به گزارش پایگاه عدالت خواهان"در شهری که هنوز خیلی ها آن را دارالمومنین می خوانند طی روزهای گذشته، به برکت فضای تسامح و تساهل دولت تدبیر و امید، جلسه ای به بهانه نقد یک کتاب برپا می شود و صراحتاً دین را عامل غم و عصبانیت و مخالف شادی می دانند!

بنابر این گزارش، کتابخانه ای راه انداخته اند اما بیشتر پاتوقی سیاسی است که یک روز ارکان نظام را نقد کنند و روز دیگر دین را به چالش بکشند.یک روز عزاداری برای سیاوش را مدح می کنند و بر عزاداری عزیز رسول الله می تازند!

روضه های خانگی برای حضرت اباعبدالله را عامل گسترش عزا در جامعه می دانند!! اما چشم بر جشن اعیاد شعبانیه و یا عیدغدیر و قربان و مبعث و ولادتهای ائمه (علیهم السلام) می بندند!

طرف استاد دانشگاه است و کتابی نوشته تا دین را مقابل شادی جا بیندازد وی می گوید:"تمایل داشتم تا نام کتاب را،دین و سرکوب شادی بگذارم اما گفتند اجازه انتشار نمی یابد و حال در دزفول در نشست نقد کتابش آمده و گفته است که دو ماه محرم و صفر را عامل افسردگی جامعه می داند.

 البته خوب است آماری دهند که افسردگی در کدام افراد بیشتر هویدا است در جمع های مذهبی و هیئتی یا غیره؟! این شخص به صراحت می گوید آموزه های دینی ما ضد شادی می باشد!! سطحی نگری مشکل این جماعت است؛ شادی را فقط در خنده و موسیقی و.... می بینند؛ برخی از غم ها و از ناراحتی ها از بی عدالتیها و فقر است که ثمره برخی کم کاریها و ضعفهای دولتهاست،این جماعت آیا سفارشات دین را در نوع رنگ لباس و یا حتی معطر بودن و یا شاد کردن همدیگر و یا دعوت به مهربانی به همدیگر و با روی گشاده و تبسم را نادیده گرفته اند؟!
او می گوید مردم ایران مردمی عصبانی هستند و این موضوع را به دین می چسباند و بی خیال عوامل دیگر در جامعه می شود.

این به اصطلاح استاد دانشگاه به صراحت در این جلسه می گوید: " تمام موانعی که مانع می شود ما شاد نباشیم دین و تربیت دینی است!

مشکل این جماعت که درسشان را از فراری هایی چون کدیور می گیرند،دین است! هرچند که ظاهری دینی داشته باشند و یا بخواهند خود را پشت این موضوع مخفی کنند که منطورشان از نقد دین، دین حاکم در جامعه امروز است!

در این زمینه گفتنی است: در جلسه اخیر که پایان فروردین 97 برگزار شد، یکی از این جماعت گفت ملت ایران تا قبل از اسلام ملتی شاد بود! اما بعد از اسلام و در شیعه این نکته را نمی بینیم!!
اما یا تاریخ را نخوانده اند و یا چشم بر آن قمست تاریخ بسته اند که فقر و تبعیض و فاصله طبقاتی در دوران قبل از اسلام بیداد می کرد. حتی عوام حق تحصیل را نداشتند. نامه یک پاره دوز به انوشیروان حکایت مردم آن دوران است که فردوسی نیز بدان اشاره داشته است.

حرف مارکس را عَلم می کنند و دین را افیون توده می دانند
در این جلسه ماه رمضان ماه بی حالی و بی تحرکی می دانند!!!
یکی از جماعت در سخنانی عقده نهانی خود را اینگونه عیان کرد که: من فکر کنم تا فقیهان هستند و در راس هستند این مشکل حل نمی شود!

آدمهایی در این نشست دین را مخالف شادی معرفی می کنند که ذاتا در زندگی شخصی آدمهای دگم و نچسبی هستند! کسی نیست از این جمع ها بپرسد خودتان برای شادی مردم چه کرده اید؟! بعضی افراد حاضر و فعال در این نشستها در گذشته مسئولیت داشتند عملکردشان در دستگاه زیرنظرشان در این بحث چگونه بوده است؟!

به راستی شهر شهید پرور دزفول این روزها به کجا می رود؟! این نشستها در قالب کتابخانه چه اهدافی را دنبال می کند؟! دستگاههای مسئول کجای کار هستند؟!