به گزارش پایگاه عدالت خواهان" «پارس» _ پس از توهین آشکاری که به ورزشکاران کشورمان در مسابقات المپیک زمستانی شد و از تحویل گوشی‌های تلفن همراه شرکت سامسونگ به ورزشکاران کشورهای ایران و کره شمالی اجتناب شد، موجی از اعتراضات مردمی شکل گرفت که دولتمردان را نیز وادار به عکس العمل کرد.
در همین راستا، در خبرها آمد که وزیر امورخارجه با احضار سفیر کشور کره جنوبی نسبت به اقدام شرکت سامسونگ واکنش نشان داده است و سفیر این کشور را به عدم استفاده از گوشی سامسونگ در صورت اجتناب شرکت سامسونگ از عذرخواهی رسمی و جبران مافات تهدید کرده است.
در پی این اقدام میهن دوستانه، وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز اعلام کرد: «بنده تا زمانی که عذرخواهی رسمی نشود همچون وزیر محترم امور خارجه از گوشی تلفن همراه این شرکت استفاده نخواهم کرد. این جای تعجب است که صادرات گوشی سامسونگ به ایران مشمول تحریم‌ها نشده ولی هدیه چند دستگاه گوشی به ورزشکاران المپیکی ایران با ممنوعیت مواجه می‌شود.»
اینکه دولتمردان در پی این توهین آشکار در حمایت از ورزشکاران کشورمان و در راستای حفظ و صیانت از عزت ملی ایرانیان واکنش نشان داده‌اند جای بسی خرسندی است؛ اما چند سوال در ذهن مخاطبان مطرح می‌شود. اولین سوال سوالی است که متوجه وزارت امور خارجه است. مگر قرار نبود با دیپلماسی لبخند، دنیا با ما محترمانه‌تر برخورد کند؟ مگر قرار نبود همراه با توافق برجام به عنوان یک معامله برد-برد فضای سازنده‌ای در جهان برای ایرانیان فراهم شود؟ پس چرا امروز وزیر محترم خارجه مجبور به اتخاذ چنین موضعی شده‌اند. سوال دیگر از وزیر صنعت، معدن و تجارت است؛ آقای وزیر آیا شما نمی‌توانستید در محدوده اختیارات کاری خود، موضع رسمی‌تر و واکنش جدی‌تری در حوزه تجارت با کره جنوبی اتخاذ کنید؟
اما سوال مهم دیگری در اینجا مطرح می‌شود؛ چطور می‌توان پذیرفت در دورانی که تمام حاکمیت، مردم را به حمایت از تولید داخلی و مصرف کالاهای تولید شده در داخل کشور دعوت می‌کند، دو تن از وزرایی که به صورت مستقیم با مسئله حمایت از تولید داخلی و صادرات و تجارت بین‌المللی مرتبط هستند از محصولات دیگر کشورها استفاده می‌کنند؟
این بی‌توجهی دولتمردان به حمایت از تولید داخلی در حالی است که رهبر معظم انقلاب بارها به این مسئله اصرار ورزیده و آن را به عنوان یکی از ارکان مهم اقتصاد مقاومتی دانسته‌اند.
در همین رابطه رهبر معظم انقلاب با تذکر به مسئولین در رابطه با مصرف تولیدات داخلی بیان داشتند: «باید به این توجّه کرد؛ این نقش همه مردم است. البتّه در اینجا هم مثل خیلی جاهای دیگر، مسئولیّت مسئولان و مدیران کشور از دیگران بیشتر است؛ بسیاری از زیاده‌روی‌ها و ریخت‌وپاش‌ها در رفتار مردم، به‌خاطر نگاه کردن به رفتار آن کسانی است که آن‌ها را بزرگ‌ترها می‌دانند؛ اگر اسراف در بین سطوح بالا نباشد، در بین مردم هم اسراف کم خواهد شد. بنابراین ترجیح تولید داخلی یکی از کارها است.»
ایشان همچنین در دیدار با مسئولان نظام به صورت صریح، مسئولین را مخاطب اصلی حمایت از تولیدات داخلی می‌دانند: «ترویج دائمىِ فرهنگ متناسب با اقتصاد مقاومتى هم لازم است؛ همه، هم صداوسیما، هم مسئولین مطبوعات و رسانه‌ها، هم مسئولین دولتى، مسئولین قوّه‌ى مقنّنه، ائمّه‌ى جمعه‌ى سراسر کشور و هر کسى که منبرى دارد و میتواند با مردم حرف بزند، فرهنگ متناسب با اقتصاد مقاومتى، ازجمله صرفه‌جویى را، ازجمله مصرف تولیدات داخلى را باید ترویج کند. البتّه در مورد صرفه‌جویى و همچنین در مورد مصرف تولیدات داخلى، خطاب عمده به مسئولین کشور است، چون یکى از مهم‌ترین مصرف‌کنندگان کشور، خود دولت است؛ دولت اصرار داشته باشد و خود را موظّف و مقیّد بداند که از تولیدات داخلى استفاده کند؛ حتّى با مقدارى اغماض؛ عیبى ندارد. گاهى میگویند فلان چیز، کیفیّت خارجى را ندارد؛ اشکال ندارد؛ اگر می‌خواهیم کیفیّت پیدا کند، باید کمکش کنیم. [اگر] کمک بکنیم، کیفیّتش هم بالا خواهد رفت والّا روبه‌روز تنزّل پیدا خواهد کرد.»
در پایان باید گفت بسیار جای تأسف است که وزیر خارجه ما که میتواند به واسطه دیدارهای داخلی و خارجی خود مبلغ محصولات داخلی کشور باشد، عملا با استفاده از یک برند بیگانه به تبلیغ از محصولات خارجی روی آورده است و وزیر صنعت و معدن و تجارت که اصلی ترین مسئول در اجرای اقتصاد مقاومتی به عنوان یک خواست ملی است، با بی توجهی کامل به کارگران این مرز و بوم و تنها به واسطه یک فرهنگ نابجا به مصرف تولیدات خارجی پرداخته و علاقه‌ای به حمایت از تولیدات داخلی نشان نمی‌دهد. و آیا حقیقتا افرادی که در حیات شخصی خود علاقه‌ای به ترویج حمایت از تولیدات داخلی ندارند، عملا می‌توانند در حوزه وزارت خانه‌های تحت نظرشان به این رسالت ملی اقدام کنند؟