به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران"  ایمانی نوشت: "خداوندا مرا به اندازه یک چشم بر هم زدن، به حال خود وامگذار". این دعای همواره اشرف مخلوقات، پیامبر اعظم (ص) بود. پیامبر با آن مقام و با آن شأن و عظمت، نیمه‌ی شب می‌گریست و دعا و استغفار می‌کرد.
-  ام سلمه همسر پیامبر (ص) می گوید حضرت را نیمه شب دیدم که می گریست و می گفت"اللَّهُمَّ لَا تَنْزِعْ مِنِّی صَالِحَ مَا أَعْطَيْتَنِی أَبَداً اللَّهُمَّ لَا تُشْمِتْ بِی عَدُوّاً وَ لَا حَاسِداً أَبَداً اللَّهُمَّ وَ لَا تَرُدَّنِی فِی سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَنِی مِنْهُ أَبَداً اللَّهُمَّ وَ لَا تَكِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً .
-  خداوندا چیزهای خوبی كه به من دادی هرگز از من نگیر. خدایا هرگز دشمن و حسود را نسبت به من شاد نكن. خدایا مرا به بدی ای كه از آن نجات دادی، برنگردان. خدایا من را لحظه ای به خودم واگذار نكن".
-  ام سلمه  از دیدن این صحنه به گریه افتاد و به حضرت عرض کرد پدر و مادرم به فدای تو ای رسول خدا، تو پیش خدا دارای جایگاهی بالا هستی و با این وجود، چنین می گویی و گریه می کنی؟ پیامبر فرمود "ای ام سلمه، چه چیز مرا در امان نگه می دارد؟! در حالی که خدا، یونس بن متی را به خودش واگذاشت و شد آنچه شد".
-  ابن ابی یعفور می‌گوید امام صادق علیه السلام را دیدم که دست مبارک را به طرف آسمان بلند کرده بود، اشک از چشمانش بر محاسنش جاری بود و به خدا عرض می‌کرد: "رَبِّ لا تَکِلَنی اِلی نَفسی طَرفَةَ عَینٍ اَبَداً وَ لا اَقَلَّ وَلا اَکثَرَ؛ پروردگارا! مرا به اندازه یک چشم به هم زدن و نه کمتر و نه بیشتر از آن به خودم وا مگذار".
-  سپس رو به من کرد و فرمود: پسر ابی یعقور! خداوند یونس بن مَتی را کمتر از یک «طَرفة العَین» به خود واگذاشت، آن پیامدها برایش پیش آمد. اِنَّ المُومِنَ لا یُصبِحُ الا خائِفاً و اِن کانَ مُحسِناً وَ لا یُمسی اِلا خائِفاً و اِن کانَ مُحسِناَ. همانا مومن هر صبح و شام در خوف خدا به سر می‌برد هر چند نیکوکار باشد.
-  طلیعه مناجات هر شب امام سجاد (ع) در ماه مبارک رمضان که به جناب ابوحمزه ثمالی آموخت، این دعای هشدار آمیز است: "إِلَهِي لا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلا مِنْ عِنْدِك. خدايا مرا به كيفرت ادب منما،و با نقشه‏ هايت با من مکر مكن، پروردگارا از كجا برايم خيرى هست، درحالي‏كه جز نزد تو يافت نمي‏شود".
-  رهبر انقلاب در این زمینه فرمودند : "معمولاً عیوب ما انسانها خیلی بیشتر از محسّناتمان است؛ خودمان ملتفت نیستیم. اگر اینجور نبود، کسی مثل پیغمبر با آن عظمت - که نور خالص است و ظلمتی در وجود او نیست - استغفار نمیکرد. پیغمبر هم استغفار میکرد؛ «لأستغفر اللَّه فی کلّ یوم سبعین مرّة». حضرت فرمود: بارها و بارها من در روز استغفار میکنم؛ "إِنَّهُ لَيُغَانُ عَلَى قَلْبِی وَ إِنِّی لَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فِی كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ مَرَّةً. همانا كه قلبم را غبارى مى‏پوشاند و من روزى هفتاد مرتبه از درگاه خدا آمرزش مى‏طلبم".
-  این، سبک زندگی بندگان خداست که خود را بنده و برده و مملوک خدا می دانند. زندگی شان حساب و کتاب و مراقبه و معاتبه دارد؛ با خود سخت می گیرند و خویشتن را سرزنش می کنند. دلواپسند که نکند لحظه ای به حال خود رها شوند و دچار مصیبت گردند.
-  سبک زندگی ولنگار و اباحی و عشرت طلبانه و عیش محور، درست نقطه مقابل سبک زندگی انسانی و اسلامی است. آدمی را بی پروا و گستاخ و یله بار می آورد و مانند برّه ای ای سر به هوا به مرتع گرگ ها می کشاند، بلکه خود او و هستی و زندگی اش را چراگاه شیطان می کند.
-  دیروز روند سقوط یکی از ما آدمیان که مدت ها بود نشانه هایی از بی پروایی و بی ترمزی را از خود بروز می داد، به نقطه هولناک جنایت رسید و سر و صدا کرد. پناه بر خدا از این همه عبرت و چشمان نابینای ما!
-  ماجرای دیروز البته یکی از ظلم های کوچک او بود و گرنه ظلم های بسیار بزرگ تری (مانند تهمت علیه سه هزار نخبه علمی و بورسیه) مرتکب شد. جنایتی بس بزرگ بود و از نخبگانی بیگناه، قربانی گرفت، اما خیلی ها با بی تفاوتی از کنارش گذشتند.
- پناه می بریم به خدا از اینکه ستمکار باشیم و گریبانگیر مان شود."إِلَهِي لا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ... خداوندا ما چنان آزادی و بسط یدی را نمی خواهیم. می خواهیم عبد تو باشیم، تو دست ما را به حرمت این ایام و لیالی مبارک بگیر. "ما را به جبر هم که شده، سر به زیر کن- خیری ندیده ایم از این اختیارها".