به گزارش عدالت خواهان گلستان"تجمل گرایی و خودنمایی مدت هاست که در فرهنگ ایرانی-اسلامی کشور جا بازکرده است و کاملا نامحسوس به جزئی از زندگی مردم تبدیل شده است.
تجمل گرایی به معنای گرایش به تجملات، یکی از پدیده های نابهنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست.
گرایش به تجمل یک امر طبیعی و فطری است ولی مراد از تجمل گرایی در اینجا، شکل افراطی این گرایش است که پیامدهای زیانباری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه برجا می گذارد.
تجمل گرایی همانند رفاه زدگی آسیب های جدی به ساختار اقتصاد سالم جامعه وارد می کند؛ چرا که تجمل گرایی موجب می شود تا افراد از صرفه جویی و قناعت طبع بیرون روند و با از میان بردن ثروت و هدر دادن آن، گردش درست اقتصادی را مختل نمایند؛ چنان که تجمل گرایی منفی موجب می شود تا انسان در دام ناسپاسی و کفران نعمت گرفتار آید و نعمت های الهی را تباه سازد.
کسانی که دچار تجمل گرایی هستند، با توجه به مد روز عمل می کنند و گرفتار بیماری مدگرایی هستند؛ این افراد با چشم و هم چشمی هر از گاهی وسایل خانه از تلویزیون، فرش، یخچال، ماشین لباس شویی و مانند آن را به سمساری می دهند و وسایل نویی را می خرند.
این در حالی است که این وسایل سالم هستند و هیچ مشکلی فنی و یا زیبایی ندارند، بلکه تنها به سبب آنکه چیدمان منزل تغییر یافته یا رنگ های وسایل با هم سازگاری ندارند، از دور خارج می شوند.
برخی از افراد هر از گاهی تلفن همراه خویش را تغییر می دهند و یا اتومبیل سواری را می فروشند تا با مد روز همراه شوند یا این که کلاس بگذارند و سری توی سرها از خود نشان دهند.
یک جامعه شناس معتقد است، تجمل‌گرایی در خانواده‌هایی که نسل به نسل پولدار بوده‌اند کمتر دیده می‌شود و بیشتر بین افرادی وجود دارد که به تازگی صاحب دارایی شده‌اند و تلاش می‌کنند با استفاده از تجملات، کاستی‌های زندگی گذشته خود را جبران کنند.
علیرضا قاسمی با اشاره به قدمت تجمل گرایی، گفت: تجمل گرایی در گذشته هم وجود داشته و خانواده‌های پولدار و طبقه بالا از آن به عنوان یک نماد و نشانه برای خود استفاده می‌کردند تا از سایر طبقات اجتماعی متمایز شوند.
وی ادامه داد: امروز با تغییر شرایط زندگی و قالب شدن خانواده‌های متوسط در جامعه، این امر بین خانواده‌های متوسط نیز رایج شده و خود را به شکل‌های مختلف از جمله تجمل در ماشین، خانه، وسایل زندگی، زیورآلات و ... نشان می‌دهد.
به گفته این استاد دانشگاه، تجمل گرایی حتی در مراسم شادی و عزا نیز رخنه کرده است.
قاسمی دلیل افزایش تجمل‌گرایی بین خانواده‌ها را ارزش دانستن آن عنوان کرد و افزود: متاسفانه تجمل گرایی به نوعی نشانه شخصیت شده و حتی افرادی که استطاعت مالی چندانی هم ندارند تلاش می‌کنند به این تجملات دست پیدا کنند.
وی یادآوری کرد: این شرایط یعنی فرد بیشتر از ظرفیت اقتصادی خود خرید و خرج کند و فکر کند این یک امتیاز اجتماعی محسوب می‌شود.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: افراد تلاش می‌کنند با تجملات، فاصله‌ای که بین خود واقعی و خود آرمانی آنها وجود دارد را کم کنند و بر ناکامی‌ها و کاستی‌های گذشته خود سرپوشی بگذارند.
قاسمی با بیان این‌که تجمل‌گرایی در خانواده‌هایی که نسل به نسل پولدار بوده‌اند کمتر دیده می‌شود و آنها توجهی به این ظواهر ندارند، تاکید کرد: افرادی که تازه صاحب دارایی شده اند بیشتر به تجمل گرایی روی می‌آورند تا کاستی‌های گذشته خود را جبران کنند.
وی عنوان کرد: همین امر باعث شده دیگر شرایط مانند گذشته نباشد که بتوان از ظاهر افراد به میزان دارایی و طبقه اجتماعی وی پی برد.
نظر شما مخاطبان شفاف در این خصوص پیست؟
آیا تازه به دوران رسیده ها تجمل گرا هستند یا پولدارها؟
چرا تجمل گرایی به یک فرهنگ و ارزش تبدیل شده است؟
به نظر شما این روزها می توان از ظاهر افراد به طبقه اجتماعی آنها پی برد؟
ازتجربه های خود در این خصوص برای ما بنویسید و از دادن نظرات توهین امیز بپرهیزید.