به گزارش پایگاه عدالت خواهان"حسین خان بابازاده: هرچند ملی پوشان ایران از صعود به دور دوم جام جهانی باز ماندند، اما خاطره سه بازی غرورآفرین و جنگجویانه آنها در گروه مرگ با قهرمانان جهان و اروپا در اذهان مردم ثبت شد. بدون هیچ شک و تردید، این اوج گیری تیم ملی چه در صعود زودهنگام، چه در بازی های سرسختانه و بی باکانه در مقابل قهرمانان و ستارگان جهان و چه ایستادگی در مقابل حواشی برخی بازکنان و سرمربیان، از مدیریت و تدبیر سرمربی تیم ملی یعنی کارلوس کی روش نشات گرفته است.
در این مطلب قصد ورود تخصصی به حوزه فوتبال نیست اما چند موضع و تدبیر مهم سرمربی تیم ملی که حدود هفت سال سکاندار هدایت حس مشترک میلیون های ایرانی بوده، باعث طرح این بحث شد.
کی روش، سرمربی تیم ملی ایران در نشست خبری پس از بازی با پرتغال با بیان اینکه هدف ما این بود که بتوانیم به مرحله بعدی صعود کنیم و تلاش هم کردیم اما نشد، گفت: مسئولیت را می پذیرم و از هواداران و حامیان واقعی تیم ملی تشکر می کنم. از هواداران فوتبال ایران عذرخواهی می کنم که نتوانستیم به دور بعد صعود کنیم.
این موضع قابل تقدیر کی روش را اگر بخواهیم در عالم سیاست داخلی تطبیق بدهیم، شاید کمتر موردی را بتوان پیدا کرد که یک مسئول در هر سطح، پس از پایان فعالیت خود و در شرایط ناکامی از نیل به هدف، رسما عذرخواهی کند و تبعات آن را به دوش خود بداند. گرچه در اصطلاح معروف در اینجا باید بگوییم این موضوع پیشکش؛ چرا که عمدتا در این مواقع، آقا یا خانم مسئول از آسمان تا زمین را برای توجیه کار خود دخیل می کند تا با سلب مسئولیت از خود، همه را شریک جرم کرده تا از ساحت ملت یک عذرخواهی ساده هم نکند.
مثال در این زمینه بسیار زیاد است اما نمونه بارز و ملموس آن در چندسال اخیر بحث برجام بود که بعد از وعده های گزاف و البته عجیب رئیس جمهور و تیم هسته ای برای اقناع مردم، امروز که به قول وزیر اطلاعات «برجام به مویی بند است»، کسی بابت هدررفت 5 سال از عمر و سرمایه کشور و حاکمیت شرایط اسف بار اقتصاد کنونی که یقینا ناشی از نگاه و عمل دولت یازدهم و دوازدهم است، نه تنها حتی حاضر به استعفا نیستند، از یک عذرخواهی ساده هم امتناع می کنند و جالب آنکه مسئولیت عملکرد خودشان را هم نمی پذیرند. مضحک تر انکه برای خود دستاوردتراشی هم می کنند و بعضا ژست قهرمانی هم می گیرند.
هرچند آقای روحانی و دیگر مسئولان دولتی همچون آقای جهانگیری در وقت بازی های ایران، پیراهن تیم ملی را به تن می کنند و عکس می گیرند، اما چه خوب است دولتمردان ما بعد از پنج سال ملی پوشی به واسطه رای مردم، روحیه کی روش را به عنوان مسئول ارشد کشور بیاموزند که نه در وقت قرعه کشی و نه در وقت مسابقه با قهرمانان جهان اظهار ضعف نکرد، خودش را نباخت و دست یاری هم به رقیبان با عباراتی نظیر «خزانه خالی است»، «تحریم ها اثر کرده» و «آب خوردن مردم هم مشکل دارد» دراز نکرد. کی روش شجاعانه تصمیم گرفت و پیش رفت، نگاهش به داخل بود و خواست که به جوانان اعتماد کند و در اخر هم جنگید و بسیاری از تصورات را باطل کرد و ظرفیت ها را نشان داد.
مورد دیگر که مسئولان ما می توانند از یک سرمربی فوتبال یاد بگیرند و حس خود را در این موضوع تقویت کنند. بحث غرور ملی است. موضع گیری کی روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی در مقابل تحریم مضحک شرکت امریکایی نایک را شما می توانید با سکوت، توجیه و انفعال مسئولان دولتی ما در مقابل نقض های مکرر برجام، توهین، تحقیر و تهدید ملت ایران مقایسه کنید.
کنارگذاشتن تعارفات برای نیل به هدف که کی روش این موضع را در چندین نوبت در مقابل برخی بازیکنان پیاده کرد نیز می تواند الگوی خوبی برای تعارفات و حواشی مسئولان دولتی ما خاصه رئیس جمهور باشد.
تمامی موارد مطرح شده، قبل از آنکه توسط کی روش پرتغالی اجرا شود، توصیه اکید اسلام و همچنین از تاکیدات رهبران انقلاب بوده که اتفاقا بارها اجرا شده و ثمرهای فراوان و محسوس آن دیده شده است. اما شاید برای رئیس جمهور علاقه مند به ورزش که در بین مشکلات مردم هم خنده‌رو به توچال می رود و در شب بازی تیم ملی با پیراهن به پای تلویزیون می نشیند، کی روش مثال نزدیکی باشد چرا که بخش مهم موفقیت این تیم غرورآفرین که مورد تقدیر جانانه آقای روحانی هم قرار گرفت؛ مرهون هدایت فردی با این جنس تدبیرها است.
