دلا نعمت فزون شد رهبر آمد/ نگارین دلبر جان پرور آمد

همه روی زمستان تیره گون شد/ بهاران از گلستان بر در آمد

گل و آئینه و قرآن و اسپند/ برون آرید کان تاج سر آمد

الا آذین کنید و گل ببارید/ که ایام فراقت آخر آمد

همه جام خود اندر کف بگیرید/ که از سوی میستان ساغر آمد

نبودش خاطر از هرم بلایا/ که ققنوس است و از آتش در آمد

 دل و جانم فدای تار مویش/  که با برگشتنش غم ها سر آمد