۱ - تحولات بازار ارز و سکه در کشور، علیرغم مطالبی که مدیران نظام و سیاستگذاران کشور آن را به حباب تشبیه میکنند ( با این تلقی میترسم کشور بر روی حباب استوار باشد!! ) زندگی گروه گسترده ای از مردم را دستخوش تلاطم کرد.شاخص گروههای زیر خط فقر و در حال سقوط به خط فقر تغییر یافت و تعداد آنها بیشتر شد و البته اعتراضات و تجمعات مردمی را افزایش داد. با توجه به دلگرمی ها و اظهارنطرهای مسئولان کشور امیدواریم آرامش و سکون و اعتماد و امید به زندگی بازگردد و حداقل دولت در این وانفسا دست مردم فقیر و متوسط به پائین را با بسته های حمایتی و توزیع کوپن بگیرد.
۲ - سالیانه گروهی از جوانان و بزرگسالان کشور برای ادامه تحصیل و سکونت موقت راهی کشورهای دیگر میشوند؛ اعم از اینکه مجرد باشند یا با خانواده و اعم از اینکه به صورت آزاد راهی دانشگاه خارجی شوند یا با بورسیه دولتی.
این گروه در کشور غریب چشم امید به دولت و خانواده خود دارند تا قسمتی از مخارج زندگی آنها در کشور میزبان تامین گردد و دست نیازشان به سوی دیگران دراز نباشد. البته امیدواری آنها به دولت بابت ثبات در قیمت ارز و خصوصا دلار بیشتر است.
۳ - سیاستهای ارزی کشور و افزایش قیمت دلار چه بصورت حباب و چه به صورت رسمی در کنار ممنوعیت خروج دلار از کشور از طریق مبادلات بانکی، این گروه از هموطنان در غربت و خانواده آنان در کشور را با مشکلات عدیده مالی مواجه میکند.
عدم رفع نیازهای دانشجویان خارج از کشور یا به بازگشت آنها منجر میشود یا به ترک وطن به صورت همیشگی و اخذ تابعیت و سکونت در کشور بیگانه که هر دو حالت به ضرر ایران است.
۴ - مهمترین نکته در عدم حمایت ارزی دولت از دانشجویان خارج از کشور، پهن شدن تور و تله های اطلاعاتی و جاسوسی سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی کشور میزبان است. نیازهای شدید مالی دانشجوبان و عدم رفع آن از سوی دولت، شاخکهای اطلاعاتی این سازمانها را حساس میکند و احتمال فرو افتادن دانشجویان در این تله ها است. یعنی هم ادامه سکونت و فعالیت دانشجویان بدون مانع است هم نیازهای مالی آنها برطرف میشود و هم به کشور بازمیگردند؛ البته به شرط ارسال اندک اطلاعاتی از داخل کشور به سازمانهای میزبان. همه می دانند که شناسایی و کشف این دسته از جاسوسان که در لایه های ارشد مدیریتی نظام وارد میشوند کاری دشوار است. تجربه جذب دانشجویان کشورهای عربی در دوران جنگ با اسرائیل گویای صحت این مطالب است.
این نکته باید حساسیت تدوین مقررات ارزی دانشجویان خارج کشور را بیشتر کرده و بسته های حمایتی برای آنها ایجاد کند تا مشکلات مالی در غربت و سیاستهای نادرست، نتیجه عکس برای کشور بدنبال نداشته باشد.
۵ - از جمله این بسته های حمایتی میتواند فعالیت کنسولگریهای خارج از کشور برای ایجاد خط ارتباطی بین دانشجویان و خانواده آنها جهت جابجایی ارز به قیمت دولتی یا نیمه دولتی باشد.
همچنین با توجه به ورود دانشجویان خارجی برای ادامه تحصیل در کشور ( در دانشگاهها و جامعه المصطفی ) ایجاد خط ارتباطی تهاتر دلار و ریال بین این دو گروه است تا هم مشکلات مالی دانشجویان ما برطرف شود؛ هم احتمال مسدود شدن دلارها در بانکهای خارجی کاهش یابد ؛ هم مشکلات انتقال دستی دلار به کشورهای دیگر و کشف از سوی پلیس کم شود ؛ هم تورهای جذب جاسوس کشورهای میزبان خالی باشد و در نهایت هم امید بازگشت بدون دردسر دانشجویان به داخل کشور وجود داشته باشد.
حسین شعبانی