به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران" حسین خان بابازاده: «باید بگذاریم همه جناح‌ها، احساس پیروزی کنند؛ باید به همه فرصت دهیم تا در این اجتماع شرکت کنند. بهترین مجلس در طول تاریخ انقلاب اسلامی مجلس اول بود. در آن مجلس، نظارت به این شکل وجود نداشت و حتی شورای نگهبان و این همه دفاتر نظارتی وجود نداشت و همه از جناح‌های مختلف آمدند و ثبت نام کردند؛ حتی منافقین هم در آن انتخابات ثبت نام کردند. همچنین گروه‌هایی مانند دفتر هماهنگی، نهضت آزادی و جبهه ملی نیز ثبت نام کردند و بهترین انتخابات و بهترین مجلس ثمره آن بود. نباید اینقدر سختگیری کرده و فشار بیاوریم و فکر کنیم هر چه این فیلتر را تنگ‌تر کنیم، نتیجه مثبت‌تری خواهد داشت.مردم خودشان خوب می‌فهمند و بهترین ها را  انتخاب می‌کنند. بویژه در انتخابات مجلس شورای اسلامی که عمدتاً محلی بوده و مردم کاندیداها را بهتر می‌شناسند و انتخاب می‌کنند».

این جملات روز چهارشنبه از زبان حسن روحانی، رئیس دولت اعتدال بیان شد. اما درباره اظهارات قابل تامل  آقای روحانی این چند نکته را بخوانید:

یک. در قدم اول می توان گفت که آقای روحانی به عنوان یک متخصص در انحراف افکار عمومی قصد دارد تا بار دیگر با برجسته کردن یک موضوع انحرافی یعنی حمله به یک نهاد انقلابی تا حداقل چند روزی هم که شده تمرکزها را از وضع ناکارآمدی دولتمردان، پرونده‌های قضایی منتسب به آنها و یا نزدیکان ایشان کم کرده و اصطلاحا مردم سر کار بروند.

دو. دومین نکته آن است که روحانی احتمال رد صلاحیت بسیاری از اعوان سیاسی شان در مجلس را بسیار بالا می داند و پیش از شروع فرآیند ثبت نام برای حمله به نهاد ناظر بر انتخابات دست پیش گرفته است.

سه. بر فرض عکس بند دوم، اتفاقا روحانی شکست بزرگ در انتخابات آتی را در پیش‌رو می‌بیند و از الان دست به کار شده است تا از تاکتیک نخ‌نما شده اصلاح طلبان استفاده کند و همراه با آنان به نهاد شورای نگهبان بتازد تا بتواند به وقت شکست احتمالی تمام تقصیرها را برگردن این شورای تنگ نظر(!) بیاندازد. چرا که به فاصله حدود 15 ماه بعد انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد شد که نتایج انتخابات مجلس یازدهم بر آن به طور جدی موثر است و هرچند که روحانی دیگر امکان کاندیدا شدن ندارد اما احتمالا بدون برنامه هم نیست.

چهار. اما در اظهارات روحانی نکات و کلیدواژه هایی نهفته است که کمی کار را سخت می کند. استفاده روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران از کلیدواژه هایی نظیر «منافقین» برای تائید نظراتش در قلمداد نمودن مجلس اول به عنوان بهترین مجلس قابل تامل به نظر می رسد. باید در این موضوع دقت بیشتری نمود چرا که سابقه روحانی در بکارگیری این ادبیات تاریک است و متاسفانه آقای رئیس جمهور در بزنگاه دیگری هم از نام منافقین -حال به چه دلیل- استفاده کرده بود! خوب نیست این گزاره در اذهان جامعه شکل بگیرد که آقای روحانی در بزنگاه های سیاسی که در تنگنای آرا قرار می‌گیرد، حتی حاضر است نامی از قاتلان هفده هزار ایرانی برده و نام آنها را نیز به نوعی در افکار عمومی تکرار کند. سوال اساسی اینجاست که در جامعه ایران که منافقین به شدت منفور هستند، پس نام بردن از منافقین برای روحانی چه سود و فایده ای دارد؟! بنابراین مخاطب دقیق سخنان او چه کسانی هستند؟!

پنج. آقای رئیس جمهور علاوه بر منافقین، نام گروهک «نهضت آزادی» را هم به میان آورده است. دور از ذهن است که آقای روحانی نظر امام را مبنی بر فعالیت «نهضت آزادی» ندانند! سوال اینجاست که چرا روحانی عامدانه بر خلاف نظر امام نظریه پردازی می کند؟ آقای روحانی بهتر از هرکسی باید بدانند که رهبرانقلاب بارها راه و خط مشی کشور را اصول ترسیم شده توسط امام راحل معرفی کرده اند و به صراحت تکلیف مسئولان بی اعتقاد به خط امام را مشخص کرده اند.

شش. تخریب جدید و تقریبا بی‌سابقه شورای نگهبان توسط رئیس جمهور به عنوان یک نهاد انقلابی حافظ اسلامیت نظام و مورد تاکید جدی امام(ره) و رهبری انقلاب در نوع خود جالب است؛ چرا که رئیس جمهور تمام روند از ثبت نام تا انتخاب و دریافت اختیاراتش را از قانون اساسی کسب می کند و بعد از آنکه سر کار می‌آید به آن میثاق ملی و مفسرش یعنی شورای نگهبان حمله می‌کند. این رفتار رئیس جمهور به عنوان مجری قانون اساسی در نوع خود طنز تلخی است و گویای یک رفتار دوگانه عمیق است که متاسفانه از آقای روحانی بسیار دیده شده است؛ بدین شکل که به نام رفتار فراجناحی، عمیق ترین رفتارهای حزبی و گروهی را به اجرا می گذارند، به نام وحدت، شدیدترین دوقطبی ها را می سازند و به نام قانون اساسی، به قانون اساسی ضربه می‌زنند.