به گزارش پایگاه عدالت خواهان" در چند روز گذشته علی علیزاده لندن نشین به نکته ای اشاره کرده بود که بی مناسبت ندیدم تا با محوریت آن نوشتاری را تقدیم دوستان کنم.

شاید برخی و یا بسیاری از خودی ها و غرب گرایان مدعی روشنفکری و یا بقول زنده یاد "دری" عده ایی که حتی نااگاهانه خود را مذهبی می دانند و جای مهر را روی پیشانی دارند اما مقتدایشان در لندن است به این موضوع ایراد بگیرند لاکن با اعتقادی که به راه و مرام انقلابیون داشته و دارم معتقدم که باید سخن درست را از هر کسی و در هر کجاست پذیرفت و البته با احتیاط آنرا مورد استفاده و استنادقرار داد.

علی ایحال شخص یاد شده در مطلبی که خطاب به ارژنگ امیر فضلی سلبریتی تازه وارد به عرصه سیاسی روز کشور که در خصوص تهدید مرزهای آبی دریای خزر اظهارات خلاف واقع و بدون مدرک و مستنداتی را بر زبان جاری ساخته بود  اینچنین گفته بود که: این رفتار یک رانت خوار بی مسئولیت است نه یک شهروند مسئول. شهروند مسئول می پرسد من برای ایران چکار کرده‌ام و یا در این روزهای سخت جنگ روانی و اقتصادی چه می توانم بکنم. نه اینکه به جمعیت اذهان تحریک شده‌‌ توسط دشمن بپیوندد.

سخن این نوشتار در باره افکار علی علیزاده نیست اما اولا: مطلبی بیان شده سخنی به واقع درست و قابل قبول اذهان مردم و ناظران سیاسی می تواند قرار گیرد.
ثانیا: می تواند تا عمیق ترین لایه های فکری – سیاسی جامعه نیز گسترش یابد به این معنا که می توان این ادعا را از دولتمردان تا پایین ترین اقشار اجتماعی سرایت داد و آن را از همه پرسید، در این صورت شهروند مسئول شامل تمام مردم خواهد شد.

اما از آنجایی که نقش دولت های جمهوری اسلامی تاکنون و علی الخصوص دولت اول و دوم حسن روحانی نقشی بی بدیل و قطعی در هدایت و روند صعود و یا سقوط معیشت و رفاه مردم و تقویت پایه های مستحکم منافع و منایع ملی و اسلامی و همچنین قدرت ملی در مقابله با جنگ های نرم افزاری – فرهنگی و اقتصادی داشته و دارند لذا خطابمان دولتمردان روحانی را شامل می گردد:


1- دولتمردان حسن روحانی قطع و یقین دارای فواصل طبقاتی و اقتصادی شدیدی با دیگر اقشار اجتماعی  هستند.


2- زبان مشترکی که بتواند بین نیازهای روزمره معیشتی – رفاهی و اقتصادی – فرهنگی مردم و دولتمردان رابطه برقرار کند وجود خارجی ندارد یا حداقل ما نمی بینیم.


3- وجود دو قطبی "دارا و ندار – پولدار و فقیر" از همان آغازین روزهای دولت یازدهم چهره خشن و گنگی از خود در برقراری نوعی اتحاد و همزبانی بین اقشار مختلف اجتماعی با دولت اعتدالیون را به نمایش گذاشت. به این معنا از همان ابتدای دولت یازدهم حسن روحانی به مرور مرزبندی های اقتصادی – فرهنگی  بین مردم و دولتی ها بوجود آمد و بنظر می آید که اگر امروز رهبر معظم انقلاب اسلامی مردم را به اتحاد فرا می خوانند همگی ناشی از وجود همین دو قطبی هایی است که دولتمردان از همان ابتدا بر آن دامن زدند و تلاش رهبر انقلاب اسلامی در این رابطه نیز موید خطری است که از ناحیه گسست بین دولت و مردم احساس می شود.


4- اینروزها چرخ انقلاب اسلامی در حال خرد کردن استخوان رانت خواران و حرام خوارانی است که بدلیل فقدان استراتژی اقتصادی و سیاسی دولت حسن روحانی ارزش ریال را آنچنان کاهش و کم ارزش کرده اند که اگر روزی "کلمه میلیارد" بر زبانمان جاری می شد سرمان گیج می رفت و نمی دانستیم چگونه آن را به تومان و ریال و زبانی قابل فهم برای خود تبدیل کنیم اما امروز به برکت دولت آقای روحانی این "واژه " براحتی در کاممان می چرخد و از بیان مطالبی چون :3000 . 4000 و... میلیارد تومان فقط آهی می کشیم که چرا ما هم از برکات این ارقام بی بهره هستیم! و هزاران چرای دیگر. اگر قبلا اسامی این قبیل افراد را با " م،ه، ر،ی، و..." می خواندیم و با توجیه حفظ آبروی خانواده بیگناهش ! خود را تسلی می دادیم امروز به برکت رفتارهای اشراف گرایانه و سراسر نخوت و تکبر دولت مردان تدبیر و امید اگر رسانه ها نیز با دستور و تهدید قانون به توقیف و بسته شدن مجبور به ادامه "آموزش حروف الفبا به مخاطبان"! خود هستند لاکن کاربران فضای مجازی بی هیچ ترس و واهمه ایی نام اشخاص را دست به دست از این صفحه به آن صفحه copy paste می کنند و این یعنی اینکه دیگر همه می خواهند "شهروند مسئول" باشند.


