به گزارش پایگاه عدالت خواهان"سام الدین برومند:در حالیکه ضرورت حمایت از کالای ایرانی یک اصل عقلانی است و جای کمترین تردیدی وجود ندارد که رونق تولید داخلی به نفع همه مردم و کشور است؛ حمله به "حمایت از کالای ایرانی" نه تنها بی غیرتی، بلکه خیانت بزرگی است که فقط از منورالفکران غرب زده و شبه روشنفکران واداده و  وابسته به مکتب لیبرالیسم بر می آید.

صادق زیباکلام بار دیگر ماموریت خود در تخطئه هر آنچه که به صلاح مردم است را عیان و نمایان کرده و برای زیرسوال بردن سال "حمایت از کالای ایرانی" نوشت: "ترامپ و ایران علیرغم همه اختلافاتشان، یک وجه‌اشتراک بسیار مهم با یکدیگر دارند. هر دو به شدت اعتقاد به بستن مرزهایشان و حمایت از تولیدات داخلی دارند. منتهی اقتصاد بین‌الملل سالها است که از این نقطه عبور کرده. اساسWTO بر روی حمایت نکردن از تولیدات گران و نامرغوب داخلی در برابر محصولات خارجی بنا شده."

این جملات عریان جناب زیباکلام، شاگردی در کلاس روشنفکری بیمار و سر تا پا آفت زده ای است که امثال حسن تقی زاده ، محمد علی فروغی، احمد کسروی و ...تئوریسین و معلم آن بودند.

القای راه رسیدن به توسعه اقتصادی تنها از مسیر تجارت خارجی آزاد و الگوی اقتصاد نولیبرالی ( به قول آقای زیباکلام اقتصاد بین الملل!) در حالی است که تاریخ بسیاری از کشورهای موفق  در دهه های گذشته نشان می دهد سیاست های بومی و گزینشی آنها شرط موفقیت بوده است.

به عنوان نمونه می توان به اظهارات پروفسور هاجون چنگ (استاد اقتصاد دانشگاه کمبریج انگلستان) در کتاب "نیکوکاران نابکار" اشاره کرد که نیمه پنهان آنچه را که اقتصاد بین الملل جازده اند، بر ملا کرده و می نویسد که جهان سومی ها را به مدل و الگوی تجارت خارجی آزاد و اقتصاد سرمایه داری به اصطلاح دعوت می کنند تا آنها از فقر خلاص شوند ولی این همه ماجرا نیست و پشت پرده و واقعیت ها نشان می دهد کشورهای ثروتمند  در حالیکه  خود از نردبان توسعه بالا رفته اند و دیگران را به این موقعیت فرا می خوانند، وقتی به پله آخر رسیده اند لگد می زنند و نردبان را دور می افکنند. چرا؟ چون کشورهای ثروتمند ، بازار آزاد و تجارت خارجی آزاد را با این هدف به کشورهای تنگدست موعظه می کنند که سهم بیشتری از بازار کشورهای مزبور را به چنگ آورند و از ظهور رقبای احتمالی پیشگیری کنند.

و بالاخره باید گفت، عجیب است که جریانی در داخل با تابلوی به اصطلاح روشنفکری بجای حمایت از کارگر ایرانی و تولید داخل، به سمت بیرون و زیاده خواهان بین المللی غش می کند و عجیب تر آنکه در بزنگاه های مختلف هم مدعی حمایت از مردم هستند. حداقل  به نام مردم، نان نخورید.