به گزارش عدالت خواهان گلستان"برنامه "دیروز، امروز، فردا" پنجشنبه شب گذشته با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین واعظی، استاد حوزه و دانشگاه و نجفقلی حبیبی، رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی از شبکه سوم سیما روی آنتن رفت. متاسفانه در این برنامه که قرار بود به بررسی ضرورت‌های فرهنگی جامعه بپردازد، سخنان نامربوطی از نجفقلی حبیبی در خصوص عزاداری سیدالشهدا(ع) بیان شد.
نجفقلی حبیبی که از اعضای هیأت موسس جبهه مشارکت و رئیس ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی در تهران در سال 88 بوده است، در این برنامه با اشاره عزاداری سیدالشهدا(ع) به این مضمون اظهار داشت: «شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول ها خرج می شود بازده فرهنگی‌اش چقدراست؟ هیچی! چهارتا گریه و تمام می‌شود».
شاید برای یادآوری آقای حبیبی بد نباشد که سخنی درباره بازده فرهنگی "چهارتا گریه" بر سیدالشهدا(ع) سخنی بگوئیم.
امام خمینی (ره) در جایی از سخنان خویش در خصوص ضرورت اشک ریختن بر مصائب امام حسین(ع) می‌فرمایند: «ما ملت گریه سیاسى هستیم، ما ملتى هستیم که با همین اشکها سیل جریان مىدهیم و خرد مىکنیم سدهایى را که در مقابل اسلام ایستاده است». (صحیفه امام، ج13، ص: 327
ایشان در جایی دیگر تاکید می‌کنند: «زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف تودههاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مىافتاد». (صحیفه امام، ج15، ص: 331
اینکه در روایات ما براى یک قطره اشک براى مظلوم کربلا آنقدر ارزش قائلند، حتى براى تباکى- به صورت گریه درآمدن- ارزش قائلند، نه از باب این است که سید مظلومان احتیاج به این کار دارد و نه آن است که فقط براى ثواب بردن شما و مستمعین شما باشد. گرچه همه ثوابها هست، ... علاوه بر آن امور عبادیش و روحانیش، یک مساله مهم سیاسى در کار بوده است»(صحیفه امام، ج16، ص: 343 )
در حالی آقای حبیبی حرف از بازده فرهنگی خرج کردن ها برای مراسم عزای سیدالشهدا(ع) در ایام عاشورا می‌زند که هنوز خاطره گردان‌های عاشورای رزمندگان جوان ایرانی در هشت سال دفاع مقدس از ذهن‌های ایرانیان پاک نشده است. جوانانی که پای همین منبرها و روضه‌ها بزرگ شدند و تا بستر شهادت در راه خدا را دیدند، به عشق مولایشان امام حسین(ع) مردانه در این راه قدم گذاشتند. رد حالیکه بسیاری از آقایان روشنفکر که روضه‌خوانی را تحجر می‌دانستند در همان ایام در حال عیش و نوش در خارج از کشور بودند و بعدها هم با آرام شدن فضای کشور به ایران برگشتند و بازهم شروع کردند به بافتن مزخرفات روشنفکری خود در خصوص ملی‌گرایی و ایرانی بودن و آخر هم باز حمله کردن به هیأت‌های عزاداری سیدالشهدا(ع).
آیت‌الله جوادی آملی چندی پیش در دیدار جمعی از سپاهیان و بسیجیان به نکته جالبی اشاره کردند و فرمودند: «بسیاری از شماها در متن جنگ حضور داشتید و مشاهده کردید که از 50 پرچمی که در دست این رزمندگان بود به غیر از شعار یا زهرا(س)، یا حسین(ع) و یا حسن(ع) چیز دیگری یافت نمی شد. البته باید بگویم که دفاع از وطن و در این راه تا پای شهادت پیش رفتن از توصیه های دین ماست و این پرچم سه رنگ را همان پرچم یازهرا(س) حفظ کرد».
