به گزارش پایگاه عدالت خواهان" اظهار کرد: دخترم پس از خروج از خانه، یکی از دوستانش را در بین راه ملاقات کرده و همراه وی به پارک رفته است.
پانیذ پس از گذشت ساعاتی در پارک به محض تاریک شدن هوا قصد بازگشت به خانه را داشت که ماموران گشت با مشاهده این دختر نوجوان و دوست او در یکی از پارک‌های تهران، آن‌ها را به یکی از خوابگاه‌های شبانه‌روزی مختص زنان و دختران خیابانی پایتخت منتقل می‌کنند.
او می‌گوید: درست همان شب اولی که پانیذ به خانه برنگشت به کلانتری رفتیم و نیامدن دخترم را به پلیس گزارش دادیم و قرار شد پلیس ماجرای مفقود شدن پانیذ را پیگیری کند.
پدر پانیذ این طور ادامه داد: شب گذشته (25 اردیبهشت ماه) از خوابگاهی که دخترم را به آنجا منتقل کرده بودند، با ما تماس گرفتند و ما نیز به سرعت خود را به خوابگاه رساندیم.
دارابیان در پایان گفت: خدا را شکر می‌کنیم که دخترم پانیذ پیدا شده است و خوشبختانه مشکل خاصی برای او پیش نیامده و هم اکنون در خانه مشغول استراحت است.
11 روز دلواپسی نتیجه نبود سیستمی واحد در امور کودکان گمشده
سوال اساسی اینجاست که آیا مسئول خوابگاه فوق پس از مشاهده پانیذ 14 ساله در میان سایر مددجویان، خود موضوع حضور چنین مددجویی را به کلانتری یا بهزیستی اطلاع داده است یا خیر؟
در صورت مثبت بودن پاسخ سوال فوق، سوال دیگری مطرح می‌شود که چرا با وجود گزارش والدین پانیذ به کلانتری مبنی بر مفقود شدن فرزندشان، پیدا شدن این دختر نوجوان که در این مدت در خوابگاه به سر می‌برده به طول انجامیده است؟
بدیهی است؛ مامورانی که با موارد این چنینی برخورد می‌کنند و دختران با مشکل مواجه شده را می‌بینند و همچنین مدیران خوابگاه‌های روزانه و شبانه روزی باید ورود مددجویان جدید کم سن و سال به خوابگاه را به کلانتری و بهزیستی اطلاع دهند تا روند پیدا کردن خانواده کودکان گمشده تسهیل شود.
در حال حاضر هر یک از سامانه‌های تلفنی 137 شهرداری، 110 نیروی انتظامی و سامانه 123 اورژانس اجتماعی هر یک به طور مستقل موضوع ثبت گزارش مفقودی افراد گمشده را پیگیری می‌کنند.
عدم وجود سیستم یا سامانه ای یکپارچه و منسجم برای ثبت گزارش ورود مددجویان جدید به خوابگاه‌های ویژه زنان و دختران و همچنین نبود سامانه‌ای واحد برای ثبت اطلاعات گمشده‌ها، خانواده کودکان و افراد گمشده را در مواقع پیگیری سرنوشت فرزندانشان با مشکل مواجه می‌کند.
گزارش از فرزانه فراهانی
انتهای پیام/
