به گزارش پایگاه عدالت خواهان" ولنگاری در عرصه فرهنگ و هنر هر روز زوایای جدیدی به خود می گیرد. مثلای فیلمی که در نظام اسلامی ساخته شده و به نمایندگی از سینمای ایران در جشنواره کذایی اجنبی ها، ظاهر می شود، در بخش سینمایی همجنس بازها کاندیدای جایزه می شود و معلوم نمی شود دستگاه های نظارتی سر در کدام آخور داشتند که متوجه محتوای کثیف و مبتذل فیلم نشدند.
و یا بازیگر زن فیلم خوک در جشنواره سیاه پسند خارجی در یک نعل وارونه بعد از وحشی گری درویش های داعشی مسلک در خیابان های تهران و قتل پنج نفر در عرض چند دقیقه از نیروهای نظامی، از این گفت که اعتراض در کشورم بهایی مثل جان دارد و آن را شرم آور می خواند و کارگردان آلبالویی! فیلم نیز که سابقه جاسوسی در پرونده خانواده اش برای انگلیسی ها دارد و ابتذال از سر و کول ساخته های قبلی اش بالا می رود نیز از دروغ های بی شرمانه بازیگرش حمایت و آن ها را تصدیق کرد.
جالب است که بدانیم بازیگر مذکور در کارنامه اخلاقی خود به تن کردن لباس های نیمه برهنه و روبوسی با مردان اجنبی آن هم در جلوی دوربین ها را نیز در کارنامه خود در گذشته ثبت و ضبط کرده است. با این وجود است که وقتی بازیگران سینما از هفت دولت آزاد می شوند و در خارج و داخل کشور دست به هر اقدام کثیف و ضداخلاقی می زنند کک کسی هم گزیده نمی شود و یکدفعه یابو برشان می دارد که به مسائل سیاسی آن هم به مبتذل ترین شکل ورود کنند و در میان سوت و کف ضدانقلاب دروغ های ماهواره ای را بلغور کنند.
ابوعطای غورباغه های سینمای ایران در خارج از کشور در حالی است که اوضاع در جشنواره های داخلی نیز بر وفق مراد همین جماعت هرهری مذهب است. جشنواره فیلم فجر در حالی امسال فیلمی با مضامین همجنس گرایانه را در چند بخش کاندیدا کرد که فیلم های انقلابی در پستوهای تصمیم گیری با تیغ سانسور و انتقام مواجه شدند. شرایطی که هر سال به گونه ای تکرار می شود تا جایی که صدای مظلومیت ابراهیمی انقلابی ها امسال در جشنواره فجر در گوش خیلی ها سوت کشید تا شاید قطار ولنگاری سینما متوقف شود.
این ها در شرایطی است که قوه قضاییه و ضابطان آن، این عرصه موثر فرهنگی را به حال خودش رها کرده و دربست به جماعت سیاست باز و مافیای فساد و تباهی تحویل داده اند و از هرگونه ورود جدی در این عرصه پرهیز کرده اند، اقدامی که تاکنون خسارت های فرهنگی بسیار برای جامعه بدنبال داشته است.
امروز حضور جدی قوه قضاییه در پاک سازی عرصه هنر از وجود ناپاکی های اخلاقی و سیاسی بیش از پیش ضرورت دارد. جایی که نفوذی های لانه کرده در این عرصه برای اغفال و جهت دهی افکار عمومی در بزنگاه هایی مثل انتخابات و اغتشاشات، نقشه ها در سر پرورانده و پاتیل های تدارک دیده شده اجنبی ها برای براندازی را روغنی تر از همیشه می کنند!