چاپ صفحه

مقصر تراشی در موسم پاسخگویی / ناجوانمردی انتخاباتی روحانی/ دولت از خطوط قرمز کشور عبور کرد/ آقای روحانی چرا در ایام دو انتخابات ۹۲ و ۹۶ از چیزی به نام اختیاردار اعظم، دولت پنهان، بی‌اختیاری و یا حاکمیت یگانه! با مردم سخن نگفت؟

آقای روحانی هرگز نمی‌تواند تاریخ را اِنکار کند و روزهایی را منکر شود که مقام معظم رهبری در پیشگاه مردم و رسانه‌ها عنوان می‌کردند که این دولت برای حل مشکلات به خارج از کشور نگاه می‌کند، من به برجام خوشبین نیستم، بعید است تحریم‌ها لغو شود و...

به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران"  ناجوانمردی انتخاباتی روحانی

«حسن روحانی»، رئیس دولت دوازدهم، روز شنبه گذشته و در ضیافت افطار با حضوری برخی رجال سیاسی کشور؛ طی اظهاراتی گفته است:

«وقتی از دولت سوال و مطالبه‌ای می‌شود باید از طرف دیگر بررسی شود که دولت چه مقدار در حوزه‌های مورد سوال دارای اختیار بوده است؟ به طور مثال اگر درخصوص سیاست خارجی، فرهنگ و یا فضای مجازی از دولت سوال و مطالبه‌ای می‌شود، باید ببینیم که دولت چقدر در این حوزه‌ها اختیار دارد. باید در حد توان و در حوزه اختیارات رئیس جمهور از دولت مطالبه داشت.»

به گزارش روزنامه دولتی ایران، او در قسمت دیگری از صحبت‌های خود نیز تصریح می‌کند:

«در جنگ تحمیلی تقریباً مردم اتفاق نظر داشتند که دولت مقصر مشکلات نیست، بلکه صدام به کشور تجاوز و جنگ را آغاز کرده بود و چون مردم در این زمینه اتفاق نظر داشتند، شرایط نه ایده‌آل بلکه نسبتاً خوب بود و مردم برای حل مشکلات کمک می‌کردند. امروز هم باید با همان اتفاق نظر و ایجاد همدلی و وفاق شرایط را اداره کنیم و تسلیم نشویم.» [۱]

 

*متأسفانه شاهد هستیم که رئیس‌جمهور محترم به جای پذیرش مسئولیت از بابت پدید آوردن مشکلات فعلی، گرانی و شکست پروژه برجام؛ زمزمه «بی‌اختیاری» سر می‌دهد و از مفهومی صحبت می‌کند که حامیان اصلاح‌طلب او طی ماه‌های گذشته با عنوان «دولت پنهان» (بعنوان قدرتی در وَرای دولت که نمی‌گذارد روحانی کار کند!) به آن اشاره کرده‌اند.

این در حالی است که آقای روحانی هرگز نمی‌تواند تاریخ را اِنکار کند و روزهایی را منکر شود که مقام معظم رهبری در پیشگاه مردم و رسانه‌ها عنوان می‌کردند که این دولت برای حل مشکلات به خارج از کشور نگاه می‌کند، من به برجام خوشبین نیستم، بعید است تحریم‌ها لغو شود و...

و در مقابل این آقای روحانی بود که به مردم وعده رفع مشکلات بواسطه ظهور برجام را می‌داد و در مقابل رسانه‌ها و بر خلاف رهبری از این می‌گفت که به مذاکرات "خوشبین" هستم.

ایشان همچنین دستور ۹ بندی مقام معظم رهبری پیرامون برجام را به نیکویی به خاطر دارند که چگونه مفادّی از آن توسط دولت زیر پا قرار گرفت و هرگز اجرایی نشد.

این کدامین بی‌اختیاری است که طی ۶ سال گذشته هرکاری را که دوست داشت در مقدّرات کشور انجام داد و حتی از خطوط قرمز کشور نیز عبور کرد اما امروز که موسم پاسخگویی رسیده است؛ «مقصّرتراشی» می‌کند؟

آقای روحانی باید توضیح بدهند که در هنگام تماس نابجای تلفنی با اوباما، هنگام اعطای مدال به مذاکره‌کنندگان برجام که برخی از آنها هم جاسوس بودند و هنگام عبور برخی مذاکره‌کنندگان از خطوط قرمز کشور؛ آن دولت پنهان و آن اختیاردار اعظم (که آقایان مدعی هستند!) کجا بوده‌اند و چرا قدرت شگفت‌انگیز خود را اِعمال نکرده‌اند؟

از همین معبر بایستی به سمت بخش دوم اظهارات روحانی و اصرار او مبنی بر مقصّر نبودن دولت نیز پُل زد و این‌طور گفت که اگر دولت مقصّر نیست پس چه کسی مقصر است؟

آیا این آقای روحانی نبود که به تصمیم قضائی مبنی بر فیلترینگ تلگرام اعتراض کرد و آیا این او نبود که با گشت‌های ارشاد مخالفت کرد، جمله مشعشع «هنر ارزشی و غیر ارزشی نداریم»! را بر زبان آورد و مدیرانش صراحتاً تأکید دارند که دخالت در قیمت‌ها در بازار را خلاف علم اقتصاد می‌دانند؟! اکنون چرا باید مسئولیت مشکلات کشور در بخش فرهنگ و اقتصاد و غیره بر عهده کسی دیگر باشد؟

