چاپ صفحه

امام روح الله خمینی: مرفهین بی‌درد انقلاب را یک شبه می‌فروشند

به گزارش پایگاه عدالت خواهان گلستان "آن‌هایى که در خانه‌‏هاى مجلل، راحت و بى‏‌درد آرمیده‌‏اند و فارغ از همه رنج‌ها و مصیبت‌هاى جان‌فرساى ستون محکم انقلاب و پابرهنه‏‌هاى محروم، تنها ناظر حوادث بوده‏‌اند و حتى از دور هم دستى بر آتش نگرفته‌‏اند، نباید به مسئولیت‌هاى کلیدى تکیه کنند، که اگر به آن‌جا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند.

به همه مسئولان کشورمان تذکر میدهم که در تقدم ملاک‌ها، هیچ ارزش و ملاکى مهم‌تر از تقوا و جهاد در راه خدا نیست و همین تقدم ارزشى و الهى باید معیار انتخاب و امتیاز دادن به افراد و استفاده از امکانات و تصدى مسولیت‌ها و اداره کشور و بالاخره جای‌گزین همه سنت‌ها و امتیازات غلط مادى و نفسانى بشود، چه در زمان جنگ و چه در حالت صلح، چه امروز و چه فردا، که خدا این امتیاز را به آنان عنایت فرموده است و صِرف امتیاز لفظى و عرفى کفایت نمى‏کند، که باید هم در متن قوانین و مقررات و هم در متن عمل و عقیده و روش و منش جامعه پیاده شود و مصلحت زجر کشیده‌ها و جبهه رفته‏‌ها و شهید و اسیر و مفقود و مجروح داده‌ها و در یک کلام، مصلحت پابرهنه‌ها و گودنشین‌ها و مستضعفین، بر مصلحت قاعدین درمنازل و مناسک و متمکنین و مرفهین گریزان از جبهه و جهاد و تقوا و نظام اسلامى مقدم باشد و نسل به نسل و سینه به سینه شرافت و اعتبار پیشتازان این نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند و باید سعى شود تا از راه رسیده‏‌ها و دین به دنیا فروشان، چهره کفرزدایى و فقرستیزى روشن انقلاب ما را خدشه ‏دار نکنند و لکه ننگ دفاع از مرفهین بی‌خبر از خدا را بر دامن مسئولین نچسبانند و آن‌هایى که در خانه‏‌هاى مجلل، راحت و بى‏درد آرمیده‌‏اند و فارغ از همه رنج‌ها و مصیبت‌هاى جان‌فرساى ستون محکم انقلاب و پابرهنه‏‌هاى محروم، تنها ناظر حوادث بوده‏اند و حتى از دور هم دستى بر آتش نگرفته‌اند، نباید به مسئولیت‌هاى کلیدى تکیه کنند، که اگر به آن جا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند، و حاصل همه زحمات ملت ایران را بر باد دهند، چرا که این‌ها هرگز عمق راه طى شده را ندیده‌‏اند و فرق و سینه شکافته نظام و ملت را به دست از خدا بی‌خبران مشاهده نکرده‌‏اند و از همه زجرها و غربت‌هاى مبارزان و التهاب و بی‌قرارى مجاهدان که براى مرگ و نابودى ظلم بیگانگان دل به دریاى بلا زده‌‏اند، غافل و بی‌خبرند.

صحیفه امام، ج‏۲۰، ص۳۳۴