسجد جامعی به این موضوع دارند، اگرچه این اسامی هم خیانتهایی به کشور کرده‌اند اما ممکن است خدمتی هم به کشور کرده باشند که نامگذاری خیابانی به نام آنان دلیل بر تمجید از همه خصائل آنان نباشد!
مسجدجامعی در پایان توضیحات خود می گوید: «اگر این طعنه‌زنندگان برمواضع خود در خصوص عدم نامگذاری خیابانی به نام " مرحوم بازرگان" بایستند، آن وقت باید تمام خیابان‌ها و گذرهای تهران را به نام معصومین گذاشت و لا غیر.»[4]
نگاه افراطی و متعصبانه به مرحوم بازرگان، این عضو شورا را به اظهار نظری وامی‌دارد که گویی تاکنون خیابان‌های پایتخت نامی نداشته اند و وظیفه سنگین اولین نامگذاری بر معابر تهران بر عهده شورای شهر پنجم تهران گذاشته شده است!
نادیده گرفتن نظر امام راحل در شورای شهر تهران
دغدغه اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر تهران برای تجلیل از بازرگان و مصدق در حالی است که آنان از تک تک نظرات امام خمینی(ره) درباره مصدق و بازرگان مطلع هستند.
نظر امام (ره) درباره نهضت آزادی و به دنبالش، دبیرکل وقت آن یعنی مرحوم بازرگان کاملا روشن است. ایشان در پاسخ به پرسش حجت الاسلام محتشمی پور، وزیر وقت کشور و چهره بعدها اصلاح طلب درباره فعالیت نهضت آزادی می‌نویسند: «نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانون‌گذاری یا قضایی را ندارند و ضرر آن‌ها به اعتبار آن‌که متظاهر به اسلام هستند، از ضرر گروهک‌های دیگر حتی منافقین بیشتر و بالاتر است.»[5]
نادیده انگاری هوشیارانه کلام امام(ره) از سوی اعضای شورای شهر تهران و تلاش آنان برای نامگذاری معابر شهر تهران به نام این افراد تا جایی بود که برخی از رسانه ها با انتقاد از این موضوع به کنایه تیتر زدند: «نام میدان امام‌خمینی(ره) را به مهندس بازرگان تغییر دهید!»
شورای شهری که خود را گرفتار حاشیه کرده است
با این اوصاف با نگاه یک طرفه‌ای که اعضای شورای شهر تهران دارند باید منتظر تغییر اسامی بسیاری از معابر شهر تهران بود. شورای شهر خود را در چاه ویل سیاسی تغییر اسامی معابر شهر انداخته است و ظاهرا جذابیت حاشیه ها را بر سختی و جدیت متن رسیدگی به مسائل اصلی شهر مانند حل معضل کهنه آلودگی هوا و توسعه حمل و نقل عمومی و پیگیری وصول مطالبات قانونی شهرداری از دولت ترجیح می دهد.
اینکه «غلامحسین کرباسچی»، وارد میدان انتقاد از شورای همسوی با خود شده گویای انحراف جدی شورای شهر تهران از مسیر خدمت‌رسانی به مردم است. شهردار اسبق تهران می گوید: «واقعا مشکل چند درصد مردم این است که اسم خیابان‌ها عوض و بدل شود؟ من مخالف نام گذاری خیابانی به اسم دکتر مصدق نیستم. به کشور خدمت کرده و ضداستعماری بود. اما الان روح خود مصدق راضی است که برای نامگذاری خیابانی به اسم او اینقدر وقت صرف کنیم؟ کاش یکی از ورثه آقای مصدق هم نامه می‌نوشت که اینقدر سر خیابان دکتر مصدق دعوا نکنید.»[1]
سرنوشت شورای شهر اول تهران باید همواره پیش روی نسل جدید نمایندگان مردم در این شورا باشد. شورای شهری که یکدست متعلق به اصلاح طلبان بود، اما سیاسی‌کاری و منفعت‌طلبی شخصی کار آن را پس از دو سال نیمه تمام گذاشت و وزارت کشور دولت همسوی با شورا، آن را منحل کرد. فرصت برای تغییر رویکرد غیرسیاسی و توجه به مسائل اصلی شهر هنوز برای اعضای آن وجود دارد به شرطی که بدانند خیلی زود دیر می‌شود.
1. https://www.yjc.ir/fa/news/6478146
2. https://www.isna.ir/news/96122111646
3. https://www.isna.ir/news/96122212637
4. https://www.isna.ir/news/96122815205
5. http://farsi.rouhollah.ir/library/sahifeh?volume=20&page=481
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
