روزنامه ایران در دوره جدید، سعی کرد بخشی از اعتبار از دست رفته این مجموعه در سال های آخر دولت دهم را که در اثر تندروی ها و عملکرد غیرحرفه‌ای تیم حاکم بر آن، به بار آمده بود، جبران کند. در این راستا، تیم جدید که درواقع مرکب از عناصر اصلی این روزنامه در دولت اصلاحات است، کوشید هم در فرم و هم در محتوا، جانبی از اعتدال و خویشتنداری را حاکم کند.
هم اکنون مدیرعامل موسسه ایران محمد تقی روغنی‌هاست که سابقه معاونت خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی را در کارنامه خود دارد و چهره‌ای معتدل و علمی در سابقه‌اش به چشم می‌خورد. سردبیری روزنامه با محمد نوری است که در دورۀ اصلاحات، دبیرسیاسی روزنامه بود و اگرچه در آن دوره، گزارش‌ها و مطالب تند و افراطی کم در صفحه سیاسی روزنامه دولت منتشر نمی‌شد، اما پس از تغییر دولت و در سال های 84 تا 85، وی به سبک عناصر افراطی روزنامه را ترک نکرد و حتی گزارش ها و یادداشت های قابل توجهی درحمایت از دولت نهم ازجمله سفرهای استانی با نام خود در روزنامه منتشر کرد.
همچنین حسن وزینی نیز که اکنون جانشین سردبیر روزنامه ایران است، در سال های پس از 84 نیز تا مدت ها در سرویس سیاسی روزنامه ایران به عنوان خبرنگار مشغول به کار بود و از وی نیز سابقه افراط و تندروی در تاریخچه روزنامه ایران وجود ندارد.
اما با وجود این سابقه عناصر اصلی مدیریتی روزنامه ایران، مدتی است که کم تحملی نسبت به منتقدان دولت در خروجی این روزنامه به صورت پر رنگی، چشم مخاطب را می‌زند؛ صرفاً جهت بیان نمونه، هفته گذشته در ستون پر خواننده دیگه چه خبر، خبری درج شده بود که انتشار 3 خبر علیه دولت در ظرف 15 دقیقه را به نقد کشیده بود. اما با مراجعه به اصل خبر مشخص شد که 3 خبر مربوط به سازمان حمایت از مصرف کننده، بازار خودرو و موبایل، جزء مواردی است که در این بخش به عنوان انتقاد علیه دولت از آن ها یاد شده است، درحالی که هر خواننده منصفی با خواندن این خبر، با خود میگفت اگر صداوسیما همین چیزها را هم نگوید، دیگر چه باید بگوید؟
نمونۀ دیگر، مربوط به ضمیمۀ آخر هفته پنجشنبه 25/2/93 روزنامه ایران است که به دکتر فریدون عباسی که از اساتید نمونه، کارشناسان مبرز و در واقع شهید هسته‌ای کشور است، به صرف نظرات کارشناسی متفاوتی که با دولت دارد، به شدت تاخته شده بود.
به هر تفسیر به نظر می‌رسد، این رویۀ برچسب زنی و متهم کردن منتقدان، آن هم در مواردی که خواننده با نقد و نقاد احساس مشترک دارد، هم با رویۀ مورد تأکید و تصریح دولت درخصوص فضای نقد مغایرت دارد، هم به وزانت روزنامۀ ایران و اعتبار حرفه‌ای مسئولان آن صدمه جدی می زند.
