به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" پرویز امینی، تحلیلگر سیاسی در مطلبی با عنوان «جناب روحانی این تابو را بشکن!» در کانال خود نوشت: « با این که حدود دو سال تا پایان دوره دوم رئیس‌جمهور روحانی باقیمانده است اما به لحاظ حکمرانی، دولت او، دولت پایان یافته است.
دو عنصر اساسی که به موجودیت و تداوم دولت‌ها به لحاظ اجتماعی و سیاسی مشروعیت می‌بخشد عبارتند از:
۱- داشتن ایده‌های حکمرانی: قاعده این است که موجودیت‌های سیاسی در حاکمیت چه در قالب پارلمان یا قوه مجریه و...، برای حل مسائل و تأمین نیازها و تحقق مطالبات مردم می‌آیند. و برای چنین اهدافی، دارای ایده‌هایی برای حکمرانی باشند. دولت روحانی ایده تغییر در روابط خارجی را کلید همه مسائل کشور بیان کرد و تا سطح برجام نیز آن را تحقق بخشید اما هم آن ایده و هم برجام، شکست خورده‌اند و به فرجام نرسیده‌اند. و دولت هیچ ایده جایگزینی ندارد و به روزمرگی امور می‌گذراند تا آنجا که خیال‌پردازانه منتظر تغییر هیأت حاکمه آمریکا برای احیای برجام است.
۲- اعتماد سیاسی در بین مردم: علاوه بر ایده حکمرانی، موجودیت‌های سیاسی نیاز به حداقل‌هایی از اعتماد عمومی‌اند تا با سیاست‌های آنها همراهی و در تحقق آنها مشارکت کنند.
دولت روحانی در هر دو، در «وضعیت قرمز» است و بنابراین نه ایده‌ای برای حل مسائل و نه اعتمادی برای همراهی با او در جامعه است. افزایش یکباره و چند صد درصدی و توأمان سهمیه‌بندی بنزین، در حکم تیر خلاص به اعتماد اجتماعی به او است.
دولت روحانی فلسفه وجودی خود را از دست داده است و امتداد آن تا ۱۴۰۰ هیچ توجیهی و با تأکید می‌گویم هیچ توجیهی ندارد.
روحانی باید مطابق عرف نظام‌های مردم‌سالار، با پایان دادن به دولت مستقر خود و فراهم کردن روی کارآمدن دولتی که ایده‌های تازه‌ای برای حکمرانی دارد و از کف قابل‌قبولی از اعتماد اجتماعی می‌تواند برخوردار گردد، به بهبود وضعیت حکمرانی کشور کمک کند.
علاوه بر این، روحانی با این اقدام، ناخواسته به توسعه روند دموکراتیزاسیون جمهوری اسلامی ایزان کمک می‌کند و برخی تابوها که دولت‌ها باید «تحت هر شرایطی تا آخر تداوم پیدا کنند» را می‌شکند و باب جدیدی در حکمرانی ج.ا.ا می‌گشاید که فلسفه تداوم موجودیت سیاسی «زمانی» نیست و با شکست در ایده‌ها و تجربه شکست اعتماد سیاسی، باید پایان کار خود را اعلام کنند.»