تأسف بزرگ‌تر این ماجرا و این مقصّرتراشی ناشیانه نیز این است که آقای روحانی چرا در ایام دو انتخابات ۹۲ و ۹۶ از چیزی به نام اختیاردار اعظم، دولت پنهان، بی‌اختیاری و یا حاکمیت یگانه! با مردم سخن نگفت؟

چرا در آن روزهای پرشور انتخاباتی می‌گفت من توانایی برداشتن تمام تحریم‌ها را دارم! اما امروز که نتوانسته و علیرغم گذر از خطوط قرمز نظام نیز در این وادی شکست خورده است؛ مدعی می‌شود مقصّر نیست و اختیار کافی نداشته است؟

ما همچنین خطاب به رئیس‌جمهور محترم عرض می‌کنیم که برخی محافل تحلیلی؛ در روزهای پس از انتخابات ۹۲ و هنگامی که آقای روحانی مشغول دید و بازدیدهای جشن پیروزی بودند؛ صراحتاً اعلام کردند که دولت اعتدال پروژه‌ای جز یک توافق نهایی با غرب ندارد و البته در این پروژه بی دستاورد شکست خواهد خورد و ایضاً در شکست خود نیز مقصّرتراشی خواهد کرد.

آن پیش‌بینی تحلیلی؛ «مقصّر نیستیم» این روزهای دولت را صراحتاً از مدار اعتبار خارج می‌کند...

 

***

 

«پیشنهاد اروپایی» قاچاقچی‌ها به دولت ایران

«سیدمحمد صدر»، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و از مقامات سابق وزارت خارجه در بخشی از مصاحبه خود با شماره یکشنبه گذشته روزنامه ایران از یک پیشنهاد اروپایی قاچاقچیان بین‌المللی به دولت ایران خبر داده است.

او در این باره می‌گوید:

«در مقطعی البته در گذشته قاچاقچیان بین‌المللی مواد مخدر، به دولت ایران پیشنهاد دادند که شما با ما کاری نداشته باشید، اجازه بدهید این مواد را به طرف اروپا ترانزیت کنیم، در مقابل هم قول می‌دهیم حتی یک گرم آن در داخل ایران توزیع نشود و همه را به اروپا می‌فرستیم و هم اینکه بخشی از سود آن را به شما می‌دهیم. اما ایران قبول نکرد .»[۲]

 

*این مسئله درست است که اروپا به وظیفه اخلاقی و مشارکتی خود در قبال مبارزه با مواد مخدر عمل نمی‌کند و جمهوری اسلامی ایران یک تنه سدّی عظیم را در مقابل شیوع مواد مخدر در جهان ایجاد کرده است.

اما این قضیه ابعاد دیگری هم دارد...

ابعادی از جمله شیطنت برخی کشورهای اروپایی و آمریکا در بحث کمک به افزایش تولید مواد مخدر در کشور افغانستان، آمارسازی درباره زیاد نشان دادن جمعیت معتادین در ایران، تجهیز کردن باندهای مواد مخدر به سلاح‌های پیشرفته و فراهم آوردن زمینه پولشویی در برخی کشورهای ثالث برای سران این باندها.

این حقایق نشان می‌دهد که اگر عزمی برای زمینگیر کردن اروپا و آمریکا باشد؛ کارهای زیادی در منطقه غرب آسیا برای انجام دادن هست که هریک به تنهایی می‌تواند منجر به رسوایی و وارد آوردن فشار به حامیان غربی و آمریکایی مواد مخدر در این نقطه استراتژیک جهان باشد.

 

***

 

ناامید شدن کواکبیان از حجت‌الاسلام رئیسی

فارس گزارش داد: مصطفی کواکبیان، فعال اصلاح‌طلب و از نمایندگان مجلس در نطق میان دستور خود در جلسه روز یکشنبه مجلس طی اظهاراتی گفته است:

«ما انتظار داریم منش آقای رئیسی با آقای آملی لاریجانی تفاوت کند البته بارقه‌های امیدی نیز ایجاد شده اما باز هم برخورد دوگانه با مطبوعات ما را ناامید می‌کند .»[۳]

 

*بدیهیست که ملاک عمل، ملاک قضاوت و ملاک رضایت و نارضایتی بایستی «قانون» باشد نه تمایلات شخصی و خواسته‌های جناحی!

مفهومی که البته در صحبت‌های کواکبیان اشاره‌ای به آن نشده و بعید است که این فعال اصلاح‌طلب در این زمینه چیزی را چنته داشته باشد.

ما همچنین نمی‌دانیم اشاره کواکبیان به کدامین برخورد با کدامین مطبوعه است اما به نظر می‌رسد که او به توقیف نشریه صدا (ارگان حزب کارگزاران) معترض است.

نشریه‌ای که با تصویر روی جلد خود؛ خطر جنگ را علیه ایران بزرگنمایی کرده بود.

 

***

 

1_ http://www.iran-newspaper.com/newspaper/page/7057/1/511206/0

2_ http://www.iran-newspaper.com/newspaper/page/7057/1/511207/0

3_ http://fna.ir/d9mdge