به گزارش پایگاه عدالت خواهان" ظاهراً این تصور که «مدیریت‌های کلان سیاسی، یک‌مقدار پدرسوختگی می‌خواهد!» برای مردم ضرب‌المثل شده است، درحالی‌که این‌گونه نیست. مدیریت به صفای باطن و عقل نیاز دارد نه پدرسوختگی.
متأسفانه در طول تاریخ، مردم به کسانی که یک‌مقدار پدرسوختگی دارند، بیشتر اعتماد کردند تا کسانی که اصلاً در کارشان عیبی نیست؛ کمااینکه مردم در اثر بی‌بصیرتی و تبلیغات مسموم، معاویه را باهوش‌تر از امام علی(ع) می‌دانستند، چون قدرت تشخیص مدیریت هوشمندانۀ امام را نداشتند.
ما طلبه‌ها مقصریم که حرف‌های بسیار هوشمندانۀ دین را در باب اداره زندگی و اقتصاد و معیشت، برای مردم نگفتیم، در نتیجه مردم به اینکه «دین به انسان مدیریت و سیاست یاد می‌دهد» اعتماد نکرده و گمان می‌کنند دین‌دارها بلد نیستند جامعه را اداره کنند!
مثلاً اینکه دین مضاربه و سپرده‌کردن پول و سودگرفتن را نمی‌پسندد؛ اگر انسان پولش را به کسی یا به بانکی بسپارد و خودش بیکار بنشیند، به‌مرور باعث می‌شود که عقلش زائل شود. اهل‌بیت(ع) سفارش می‌کردند که خودتان با پولتان کار کنید.
امیرالمؤمنین(ع) استخدام‌شدن را مذموم می‌شمارند و سفارش می‌کنند که «جوان تا می‌تواند نباید کارمند شود» (إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَكُونَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ؛ نهج‌البلاغه/نامه 31) ولی امروز، کدام‌یک از جوانان ما این موضوع را می‌دانند؟! در کدام کتاب درسی این موضوع را خوانده‌اند؟!