اصولا وقتی چرخش قدرت و یا جابجایی جناح های سیاسی صورت می پذیرد و افراد جدید در مسند قدرت قرار می گیرند برای استارت کار و جلوگیری از توقف امور، اتاق فکرهایی متشکل از افراد همفکر تشکیل می گردد.تا اینجای کار هیچ ایرادی ندارد و شاید مفید نیز باشد تا کارها متوقف نشود و حرکت روبه جلوی ادارات و نهادها آغاز گردد.
البته در گزینش این افراد باید نهایت دقت را به خرج داد تا نگرش آنها شایسته سالاری باشد و نه چیز دیگر، وقتی مدیر کل انتخاب می گردد شاید ضروری ترین قسم کار انتخاب معاونین باشد.
زیرا اداره یک سازمان به تنهایی امکان پذیر نیست و نیاز به یک کار تیمی دارد.اگر معاونین سابق هم بدانند که به زودی تغییر می یابند که ضرورت انتخاب معاونین جدید دو چندان می شود.اما نقش گروه مشاورین تا کجاست؟نقش معاونین چیست و تا کجا باید در سایه گروه مشاورین باشند؟
متاسفانه رویه ای که الان باب شده است تسلط نقش گروه مشاورین بر معاونین است و این رویه به وضوح در دستگاههای مختلف استان دیده می شود.معاونی که قدرت نداشته باشد و اذعان به این موضوع هم نماید نه تنها زیبنده خود او نیست بلکه باعث تنزل جایگاه آن معاونت نیز خواهد شد.معاون همانطور که از نامش پیداست یار و یاور مدیر در امور اجرایی است و نباید تبدیل به ماشین امضا و ارجاع شود.
معاونی که در چنین شرایطی قرار گیرد بعد از مدتی دلسرد خواهد شد بخصوص اگر با کلی برنامه و ایده نو پا به میدان گذاشته باشد و بعد متوجه شود که آنچه البته به جایی نرسد فریاداست.
اگر مدیر کل به معاونین خود اعتماد ندارد پس چرا آنها را انتخاب کرده است و اگر اعتماد دارد چرا آنها را در تصمیم گیری های کلان دخالت نمی دهد؟در اداره کل آموزش و پرورش، کلیه انتصابات توسط گروه مشاورین انجام می شود و معاونین هیچ دخالتی در این قضیه ندارند.آنها فقط موقعی متوجه می شوند که به آنها اعلام می کنند که زحمت تودیع و معارفه را بکشند.
آیا معاونین نامحرم اند؟ تاکی باید زیر سایه ژنرال ها باشند؟ آیا نباید مشاورین در این موقعیت پیشنهاد دهنده باشند و معاونین و مدیر کل تصمیم گیر؟اگر قول و قرارها چیز دیگری است ما بی اطلاعیم ولی منطق می گوید باید چنین باشد.ما به همه معاونین اداره کل احترام می گذاریم و شرایط فعلی را در شآن آنها نمی دانیم.
