به گزارش پایگاه عدالت خواهان" رضا احمدزاده؛ بالاخره روزهای انتظار برای استقلال و مردمسالاری مجلس دهم به محک یکی از اهرم‌های اجرایی مجلس یعنی "استیضاح نمایندگان ضعیف و فاقد تدبیر" دولت ها رسید و بعد از حوادث مختلف سیاسی و اجتماعی در انواع آن! نمایندگان خود با طرح استیضاح نمایندگان پر حاشیه ای مانند " عباس آخوندی" وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی تلاش کردند تا نشان دهند که در راه استیفای حقوق ملت از تمام توان خود برای اینکار بهره خواهند برد اما دیروز و در جریان رای گیری ناگهان داغی ناشی از امید " پیدا شدن محلی برای دادخواهی ملت " از بی دردی وزیران مولتی میلیاردر و مرفه دولت حسن روحانی نسبت به اقشار دردمند جامعه با "آب سرد نا امیدی رای اعتماد نمایندگان" لیست امید به وزیران مربوطه چند ویژگی را دردرون خود به نمایش گذاشتند:
1- لابی گری و اینکه بسیاری از معادلات مجلس دهم نه در صحن علنی که در درون راهروها و در پشت خطوط تلفن و با ارسال و دریافت پیامک های افراد تاثیر گذار سیاسی درون و بیرون مجلس رقم می خورد.
2- جریان مدعی اصلاحات در کشور و پیشگامی در استیفای حقوق ملت آنچنان که می گوید پای اهداف و آرمانهای خود نیست و هر لحظه که اقتضای مصالح جریانی باشد منافع ملی قربانی منافع جریانی و حزبی خواهد شد .
3- اگر ورزایی که دیروز در صحن مجلس برای پاسخگویی حاضر شده بودند در یکی از کشورهای آسیای شرقی و غربی بودند قطعا اگر نگوییم مجبور به "هاراگیری از نوع ژاپنی آن" بودند اما کمترین نتیجه همه دلایل اقدام نمایندگان به استیضاح ایشان استعفا ار مقام و عذر خواهی در پیشگاه ملت ایران بوده است اما امروز شاهد بودیم در مجلس دهم تنها اصلی که مد نظر قرار نمی گیرد " ترس از فشار افکار عمومی و تبعات آن در اجتماع برای شخص مسئول و جربان متبوع وی می باشد.
4- جامعه امروز ایران به چنان درجه ای از اگاهی و بصیرت رسیده است که در تمام احوالات نمایندگان خود در قوای سه گانه نظارت تام و تمامی دارد . سوگمندانه نمایندگان مجلس دهم که اکثریت آنان جربان اعتدالیون و اصلاح طلبان و اصولگرایان معتدل و رهروانی! تشکیل می دهند نشان دادند که هیچ واهمه ایی از نگاه میلیونها ایرانی به عملکردشان ندارند و بر این باورند که ملت ایران بسیار زود خواسته های خود و عملکرد ضعیف مسئولان را به فراموشی می سپارد و بنظر این قلم این تفکر در میان نما یندگان مجلس دهم زیاد هم دور از واقعیت نیست .
تجربه دولت ضعیف و فاقد استراتژی منسجم حسن روحانی در اقتصاد و سیاست در دولت یازدهم که اوج آن با برجام بی فرجام هویت و شناسنامه پیدا می کند و پیروزی همین دیدگاه در دوره دوازدهم نشان داد که ما ملت ایران همیشه تابع فضا سازیهای رسانه ای دچار تحول خطرناکی بنام" تجربه معکوس" هستیم به این معنا که علیرغم اینکه می دانیم دولت یازدهم توانایی اجرای ابتدایی ترین وعده های انتخاباتی و بدیهی ترین وظایف هر دولتی فارغ از جریان و تفکر سیاسی اش را ندارد اما همیشه در چرخه "پروپاگاندای رسانه ای – تبلیغی" دادن فرصت دوباره برای استمرار برنامه های نداشته خود را وظیفه خود می دانیم . اگر بگویند سایه جنگ دو باره می آید ار یاد آوری شهامت و شجاعت فرزندان خود در پاسداری از حدود و ثغور کشور و انقلاب وحشت می کنیم و اگر بگوشمان واژه " دیوار کشی" را زمزمه کنند احساس خفقان و خفکی روانی را در درون خویش احساس می کنیم که باید از آن فرار کنیم غافل ار آنکه تمام این برنامه ها توهمی است که برایمان " حقیقت " جلوه داده اند و زمانی چشم بر وضعیت جامعه خود می افکنیم که دیگر دیر شده است و بدون اینکه قصد تشبلیه داشته باشیم "نظام حکومتی و دولت منتخب خود را یکی پنداشته و همانند خوارج علی زمان را خطاب می کنیم که "ما اشتباه کردیم چرا نظام اسلامی که می دانست جریان چیست پذیرفت و تلختر اینکه برخی ها در فضای مجازی تمام مشکلات منبعث از " برجام و مشکلات اقتصادی و معیشتی خود را در قالب سئوالی با رهبری نظام طرح می کنیم که چنان فلان و بهمان نمی کند.
در مجموع لابی گری دولتی ها و حامیانشان توانست دوباره ورزای مورد سئوال را ناپلئونی دوباره به صندلی وزارت بازگزداند.
مجلس برای اجرای یک حق قانونی خود هم مورد استیضاح "لابی گران پشت پرده" قرار گرفت و نتوانست واضح ترین حقوق ملت را که برکنار کردن ضعیف ترین مدیران دولت مستقر بود را اجرایی کند اما چه کسانی باید جواب گوی تمامی خسارات مالی و جانی آقایان تا به امروز باشند.
انصاف حکم می کند که تا هویت سیاسی نمایندگان مجلس دهم را مانند مجلس ششم به حافظه فعال ملی خود بسپاریم و در لابی بزرگ های سال 98 و 1400 که به ترتیب انتخابات مجلس یازدهم و دوره سیزدهم ریاست جمهوری است جواب مناسبی در برگ آرای خود به ایشان بدهیم. اصلاح طلب یا اصولگرا مد نظرمان نیست بلکه نشان دادن بصیرتی است که به آقایان تفهیم کند که ملت ایران با هیچکس عقد اخوت ندارد و هر زمان اراده کند جریانات و سیاست بازان در سایه را از ارکان نظام منتخب خویش خذف خواهد کرد.
