به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"خاوری فرار کرد. امیرمنصور آریا اعدام شد. شهرام جزایری را گرفتند. سلطان سکه هم اعدام شد. و چند اسم دیگر که می توان به عنوان نمادهای مبارزه قوه قضاییه با فساد اداری و اقتصادی در کشور از آنها یاد کرد. اما آیا این تمام ماجراست؟ آیا با برخودی که در آن تنها نام چند فرد مشاهده می شود می توان مدعی شد که فساد در آن ناحیه کنترل شده است؟
بگذارید کمی ملموس تر صحبت کنیم. مثالش همین مورد آخری. سلطان سکه. چند وقتی است که در فضای رسانه ای کشور شاهد این هستیم که فردی با شهرت سلطان سکه به عنوان اختلال گر بازار سکه معرفی شده و بعد از چند جلسه محاکمه در دادگاه، به اعدام محکوم و چندی پیش هم حکمش اجرایی شد. اما آیا با اعدام این فرد می توان انتظار داشت که حداقل در آینده دیگر شاهد چنین فجایعی نباشیم؟ جوابی که ما به این سوال میدهیم خیر است.
چرا؟ چون ممکن نیست فردی تبدیل به سلطان سکه بشود، مگر اینکه تیم و شبکه و دم و دستگاهی پشتش وجود نداشته باشد. سلطان سکه، با یک کار فردی تبدیل به این آدم نشد. خاوری ها، زنجانی ها، جزایری ها و دیگران، فقط و فقط با داشتن یک ساختار توانستند به این فساد دامن بزنند که اگر چنین تشکیلات و دستگاهی نداشتند، به این موقعیت ها نمی رسیدند.
حال، با توجه به این شرایط باید پرسید وضعیت تیم و تشکیلات این مفسدین اقتصادی چه شده است؟ به عنوان مثال، خوب است بررسی شود حال و روز مکانیزیمی که از درونش سلطان سکه بیرون آمده این روزها چطور است؟ آیا با آن برخورد شده است؟ که اگر نشده است باید منتظر گل دادن های دوباره این شجره خبیثه باشیم.
به نظر می رسد برخورد واقعی با فساد وقتی صورت می گیرد که این برخورد نه فقط با افراد نهایی شبکه های فسادزا که با خود این شبکه ها صورت پذیرد. شبکه هایی که متاسفانه درون شان از مدیران و مسئولین هم هستند و شاید همین قضیه، باعث پیچیده تر شدن برخورد با آنها شود. اما حقیقتا از قوه قضاییه جمهوری اسلامی تنها توقعی که می رود، برخورد با مکانیزیم های فسادزا در کشور است و نه فقط با محصول آن مکانیزم.
انتهای پیام