به گزارش پایگاه عدالت خواهان"-اکبر شهبازی- همین چند سال پیش بود که نخست وزیر کره جنوبی پس از حادثه غرق شدن کشتی مسافری این کشور و پس از فشار افکار عمومی از سمت خود استعفا داد.
دوسال قبل پس ازاینکه 41 دانش آموز مصری در حادثه تصادف اتوبوس جان باختند وزیر راه این کشور مجبور به استعفا شد.
نائوتوکان نخست وزیر ژاپن نیز پس از حادثه نیروگاه اتمی فوکوشیما بر اثر سونامی، از نخست وزیری کناره گیری کرد.
پس از طوفان معروف کاترینا، رئیس پلیس نیواورلئان به دلیل اینکه تعدادی از پرسنل پلیس در محل کار حاضر نشده و شهر دچار هرج و مرج شده بود از سمت خود استعفا داد.
والدیس دومبروفسکیس، نخست وزیر لتونی به دنبال فرو ریختن سقف یک فروشگاه مواد غذایی در نوامبر 2013 در پایتخت این کشور از سمت خود استعفا داد.
اینها چند نمونه از موارد متعددی است که در دنیا اتفاق می افتد ومسئولان بلند مرتبه حتی در مقام نخست وزیر و رییس جمهور نسبت به حوادث پاسخگو هستند واز مسئولیت فقط فیش نجومی و مواهب ژن خوب برای فرزندان خود را تصاحب نمی کنند.
اسفند 76 اتوبوس دانشجویان المپیادی دانشگاههای شریف و تهران واژگون شد و شش دانشجوی نخبه که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ملی و بین‌المللی ریاضی بودند، جان باختند اما هیچ کسی استعفا نداد،مریم میرزا خانی از بازماندگان همین اتوبوس بود.
سال91 آتش به جان دانش آموزان مدرسه شین آباد افتادو 29نفر دچار سوختگی شدید شدند که هنوز هم تبعات آن باقی مانده است، اما انگار جز توبیخ یک مدیر و مستخدم مدرسه هیچ کسی مواخذه نشد و ازکار برکنار نشد.
پلاسکو فرو ریخت و در نهایت اعلام شد که مقصران حادثه دو کارگری بوده اند که با یک گاز پیک نیکی نا ایمن در یک واحد تولیدی کار می کردند،هیچ مسئول بلند پایه شهری از شهردار و زیرمجموعه هایش تا مسئولان دولتی و مالکان پلاسکو استعفا ندادند و شهردار تهران چند ماه بعد عزم خود را برای رییس جمهور شدن جزم کرد!
اسفند95 قطار تبریز مشهد دچار حریق می شودو ۴۷ نفر کشته و ۱۰۳ نفر مصدوم از خود به جای میگذارد اما نه تنها وزیر استعفا نمیدهد و با افتخار از بیمه بودن قطار می گوید،بلکه 9 ماه بعد مجلس دوباره به باجناق ِشیخ نور اعتماد می کند او را برای 4سال دیگر وزیر می کند.
تب و تاب مجازی حادثه تلخ دانش آموزان داراب هم به زودی می گذرد و توییت ها با گذر زمان جان خود را از دست می دهند وراننده اتوبوس اگر زنده مانده باشد، دستگیر و محاکمه می شود ،اما صاحبان صندلی های چرخان و دائمی صدارت و وزارت هیچگاه پاسخگو نیستند،آنها هیچگاه مقصر نیستند،آنها که در دولتهای مختلف چرخشی وزیر و مدیرکل می شوندو هیچگاه از بین نمی روند وجای خودشان را به ژنهای خوبشان میدهند.
مشکل این است که همواره صدرنشینان هیچگاه ملزم به پاسخگویی نیستندآنها صاحبان ژن خوب هستند که ناقل است از پدر به پسر.
هر اتفاقی هم بیفتد این جماعت همیشه در مسئولیت هستند، صدها نفر هم اگر بمیرندتقصیر ازجای دیگری است،هیچگاه آب از آب تکان نمی خورد و شرایط حساس کنونی دست نخورده می ماند وصندلی ها و صندلی سواران سرجای خودشان.
11نفر از دانش آموزان دارابی کشته و35نفر مصدوم شده اند، که دو نفر از آنها تا الان قطع نخاع شده اند،تصورش هم سخت و دردناک است که دختری در سنین نوجوانی زمین گیر و تمام آینده اش تباه شود،چرا هیچکس استعفا نمیدهد؟چرا کسی صدایش درنمی آید؟
وزیر آموزش پرورش فعلا توییت فرموده و قول داده اند که به داراب بروند!
اقشار بی تریبون حتی در سوگواری و مرگ
همه ساکتند هیچ کس برایشان هشتگ نمی زند و طوفان توییتری راه نمی اندازد.
در حاشیه هستند و چندان اهمیتی ندارند.
نه سیاسی و جناحی هستند و نه تهرانی و نه آقا زاده کسی!
یک اتوبوس واژگون شده و 12کشته 35مصدوم و چند دختر مظلوم قطع نخاع و قطع عضو شده اند،انگار نه انگار!
رسانه ملی!
بچه های ارزشی و عدالتخواه!
عزیزان پایداری!
کانالهای اصلاح طلب!
دوستان اپوزسیون!
منتقدین همیشگی روحانیت!
روشنفکران!
آزاد اندیشان!
دکتر سلامی ها!
چرا صدایتان در نمی آید؟
آیا مرگ آدم ها هم برایتان با جغرافیای سکونتشان و وابستگی سیاسی و جناحی اشان تعریف میشود؟
معیارتان برای دفاع از جان ادمها چیست؟
