به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران" سید کاظم اکرمی، وزیر آموزش و پرورش در سال های 64 تا 68 گفت: مهمترین مولفه و نکته قطعا احساس همانندی مردم با مسئولان و مدیران بود. درب استانداری‌ها و فرمانداری‌ها همواره به روی مردم باز بود و مردم راحت می‌توانستند وارد این نهادها شده و مشکلاتشان را مطرح کنند. در وزارت‌خانه‌ها هم به همین شکل بود؛ البته من کلی می‌گویم شاید وزارت خانه‌ای هم بود که این چنین نبود اما غالبا به همین شکل بودند. در وزارت آموزش و پرورش هم که بنده بودم، درب وزارتخانه به روی عموم مردم باز بود. دو هفته یکبار ۳۰ تا ۴۰ نفر از اقشار مختلف با مسئولین وزارتخانه جلسه داشتند و مشکلات و دغدغه‌هایشان را مطرح می‌کردند. این همانندی و بیان مشکلات باعث می‌شد مردم خودشان را جدای از دولت ندانند.
وزیر آموزش و پرورش در دهه شصت گفت: نکته دیگر نیز اینکه در دور اول و دوم مجلس، وکلایی که از سوی مردم انتخاب شدند غالبا افراد مبارز قبل از انقلاب بودند به همین جهت آنها برای انتخاب به عنوان نماینده، پولی هزینه نکردند بلکه سابقه و شخصیت آنها باعث شد از طرف مردم انتخاب شوند.
وی افزود: به یاد دارم در مجلس اول که بنده هم در انتخابات میان دوره‌ای وارد قوه مقننه شدم یکی از نمایندگان که از رجال سیاسی و مبارزان پیش از انقلاب بود برای انجام وظایف نمایندگی فرش خانه خود را فروخت؛ چرا که از لحاظ حقوق هم نمایندگان و هم وزرا با کارمندان معمولی تفاوت چندانی نداشتند. در وزارت آموزش و پرورش به یاد دارم که حقوق معاونین وزارت خانه تنها سه برابر کارمندان بود. کارمند هم البته احساس می‌کرد این میزان حق معاون است. امروز نمی‌دانم اگر معلمی یک تا دو ملیون تومان می‌گیرد حقوق وزیر چقدر است.
اکرمی گفت: در همین دولت اخیر چند وزیر در آغاز گفتند ما چندین میلیارد سرمایه داریم، فردا نپرسید اینها از کجا آمد. درست است که آنها خواستند صداقت داشته باشند اما از آن طرف هم در همان ابتدا مردم حجم بالای تفاوت خود را با وزیر متوجه می‌شوند. این جدایی‌ها است که آن وحدت و انسجام ملی سال‌های نخست را روز به روز کمتر کرده است.
نماینده دور اول مجلس شورای اسلامی ادامه داد: این را هم گفتم که نمایندگان در دور اول و دوم یا به هیچ عنوان و یا خیلی کم برای نماینده شدن هزینه کردند اما الان به جز تهران و شهرهای بزرگ که هزینه‌های نمایندگی مشخص است در شهرهای کوچک برخی کاندیداها حتی به ازای هر رای پول می‌دهند. من موردی را دیدم که فردی از نماینده کمکی خواسته اما او پاسخ داده که شما همان زمان هزینه رایی که به من دادی را نقدی دریافت کردی. همین مسائل است که شکاف بین نماینده و مردم را نشان می‌دهد. در ضمن نماینده‌ای که برای ورود به مجلس هزینه بالا انجام می‌دهد می‌خواهد در مجلس این هزینه را تامین کند.