به گزارش پایگاه عدالت خواهان" به نقل از زنان قم، حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی در شامگاه 19 رمضان96 در دیدار و ضیافت افطار با اساتید و پزشکان ضمن گرامیداشت نوزدهم ماه رمضان با اشاره به اینکه اهتمام به خواست مردم، متن اسلام است، گفت: مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) انتخاب و نظر مردم بود و ایشان گفتند که اگر شما مردم فرد دیگری را انتخاب کنید، من در اطاعت از او که شما مردم آن را برگزیدید، اولین نفر خواهم بود.
سخنانی که در روزهای اخیر سر و صدای زیادی در فضای عموم مردم جامعه و شبکه های اجتماعی بر پا کرد که حرف اکثریت قریب به اتفاق آنان این بود که آقای روحانی ، امام علی (ع) را برای مردم بگذارید و با اهل بیت (ع) کاری نداشته باشید.
ارزش رأى مردم در کلام امام (ره) و مقام معظم رهبرى روشن می باشد. جایگاهى که "میزان" معرفى شده است و انقلاب و انقلابى همیشه این جایگاه را مهم دانسته و احترام کرده اند.
کسانی در مقابلِ اکثر مردم انقلابى قرار دارند که چپ و راست از رأى مردم و پذیرش آن دم می زنند، اما عملا رأى و انتخابات وقتى برای آن ها ارزش داشته و محترم بوده که خروجى صندوق ها، نماینده تفکر آنان باشد.
آقاى جهانگیرى در ایام انتخابات یادشان رفت که بگویند : « مردم یادتان مى آید آقاى نوبخت، سخنگوى دولت گفت ما هیچوقت دلمان با منتخب سال ٨٤ صاف نشد؟ »
می نشینند و بلند می شوند، می گویند رأى مردم، ولى اَمان از زمانى که مردم آنها را انتخاب نکنند، در این صورت یا انتخابات را متهم می کنند یا مردم را.
در نظر این جماعت، انتخاباتى که آنان را بر مسند ننشاند یقینأ سالم نبوده و آن مردمى که به این جماعت رأى ندهند شعور و سواد سیاسى ندارند.
لباس دفاع از مردم و رأى آنها را به تن دارند و در عمل با سران گردن کشى در برابر آراء مردم خوش هستند.
اینجاست که سوال مهمى مطرح می شود، به نظر شما با این سابقه ى درخشان، چرا آقاى روحانى حرفى جنجالى می زند؟
امیرالمؤمنین (ع)، مبناى ولایت و حکومت را نظر مردم و انتخاب مردم می داند « لِمَنْ وَلَّیْتُمُو أَمْرَکُمْ ، گفت هر کسى که شما بروید و او را به عنوان ولى خودتان و رهبر جامعه برگزینید ،من هم اطاعت میکنم ،هم میشنوم و اجرا میکنم»
آقاى روحانى پس چرا روضه مظلومیت على و فاطمه خوانده اى؟ چرا روضه غربت و تنهایى حسن خوانده اى؟ چرا روضه کربلا خوانده اى؟
مگر خلیفه اول، دوم ، سوم و معاویه و یزید اکثریت مردم را نداشتند؟ پس بنا بر گفته خودتان مشروعند و این مشروعیت مورد قبول امیرالمؤمنین است.
بنابراین بر مبناى سخن شما باید بگوییم ائمه اشتباه کرده اند، آیا حاضرید نتیجه حرفتان را بپذیرید؟
بدون شک جواب شما منفی خواهد بود، پس این بازى و شلوغکارى ها براى چیست؟ باز چه چیزى قرار است از مردم پنهان بماند که به دنبال قشقرق به راه انداختن هستید.
شنیده بودیم اما باورش برایمان سخت بود و بعد از شنیدنش مثل این که حرف خنده داری شنیده باشیم، میخندیدیم. همان که از طرف سوال کردند: چرا نماز نمی خوانى؟ جواب داد: قرآن گفته است. با تعجب پرسیدند: کجاى قرآن گفته نماز نخوان؟ گفت: آنجا که نوشته « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ »
بهتر است کتاب خدا را باز کنید،ببینید که بعد از آن هم آمده است: « وَأَنتُمْ سُکَارَىٰ» یعنى در حال مستى نماز نخوان، نه این که نماز را نخوانى.
به دنبال سخن رئیس جمهور در خصوص این که امیرالمؤمنین (ع) مبنای ولایت و حکومت را نظر مردم می دانند، چه خوب است خطبه نود و دوم نهج البلاغه پس از قتل خلیفه سوم و هجوم مردم براى بیعت با أمیرالمؤمنین را که ایراد شده و داراى مطالبى است را بررسى کنیم. مثلا قبل از جمله اى که آقای روحانى، مبناى ولایت و حکومت أمیرالمؤمنین را از آن شناخته اند، آمده است:
« وَ اعْلَمُوا أَنِّی إِنْ أَجَبْتُکُمْ رَکِبْتُ بِکُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَکْتُمُونِی فَأَنَا کَأَحَدِکُمْ وَ لَعَلِّی أَسْمَعُکُمْ وَ أَطْوَعُکُمْ لِمَنْ وَلَّیْتُمُوهُ أَمْرَکُمْ»
بدانید اگر خواسته شما را پاسخ دهم بر اساس آنچه خود می‌دانم با شما رفتار میکنم، و به گفتار هیچ گوینده و سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای توجه نمی‌کنم و اگر رهایم کنید مانند یکی از شما خواهم بود، و شاید شنواتر و فرمانبردارتر از شما برای کسی باشم که حکومت خود را به او می‌سپارید.
" لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ " را دیده اند ولى " وَأَنتُمْ سُکَارَىٰ " را ندیده اند.
آقای رئیس جمهور، شما آنچه را که از کلام حضرت علی (ع) بریده اید و به آن استناد کرده اید در حقیقت اتمام حجت است. در واقع حضرت علی (ع) از مردم قول همکارى می گیرند تا بعدا شخصی ساز مخالف نزند.
چرا اول و آخر کلام آن حضرت را حذف کرده اید تا آنچه مطلوبتان هست را به نام أمیرالمؤمنین، تحویل مردم بدهید؟
پیش از این شهامت و شجاعت را در صلح کردن دانسته بودید، اما باید بدانید شهامت و شجاعت در این است که مرد باشید و از مقدّسات سوء استفاده نکنید.
و کلام آخر این که بدون شک امیرالمؤمنین اول مظلوم است و مظلومیتش را پایانى نیست. آنقدر مظلوم است که عده اى آن بنده خاص و خالص خدا را، هنوز و با گذشت چندین قرن، خرج دنیاى خود کنند.