5- نسل امروز انقلاب نسلی است که اعتقاد راسخ به گردش آزاد اطلاعات دارد  و همین اعتقاد او را به تمام موضوعات سیاسی – اجتماعی حساس می کند دیگر نمی توان او را با "استراتژی محرمانه سازی" سیاستمداران و سیاست بازان داخلی و خارجی وادار به سکوت کرد ایشان می خواهند بدانند در نتیجه دولت شما و دولتهایی که شما دنباله رو آنها بوده و هستید و ممکن است روزی شما – که البته با این وضعیت نارضایتی اقتصادی و فشار معیشتی به مردم بعید می دانیم - هم الگویی برای دولت های بعد از خود باشید چه اتفاقی برای مردم روی داده است.

امان الله قرائی مقدم جامعه شناس ایرانی می گوید: از دیدگاه جامعه‌شناسی، بویژه جامعه‌ شناسانی مثل «هنیفن»، «جاکوب» و «جیمزکلمن» که درباره سرمایه اجتماعی از دهه ۱۹۲۰ مطرح کرده‌اند، مهمترین عنصر سرمایه اجتماعی، اعتماد است. اعتماد بر دو نوع عمودی و افقی است. اعتماد افقی بین مردم با مردم و اعتماد عمودی بین مردم و مسوولان و برعکس است که هر دو نوع آن ضعیف شده است. در ایران امروز که چشم انداز آنرا دولت حسن روحانی در طی 5 سال گذشته و با سراب "برجام" برای مردم ترسیم کرده بود مردم نه تنها به هم، بلکه به مسوولان نیز اعتماد ندارند وعده‌های مسوولان درباره ارزانی و محاکمه‌ی اختلاس‌گران و فاسدان اقتصادی به نتیجه نرسیده است. در چنین جامعه‌ای نمی‌توان به کسی اعتماد کرد. حتی مردم برای چک دادن به یکدیگر نیز اعتماد ندارند (1) در این شرایط شاید بتوان جذابیت و اثر گذاری رسانه ها و گردش اطلاعات را در فضای رسانه های مکتوب و مجازی را مهمترین عامل برای اقناع و ایجاد احساس یک شهروند "مسئول بودن" را در میان مردم بوجود آورد.


در مجموع نسل امروز باید بتواند با حضور در فضای اجتماعی و رسانه ای "شهروند مسئول" بودن خود را به اثبات برساند. سوگمندانه فرهنگ سیاسی امروز مردم بیش از آنکه تابع واقعیت ها باشد تابعی از عواطف و احساسات مقطعی و لحظه ایی است بطوری که بعد از عبور از بزنگاه های سیاسی مهم  جامعه و انتخاب سردمداران خود خصوصا درباره دولت حسن روحانی دچار نوعی "سرخوردگی ملی" شده و بازهم به تنها وسیله بیان عقاید و نظرات توبه کارانه و پشیمان کننده خود در انتخاب غلط سیاسی خویش و حتی اصرار در ادامه این راه در دور دوم دولت اعتدال یعنی فضای مجازی پناه برده و با تشکیل "کمپین هایی با نام ما پشیمانیم" سعی می کنند تا برداشت غلط خود از "شهروند مسئول بودن" را بنحوی اصلاح کنند و بگویند " آقای حسن روحانی"، به شما می گوییم که می خواهیم رانت خوار بی مسئولیت نباشیم بلکه شهروندی مسئول با تمام لوازمات یک زندگی شهری و برخورزدار توامان از فن و تکنولوژی روزبا چشم اندازی از فرهنک اسلامی – ایرانی 
لاکن امروز رانت خواران دولتی و حرام خواران غیر دولتی هم دولت و هم مردم را در راهی انداخته اند که اولین قربانی آن دولت روحانی و تفکرات حاکم بر ایشان و حامیان اصلاح طلبش در بزنگاه انتخاباتهای آتی باشد.

در نتیجه این مردم خواهند بود که یکبار دیگر باید بگویند که دوست دارند "رانت خوار بی مسئولیت باشند یا شهروندی مسئولیت پذیر" درست مانند موضوع انشای دوران کودکی نسلهای قدیم که می گفتند علم خوب است یا ثروت که البته بی ارتباط با سر تیتر این نوشتار هم نیست.

رضا احمد زاده                     

 

1- اعتماد عمومی در جامعه ما تضعیف شده است/ ایسنا/ کد خبر:97052815075 / 29 مردادماه 1397