به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران"«منصور اوجی»، شاعر پیشکسوت شب گذشته در منزل خود در شیراز درگذشت.
بر اساس این گزارش، این شاعر آذر ۱۳۱۶ در شیراز متولد شد در رشته فلسفه از دانشگاه تهران موفق به کسب مدرک لیسانس شد و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانش‌سرای عالی تهران مدرک فوق لیسانس را کسب کرد. او پس از سال‌ها تدریس، به تازگی تصمیم گرفته که تدریس را رها کند و تمام اوقاتش را در خانه‌اش بنشیند و به شعرش اختصاص دهد.
«از وطن: ۱۶۲ شعر در ستایش شیراز»، «باغ و جهان مردگان»، «حیرانی‌ها»، «حرفی برای گفتن»، «دفتر گمشده»، «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا»، «دفتر میوه‌ها»، «کتاب کلمات»، «دفتر شاعری «و «کوتاه مثل آه» از جمله مجموعه اشعار منتشر شده اوجی است.
همچنین کتاب «یکصد و ده نامه از دو سیمین: نامه‌های سیمین دانشور و سیمین بهبهانی به منصور اوجی» نیز از این شاعر مطرح منتشر شده است.
* شاعری که دوست نداشت شبیه کسی باشد
در گفت‌وگویی که پیشتر از او منتشر شده بود عنوان کرده بود: شاعر باید اثر انگشت و امضا داشته باشد و شاعران امروز به دلیل نداشتن این ویژگی، همه شبیه به هم شده‌اند. در هشتاد سال عمرم سعی کردم خودم و زندگی‌ام را بنویسم و هیچ وقت دوست نداشتم شبیه کسی باشم.
این شاعر دارای نشان درجه یک هنری در حوزه ادبیات هم بود.