به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" علیرضا ملوندی: «در دنیایی که امنیت را بر عدالت مقدم می‌شمارد، هر روز بر تعداد کسانی که عدالت را به پای امنیت قربانی می‌کنند افزوده می‌شود و خیابان‌های شهر، مکان‌های مقدس این قربانی کردن است.»- #ادواردو_گالئانو، #دنیای_وارونه- نشر کتابستان معرفت
یکی از هنرهای بی‌بدیل سیاست‌های راست‌گرایانه این است که ابتدا به بهانه آزادی اقتصادی،با استثمار و چپاول، حقوق ابتدایی انسان‌ها را نقض کرده و به ورطه عصیان می‌کشاند سپس به بهانه اهمیت امنیت، بر دهان کسانی که خواهان حقوق از دست رفته خود می‌شوند می‌زند و در نهایت با ترسیم دو گانه امنیت-عدالت، جامعه را مجاب می‌کند که زندگی در بی‌عدالتی بهتر از زندگی در بی‌امنیتی است.
راست‌گرایان کاری می‌کنند فراموش کنیم که اساسا اگر بی‌عدالتی نبود، بسیاری از ناامنی‌ها هم نبود. اگر عدالت برقرار بود و #یقه_سفیدها ده‌ها میلیارد از سرمایه عمومی را غارت نمی‌کردند، حق به حق‌دار می‌رسید و کسی برای ابتدائیات زندگی محتاج نبود هرگز دو جوان 20-21 ساله برای هفتاد هزار تومان به جرم و جنایت دست نمی‌زدند که در نهایت کارشان به چوبه دار کشیده شود.
نئولیبرال‌ها به ما نمی‌گویند اگر اموال عمومی را به بهانه خصوصی‌سازی بین خودشان تقسیم نمی‌کردند دیگر کارگری به خیابان نمی‌آمد و خطر بازداشت و زندان و ... را به خاطر یک لقمه نان به جان نمی‌خرید.
راست‌گراها در حالی که پایشان را بر گلوی مستضعفین گذاشته‌اند می‌گویند دست و پا نزنید که آرامش سایرین بر هم نخورد! کسی هم به آنها نمی‌گوید خب برادر! پایت را از گلویمان بردار تا دست و پا نزنیم.