آقای نجفقلی حبیبی بد نیست برای فهمیدن خواص اشک بر سیدالشهدا(ع) نگاهی هم به توصیه‌های آیت‌الله بهجت(ره) در این خصوص داشته باشد. حجت‌الاسلام علی بهجت در گفتگویی در خصوص عزاداری سیدالشهدا(ع) در نگاه آیت‌الله بهجت(ره) اظهار داشت:
«پدرم گریه بر سیدالشهدا علیه‌السلام را افضل مستحبات و حتی از نماز شب بالاتر می‌دانست. ایشان می‌گفت این حرف چیست که می‌گویند گریه یعنی چه؟ خیلی از انبیاء از خوف خدا بکاء داشته‌اند. آیا از شوق لقاء خدا بکاء نداشتند؟ گریه از شوق رسیدن به معشوق حقیقی عالم داشته‌اند خود انبیاء برای امام حسین (ع) گریه می‌کردند. آنها وقتی عظمت کار امام حسین (ع) را درک کردند، اشکشان جاری شد و توسل پیدا کردند. این مسئله، تک بودن و عظمت کار امام حسین (ع) را نشان می‌دهد
پدرم می‌گفت: خیال می‌کنم گریه بر سیدالشهدا (ع) از افضل مستحبات باشد است حتی از نماز شب. ایشان در وصیت‌نامه خود ذکر کردند که بعد از من از ثلث مانده‌هایم، مجلس عزا و روضه سیدالشهدا (ع) را اقامه کنید. ایشان می‌گفت اگر من در عمرم 50 سال مراسم گرفتم، کم است و بعد از من شما باز هم برایم مراسم روضه اباعبدلله (ع) را بگیرید».
اینها تنها گوشه‌ای از فضایل و برکات "چهارتا اشکی" است که آقای حبیبی اینگونه با بی‌حرمتی از آن دم می‌زنند. البته از آقایان اصلاح‌طلب کم توهین به عزای سیدالشهدا(ع) نشنیده‌ایم، آنجا که اکبر گنجی در یادداشتش در روزنامه صبح امروز مورخ (23/2/78) نوشت:
«پیامبر در بدر و حنین و ... شمشیر زد اما آیا جنگ های جبهه حق علیه باطل پیامد های ناخواسته یا آثار وضعیه به دنبال ندارد؟ کینه ها و عقده های به جا مانده از بدر و حنین در کجا سر باز خواهد کرد ؟ خشونت، فرزند خشونت و درخت خشونت میوه هایی جز خشونت به بار نمی آورد.هیچ کس حق ندارد به صرف اینکه خود را حق و دیگران را باطل میداند،دست به خشونت بزند و در صدد نابودی مخالفان خود از طریق حذف فیزیکی برآید. او حتی پا را از اهانت به مقدسات فراتر گذارد و با همفکرانش خواستار تغییر محتوای زیارت نامه امام حسین (ع) به سبب « خشونت » موجود در مضامین آن شدند . همچنین در نشریه "راه نو" نوشت: « پیامبر و ائمه فقط در برهه ای از زمان،صلاحیت مرجعیت را داشته اند».
توهین‌های این جماعت به سیدالشهدا(ع) مختص به همان سال‌های دوران اصلاحات نیست، نوجوانان امروز نیز خاطره توهین به امام حسین(ع) در روز عاشورای سال 88 را هنوز از یاد نبرده‌اند، توهین‌کنندگانی که سران فتنه آنان را مردم خداجو نامیدند.
البته حقد و کینه نسبت به عزداری سیدالشهدا(ع) بی‌دلیل نیست، چرا که از ابتدای انقلاب کبیر اسلامی این فرهنگ عاشورایی مردم بوده است که انقلاب را از گزند خطرها نگه داشته است و همچنان نیز نگه می‌دارد تا آنجا که فتنه عظیم و پیچیده سال 88 را همین فرهنگ حسینی و همین عزاداران حسینی از میان برداشتند. نکته‌ای که رهبر معظم انقلاب نیز به آن اشاره کردند و فرمودند: « در قضیه 9 دی هم باز پای امام حسین در میان بود، پای عاشورا در میان بود. اگر آن حرکات سخیف و در واقع گریه آور از سوی این گروه های ایضا سخیف، در عاشورا پیش نمی آمد، این حرکت عظیم و این تحرک عمومی مردم معلوم نبود به این شکل به وجود بیاید. اینجا هم پای عاشورا در میان بود»(21.9.1390).
به هرحال تاکنون این گریه‌ها و عزداری‌ها برای سیدالشهدا(ع) بوده است که پرچم انقلاب را حفظ کرده است، همان گریه‌هایی که در سال 88 نظام را از فتنه فتنه‌گران نگه داشت و همان اشک‌هایی که 9 دی را رقم زد و همان اشک‌هایی که تا وقتیکه حفظ انقلاب بر پایه آن استوار است، باید شاهد هجمه و توهین و بی‌حرمتی به آن بود.
 |